انهار
انهار
مطالب خواندنی

نذر متعذّر المصرف

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 42 : عده ای از مؤمین برای امام حسین علیه السلام و حضرت ابوالفضل (ع) نذر مطلق، یا به حرم شریف آنان نذر خاص کرده اند همچنین در بعضی از وصیت نامه ها به حرم های عتبات عالیات نایب الزیاره دارند، و اکنون که امکان عمل به وصیت و نذورات ندارند تکلیف چیست؟

جواب: چنانچه نذر یا صیغه مخصوصه بوده صبر کنید تا امکان وفاء، حاصل شود و همچنین در مورد وصیت لازم است صبر کنند تا عمل به آن ممکن شود.

سؤال 43 : کسی در زمان سابق نذر کرده آب انباری بسازد و ساخته است ولی فعلاً که لوله کشی شده آن آب انبار از استفاده افتده آیا آب انبار مزبور به ملک ناذر بر می گردد یا اینکه باید آن را فروخت و پولش را در یکی از امور خیریه مصرف کرد؟ و اگر فروش جایز نباشد آیا می شو اجاره داد و مال الاجاره آن را به مصرف خیریه رساند یا خیر؟ و در صورتی که فروش یا اجاره جایز نباشد آیا خود ناذر می تواند متصدی فروش یا اجاره شود یا اینکه باید اجازۀ حاکم شرع باشد؟

جواب: اگر آب انبار وقف یا تصدیق شده بیع آن جایز نیست ولو از انتفاع ساقط باشد و مر آن موکول به حاکم شرع است. و در غیر این صورت باقی بر ملک ناذر است و با تعذّر وفاء به نذر هر گونه تصرفی در آن می تواند بکند.

سؤال 44 : هشت سال پیش نذر کرده بودم که هر وقت پول دستم آمد، برای سقا خانۀ حضرت ابو الفضل در محله مان یک چلچراغ هدیه کنم،  حال سراغ شئ مزبور رفتم ولی پیدا نمی شود، ضمناً مصرفش هم در آن محل خیلی کم است؛ آیا به فتوای امام می توانم قسمت پنج هزار تومان آن را برای ساختن مسجد بدهم، یا چیز دیگری به جای آن بخرم که مورد استفادۀ بیشتری دارد؟

جواب: اگر در نذر صیغۀ مخصوص به نذر را نخوانده اید، اختیار با خود شما است، ولی اگر صیغۀ نذر خوانده شده در صورت امکان باید به نذر عمل شود.

سوا 45 : زنی که نذر کرده گوشوارۀ خود را به ضریح حضرت ابوالفضل (علیه السلام) بیندازد و در شرایط فعلی میسور نیست تکلیفش چیست؟

جواب: اگر با صیغه شرعی نذر خوانده شده صبر کند تا به نذر عمل نماید.

سؤال 46 : اینجانب نذر کرده بودم که اگر حاجتم برآورده شود پنج متر پارچۀ سیاه برای هیأتش بخرم اما هم اکنون از آن هیأت هیچ گونه اطلاعی ندارم آیا می توانم این نذر را در هیأتی دیگر و یا در دهات که دسته های عزاداری است ادا کنم؟


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -