انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

ازدواج و تحصيل

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال111:جواني هستم كه مشغولتحصيل مي باشم احتما مي دهم اگر ازدواج نكنم آلوده به گناه شوم،ار هم ازدواج كنم ديگر قادر به ادامهٔ تحصيل نخواهم برد.آيا در اين صورت لازم است ازدواج كنم؟

جواب:اگر بتوانيد خودتان را از گناه حفظ كنيد مي توانيد ازدواج نكنيد و تحصيل نمائيد و در غير اين صورت ازدواج لازم است.

سؤال112:اينجانب دانشجوي رشته ي پرستاري سال اول هستم هنوز يك ترم بيشتر نگذرانده بودم كه انقلاب فرهنگي شد و دانشگاه تعطيل گشت. فعلاًشوهر كرده و صاحب يك دختر هستم همسرم با درس خواندن من موافق نيست و مي گويد«اين امر واجب كفائي است و اگر نه ماه آينده كنكور انجام شود به اندازهٔ كافي نيرو استخدام مي شود» ولي شنيده ام «يكي از بزرگان» دانشجويان شاخهٔ پزشكي و پرستاري را به بهانهٔ بچه دار بودن از ترك تحصيل نهي كرده اند. خواهشمند است نظر حضرت امام را در اين مورد بفرمائيد؟

جواب:اگر در ضمن عقد شرط نكرده اند كه زن به درس خواندن ادامه دهد بايد براي خارج شدن از منزل براي درس از شوهر اجازه بگيرد و بدون اذن شوهر نمي تواند خارج شود.

سؤال113:زني هستم كه قبل از انقلاب فرهنگي در يكي از دانشكده هاي فني مشغول به تحصيل بوده ام و مقداري از واحدهاي درسي را گذرانده ام اكنون ازدواج نموده و داراي فرزند مي باشم لطفاًنظر مبارك را در اين رابطه با ادامه ي تحصيل من و يا رها كردن آن با توجه به بازگشايي دانشگاهها بيان فرماييد؟

جواب:زن براي خارج شدن از منزل بايد از شوهر اجازه بگيرد و چنانچه اجازه بدهد ادامهٔ تحصيل مانع ندارد.

سؤال114:آيا تدريس خواهران در مدارس و يا دانشگاه يا جلسات درسي كه برادران حضور دارند جايز است؟

جواب:اشكال ندارد با مراعات حجاب و نبود مفسده.

سؤال115:هنگامي كه شوهرم براي خواستگاري من آمده بود قرار بر اين شد كه اجازه بدهد من درس علوم اسلامي را بخوانم حالا بعد از يك سال و چند ماه كه از ازدواج ما گذشته مي گويد«تو نبايد درس بخواني» من چه تكليفي دارم؟

جواب:با فرض اينكه شرط شده، زن مي تواند به درس خواندن خود ادامه دهد.

سؤال116:فردي دختري را به عقد نكاح دائم درآورده است ولي هنوز دختر در خانهٔ پدر و باكره مي باشد اين دختر مي خواهد براي تحصيل به مدرسه برود و شوهرش اجازه نمي دهد آيا جايز است دختر بي اجازهٔ شوهر به مدرسه برود؟

جواب:براي خارج شدن از منزل بايد از شوهر اجازه بگيرد مگر اين كه در متن عقد شرط شده باشد.

سؤال117:چنانچه در مضن عقد شوهري به همسرش حق ادامه ي تحصيل داده باشد و زن د سال بعد به اتفاق فرزند خردسال مشترك شان خانه را ترك كند و بدون توجه به دعوت شوهر و راهنمايي معتمدان به دادگاه تقديم دادخواست طلاق بدهد  درمنزل پدرش زندگي كند و مرد هفت ماه از ديدن تنها فرزندش محروم باشد آيا ادامه ي تحصيل زن با استفاده از شرط مذكور مسلزم تمكين از شوهر است يا خير؟

جواب:با فرض اينكه حق ادمه ي تحصيل در ضمن عقد شرط شده زن مي تواند ادامه ي تحصيل دهدلكن در وظايف زنا شوئي بايد كاملاً از شوهر تمكين نمايد و گرنه استحقاق نفقه ندارد علاوه براين كه معصيت كار است.

سؤال118:زن مسلماني كه در آموختن مسائل دين احساس مسؤوليت مي نمايد آيا بدون رضايت شوهر خود براي يادگيري مسائل و معارف اسلام از منزل خارج شود؟

جوابكاگر از مسائلي باشد كه تحصيل آن بر زن واجب است و ياد گرفتن آنها منوط به خروج از منزل باشد اجازه لازم نيست و درغير اين صورت بايد اجازه بگيرد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -