انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

روزه گرفتن در کشور فنلاند

بزرگ نمایی کوچک نمایی
{حکم روزه گرفتن در کشور فنلاند که تقریباً 21 ال 22 ساعت باید روزه گرفت؛ مطابق با فتاوای برخی از مراجع عظام}
حضرت آیةالله العظمی امام خامنه ای (مدظله):
اگر طاقت و تحمل دارید گرفتن روزه واجب است. ولی اگر طاقت ندارید هر روز به مقدار مسافت شرعی مسافرت کنید یعنی اندازه 22 کیلومتر از شهر خارج شوید و روزه خود را باز کنید و برگردید و بعدا قضای روزه را بگیرید.
حضرت آیةالله العظمی سیستانی (مدظله):
روزه گرفتن در هر صورت واجب هست ولی اگر واقعاً توان و تحمل روزه گرفتن در روزهای بلند آنجا مقدورتان نباشد روزه واجب نیست ولی قضای آن را در زمانی که مقدورتان شد بگیرید و اگر برای قضا کردن روزه هم چنین عذری باشد و مقدور نباشد قضا هم ساقط میشود و فقط برای روزها فدیه بدهید و البته قیمت فدیه و کفّاره یکسان هست.
حضرت آیةالله العظمی وحیدخراسانی (مدظله):
روزه گرفتن در هر صورت واجب هست ولی اگر واقعاً توان و تحمل روزه گرفتن در روزهای بلند آنجا را ندارید و صدمه می بینید احتیاطا برای اینکه مرتکب معصیت نشوید هر روز قبل از ظهر به مسافت شرعی مسافرت کنید یعنی اندازه 22 کیلومتر از شهر خارج شوید و روزه خود را باز کنید و برگردید و بعدا قضای روزه را بگیرید.
حضرت آیةالله العظمی صافی گلپایگانی (مدظله):
واجب هست روزه بگیرد ولی اگر با روزه گرفتن خوف ضرر و مشقّت غیر قابل تحمل و یا خوف بیماری هست واجب نیست روزه بگیرد ولی باید بعداً در روزهای کوتاه در فنلاند یا جائی که بتواند روزه بگیرد روزه های خود را قضا کند.
حضرت آیةالله العظمی مکارم شیرازی (مدظله):
باید مطابق با افق کشورهای نزدیک اطراف که روزه اش در زمان کمتری هست عمل کنید و روزه بگیرید.
حضرت آیةالله العظمی سبحانی (مدظله):
اگر طاقت دارید و صدمه نمی بینید واجب است روزه ها را بگیرید ولی اگر طاقت ندارید و صدمه می بینید احتیاطا برای اینکه مرتکب معصیت نشوید هر روز قبل از ظهر به مسافت شرعی مسافرت کنید یعنی اندازه 23 کیلومتر از شهر خارج شوید و روزه خود را باز کنید و برگردید و بعدا قضای روزه را بگیرید.
{توضیح اینکه قضای روزه های خود را می توانید در زمانی که شب ها بلند می شود و روزه ها کوتاه می شود بجا آورید}.
پاسخ سؤالها از دفاتر مراجع معظّم (حفظهم الله تعالی)
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -