انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

وفات مشکوک حجةالإسلام«شیخ احمدکافی»(1398ق)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
شیخ احمد کافی (۱۳۱۵- ۱۳۵۷ش) روحانی واعظ و روضه‌خوان شیعی پیش از انقلاب اسلامی ایران و مؤسس مهدیه تهران.
احمد کافی شهرت خود را با سخنرانی‌هایش کسب کرد و در آنها از امام خمینی طرفداری می‌کرد. برخی از سخنرانی‌های وی در قالب کتاب و لوح فشرده بر جای مانده است. وی در خواجه ربیع مشهد مدفون است.
زندگی
احمد کافی فرزند میرزا محمد در روز جمعه ۱ خرداد ۱۳۱۵ش برابر با ۱ ربیع‌الاول ۱۳۵۵ق در مشهد زاده شد. وی پس از پایان دروس مقدمات و ادبیات عرب حوزوی، به وعظ و خطابه می‌پرداخت. در حدود پانزده سالگی در شب‌های جمعه برای زائران امام رضا (علیه السلام) دعای کمیل می‏‌خواند. وی ۳۰ بار در راهپیمایی اربعین از نجف تا کربلا شرکت کرد.
کافی در ۲۳ سالگی با دختر سید حسین شاهرودی ازدواج کرد.
احمد کافی چند ماه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، پس از توقف در شیروان و اقامه نماز صبح در جمعه ۵۷/۴/۳۰ برابر با نیمه شعبان ۱۳۹۸ق، در چند کیلومتری مشهد در تصادف رانندگی کشته شد که برخی آن را مشکوک دانسته‌اند. جنازه وی به صحن حرم امام رضا (علیه السلام) آورده شده و پس از آنکه سید عبدالله شیرازی بر آن نماز گزارد، به تهران منتقل شد و پس از مراسم در مهدیه تهران مجددا جنازه به مشهد انتقال یافت و در خواجه ربیع دفن شد. در پی این ماجرا در قم، اصفهان، کاشان و برخی از شهرهای دیگر تظاهراتی برپا شد.

تشییع جنازه شیخ احمد کافی

فعالیت‌های علمی
کافی در ۱۳۳۳ش. برای فراگیری علوم دینی رهسپار نجف شد و در مدرسه طیب زیر نظر اساتیدی چون آیت الله خویی، سید اسدلله مدنی، حسین راستی کاشانی و سید مرتضی فیروزآبادی به تحصیل علوم دینی پرداخت. وی از طرف مدنی تبریزی مأمور خواندن دعای کمیل در صحن حرم امام حسین (علیه السلام) و دعای ندبه در مدرسه طیب بود.
اجازه‌نامه کافی از امام خمینی
تبلیغ
او در ۱۳۴۳ شمسی به تهران عزیمت کرد و به تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان و نیز مراسم دعای کمیل و دعای ندبه پرداخت.
از آن پس برای تبلیغ به اکثر نقاط ایران مسافرت می‌کرد و با استقبال مردم رو برو می‌شد.
کافی در سفرهایی که به مکه و مدینه داشت، بارها از حریم ولایت خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم)، به ویژه امام علی (علیه السلام)، در مقابل وهابیان، دفاع نمود.
کافی مسکین ز بهر دیدن رویت          گشته چو مجنون اسیر بر سر کُویت
تشنه یک جام وصلت است زجوبت      جام وصل رسان بکام گدایان
آثار
از شیخ احمد کافی آثار نوشتاری بر جای نمانده است، بسیاری سخنرانی‌های او پس از مرگش، در قالب کتاب و لوح فشرده گردآوری شده است که برخی از آنها عبارتند از:
آخرالزمان به روایت معصومین (علیهم السلام) از زبان کافی
کلید نجات و ایمنی از فتنه‌های آخرالزمان
روض‍ه‌های م‍رح‍وم ک‍اف‍ی
لطیفه‌های چهارده معصوم
نجات یافتگان امام زمان (علیه السلام) از زبان احمد کافی
ن‍غ‍م‍ه‌های ف‍اطم‍ی‍ه آخرین س‍خ‍ن‍ران‍ی‌های او را دربردارد.
فعالیت‌های اجتماعی
ساخت مهدیه تهران
ساخت درمانگاه
کمک به نیازمندان
ایجاد صندوق قرض الحسنه.
تأسیس حوزه علمیه، ساخت مسجد، مدرسه و حمام در ایلام، ساخت و بازسازی چندین حمام، مدرسه و مسجد در دیگر شهرهای استان ایلام و روستاهای اطراف از جمله خدمات وی در زمان تبعید است وی در شهرهای مختلف، بنای ۷۲ مهدیه را با کمک اهالی پی‌ریزی کرد. او حتی در عربستان نیز، که هر سال برای حج به آن جا می‌رفت، فعالیت داشت؛ احداث بناهای مختلف مسجد، مدرسه و چاه‌های آب از جمله این موارد است.
فعالیت‌های سیاسی
در دوره پهلوی، نام بردن از امام خمینی جرم محسوب می‌شد، اما کافی در مجامع عمومی از او به بزرگی یاد می‏‌کرد. احمد کافی به دلیل سخنرانی‌هایش گاهی احضار و بازداشت می‌شد. وی برای مدت دو سال به ایلام تبعید شد.
در کلام دیگران
امام خمینی، آیت الله میلانی و سید شهاب الدین مرعشی نجفی بارها شیخ احمد کافی را با عبارت‌های گوناگونی مورد توجه قرار دادند، از جمله آیت الله مرعشی نجفی می‌گفت:
در تاریخ یاد ندارم کسی همانند مرحوم کافی نام حضرت ولی عصر(عج) را زنده کرده باشد.
وفات مشکوک حجةالإسلام «شیخ احمد کافی» (1398 ق) (۳۰ تیر ۱۳۵۷ش)
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -