انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احكام نماز جماعت

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 307- نمازگزار با آنكه مي‌داند جماعت منعقد مي‌شود مي‌تواند اول وقت نماز را فرادي‌ََ بخواند و بعد به جماعت اعاده كند يا خير؟

جواب:  بلي مي‌تواند.

سؤال 308- در نماز جماعت مي‌فرمائيد اگر مأموم فرادي‌ََ نمايد بعد از قرائت و قبل از ركوع، علي الاحوط قرائت را اعاده نمايد اين اطلاق حتي اگر در حال قنوت فرادي‌ََ نمايد شامل مي‌شود يا نه؟

جواب:  فرقي بين حال قنوت و قبل از آن نيست و همچنين پيش از ركوع ولو بعد از قنوت باشد. واللََّه العالم.

سؤال 309- اگر مأموم از اول نماز قصد انفراد داشته باشد و در بين نماز جماعت فرادي‌ََ كرد آيا اشكال در اصل نماز است يا در جماعتش و براي تصحيح عمل چه وظيفه دارد؟

جواب:  اقتداي در ركعت اول يا دوم با اين قصد و نخواندن خودش قرائت را موجب اشكال در اصل نماز، و اقتداي در ركعت سوم به بعد با اداي وظيفهء اوليّه قرائت، موجب اشكال در جماعت اوست. و چاره‌اش قصد انفراد نداشتن در اول اقتدا است.

سؤال 310- اگر مأمومي كه در نماز جهريه به امام اقتدا كرده نمازش فرادي‌ََ شود آيا قرائتش را واجب است بلند بخواند يا آهسته؟

جواب:  واجب است كه قرائتش را بلند بخواند.

سؤال 311- اگر مأموم همهمه امام جماعت را در نمازي كه واجب است آهسته خوانده شود بشنود آيا گوش دادن مستحب است يا اينكه ذكر و تسبيح بگويد؟

جواب:  مخير است در هر يك از اين دو همچنان كه اگر صداي امام را نشنود مخير است.

سؤال 312- آيا جايز است كه مأموم بعد از آنكه امام جماعت سوره حمد را تمام كرد الحمد اللََّه رب العالمين را بلند بگويد؟

جواب:  اشكالي ندارد.

سؤال 313- در نماز جماعت مأموم بايد پشت سر امام بايستد آيا در حال سجده هم لازم است محل سجده مأموم پشت پاي امام باشد يا مي‌تواند مأموم پيشاني خود را در پهلوي امام در حال سجده قرار دهد فقط از سر امام جلو نباشد؟

جواب:  تأخر محل قيام مأموم كافي است.

سؤال 314- مأموم رسيده به جماعت در تشهد آخر پس تكبير گفت و نشست و تشهد نخواند به خيال آنكه تكليف او همين است و بعد از تسليم امام برخاست و نماز را تمام نمود حكم نماز او چه مي‌شود؟

جواب:  اگر اين عمل از روي اعتقاد او بوده نماز او صحيح است.

سؤال 315- شخصي به اعتقاد اينكه سجده اخيره نماز جماعت است جهت درك ثواب جماعت اقتدا كند در صورت كشف خلاف آيا محتاج به تجديد تكبيرة الاحرام هست يا نه؟

جواب:  بلي بايد تجديد كند.

سؤال 316- اگر امام جماعت نيت جماعت ننمود و مأموم نيت جماعت نمود جماعت منعقد مي‌گردد، آيا جايز است براي امام ترتيب آثار جماعت بدهد؟

جواب:  بله جايز است.

سؤال 317- شما در كتاب منهاج الصالحين «رساله عربي» در مسئله (818) در نماز جماعت فرموده‌ايد اگر مأموم سهواً پيش از امام سر از ركوع يا سجده بردارد بايد به ركوع يا سجده برگردد و اگر عمداً برنگشت جماعتش باطل و منفرد مي‌شود.

آيا در صورت اضطرار نيز اين بطلان وجود دارد مثل اينكه بداند اگر ركوع كند به امام نمي‌رسد؟

جواب:  اينكه ما گفتيم اگر عمداً برنگشت جماعتش باطل مي‌شود، در صورتي است كه به امام در ركوع يا سجود برسد، اما بنابر آنچه كه شما سؤال كرده‌ايد كه مي‌داند به امام نمي‌رسد بر او ركوع يا سجده كردن نيست و جماعتش درست است.

سؤال 318- در نماز جماعت كه در مسئله 1485 توضيح فرموده‌ايد: اگر مأموم

سهواً قبل از امام به ركوع رود و طوري باشد كه اگر برگردد مقداري از قرائت را درك مي‌كند و برگردد نمازش صحيح است، بفرمائيد اگر امام قنوت مي‌خواند بايد برگردد و اگر برنگشت تا امام قنوت را خواند و داخل ركوع شد نمازش چه صورت دارد؟

جواب:  مفروض سؤال حكم مسئله بعد از آن را دارد كه بايد برگردد و اگر برنگشت عمداً نمازش صحيح است ولي منفرد مي‌شود.

سؤال 319- مأموم از خواندن قنوت غفلت كرد در نماز جماعت و رفت به ركوع آيا متابعت لازم است يا نه؟

جواب:  بلي لازم است. واللََّه العالم.

سؤال 320- شما در كتاب مسائل المنتخبه در شرط سوم از شرايط نماز جماعت فرموده‌ايد: امام جماعت بايد در نمازش مستقل باشد بنابر اين جايز نيست به شخصي كه مأموم است اقتدا نمود، آيا اين حكم شامل مأمومي كه يك ركعت يا دو ركعت يا سه ركعت را به جماعت خوانده و بعد از آنكه امام جماعت نمازش تمام شده منفرد مي‌شود مي‌گردد يا خير؟

جواب:  خير شامل اينگونه مأموم نمي‌شود بلكه اين مأموم بعد از آنكه منفرد شد مستقل مي‌شود و در اين هنگام جايز است به او اقتدا كرد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -