انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

وفات آیةالله «شیخ علی قرنی گلپایگانی» (1377 ش)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
مرحوم‌ آیت‌الله حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی در تابستان 1293 هجری شمسی در قریه گوگد از توابع گلپایگان در یک خانواده روحانی متولد شد. او فرزند مرحوم حجة‌الاسلام آخوند ملامحمد ابراهیم قرنی از روحانیون مورد احترام و اعتماد محل بود که عقدنامه‌ها و اسناد ملکی با مهر و امضای ایشان اعتباری مضاعف پیدا می‌کرد. وی دوران کودکی و دروس مقدماتی را در خدمت پدر و در حوزه علمیه گلپایگان و در محضر مرحوم آیت‌الله میرزا هدایت‌الله وحید گلپایگانی گذراند و در 20 سالگی برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه قم سفر کرد و سطوح عالیه را خدمت علمای بزرگی چون مرحوم آیت‌الله سلطانی و مرحوم آیت‌الله فیض قمی تلمذ کرد.
وی درس خارجِ فقه را در نزد فقیه اعظم، مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردی شرکت کرد و همچنین در بحث خارج اصول مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج شیخ محمد اراکی حاضر شد و محضر مراجع ثلاث مرحوم آیت‌الله سید محمدتقی خوانساری و آیت‌الله سید صدرالدین صدر و آیت‌الله سیدمحمد حجت را درک کرد. آن مرحوم در 31 ‌سالگی عازم نجف‌اشرف و بیش از چهار سال از استادان آن دیار بهره‌مند شد.
حاج شیخ علی قرنی گلپایگانی حضور در حوزه درس مرحوم آیت‌الله شیخ محمدعلی کاظمی صاحب تقریرات و عمدة از محضر درس مرحوم آیت‌الله‌العظمی خویی مستفیذ شد و در مراجعت در قم اقامت گزید و در محضر درس مرحوم آیت‌الله‌العظمی گلپایگانی شرکت کرد. وی در این هنگام به کار تدریس نیز می‌پرداخت و در طول اقامتش در قم، در مسجد گلشن اقامه جماعت و در فن خطابه و ترویج و تبلیغ و منبر موفق عمل می‌کرد.
بر مبنای مقدمه کتاب، نخستین اثر این عالم ربانی، زبدة‌المنهاج فی‌اسرار‌المعراج بود که مورد توجه خاص و عام قرار گرفت. وی دومین کتاب خود را بنام منهاج‌الدموع که حاوی مقتل و تاریخ بود، برای اهل علم و منبر تألیف کرد. آن مرحوم سپس اقدام به تألیف آثار دیگر کرد، از جمله منتهی‌المقال در اخلاق، تحفة‌الرائد یا سوغات سفر در چهار مجلد و در عقاید و نبوت عامه و خاصه، منهاج‌السرور یا صد و ده حکایت در شش جلد، منهاج‌الولایه، منهاج‌الدین، منهاج‌الجنان، منهاج‌البیان، پیوند دو گل.
آن مرحوم دارای طبع شعر بود و دیوانش به‌نام «درالمنظوم» و زندگی‌نامه وی به‌نظم و به‌نام «آینه عمر» منتشر شده است.
بحق ایشان از مصادیق عامرین مساجد بودند. اولین مسجد را در قم به‌نام مسجد گلشن بنا نمودند، مسجد جامع شهریار و مسجد حاج حسن شهریار و مسجد ولی‌عصر کرشته از مساجد احداثی آن مرحوم بوده و در قراء شهریار، مساجد متعدد بنا نمودند. احداث قبرستان عمومی بهشت‌ رضوان شهریار از یادگارهای آن مرحوم است. اقدام بنای مرقد حضرت امامزاده اسماعیل که مورد اعتقاد ایشان بود، آخرین اقدام آن مرحوم می‌باشد. وی بالاخره در تاریخ اول اردیبهشت ماه 1377 شمسی در سن 84 سالگی چهره در نقاب خاک کشید و به‌ملکوت اعلی پیوست و در میان اندوه مردم در جوار مرقد حضرت امامزاده اسماعیل‌بن موسی‌بن جعفر(علیه السلام) مدفون گردید.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -