انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

شهادت۳۳نفرازراهپیمایان روزقدس درنیجریه(1393ش)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
مردم روزه دار شهر «زاریا» واقع در «ایالت کادونا» در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان پس از برگزاری نماز جمعه همگام با دیگر مسلمانان و آزادیخواهان جهان برای حمایت از مردم مظلوم فلسطین و غزه، راهپیمایی روز قدس را برگزار کردند.
اما این راهپیمایی با حمله نیروهای نظامی منطقه روبرو شد و برخی از سربازان ارتش نیجریه از پشت به سمت صفوف راهپیمایی‌ کنندگان تیراندازی کردند. آنان همچنین تظاهرات‌کنندگانی که فرار می کردند را تحت تعقیب قرار داده و به سمت آن‌ها شلیک کردند.
این هجوم ناجوانمردانه منجر به شهادت 33 نفر از شیعیان روزه دار و زخمی شدن دهها تن دیگر شد. نیروهای امنیتی همچنین ده‌ها نفر از شرکت‌کنندگان در راهپیمایی را نیز بازداشت کرده‌اند.
«احمد زکزاکی»، «حمید زکزاکی» و «محمود زکزاکی» سه فرزند «شیخ ابراهیم زکزاکی» رهبر شیعیان زاریا در این حادثه شهید شدند و «علی زکزاکی» دیگر فرزند او مجروح شد و در بیمارستان  تحت عمل جراحی قرار گرفته است.
احمد و حمید زکزاکی در یکی از دانشگاههای چین تحصیل می کردند و محمود نیز در حوزه علمیه بیروت به دروس دینی اشتغال داشت.
برخی منابع غیر رسمی نیز خبر دادند که یک فرزند شیخ زکزاکی در همان محل تظاهرات به شهادت رسید و دو پسر دیگر شیخ زکزاکی پس از بازداشت بر اثر شکنجه نیروهای امنیتی در بازداشتگاه به شهادت رسیده‌اند.
به گزارش خبرنگار ابنا از نیجریه، ارتش با تانک و خودروهای نظامی از پایتخت این کشور به زاریا آمده بود و این حمله هدفمند و از پیش طراحی شده بود.
«ابراهیم موسی» سردبیر هفته‌نامه «المیزان» وابسته به جنبش اسلامی نیجریه در این مورد گفت: "این راهپیمایی بدون هرگونه خشونت و یا حادثه خاصی برگزار شده و مشخص نیست نیروهای ارتش به چه دلیل دست به این حمله زده‌اند".
جنبش اسلامی نیجریه که فراخوان برپایی این راهپیمایی را در شهر زاریا داده بود مسوولان این کشور را به طرح ریزی برای کشتار در هنگام راهپیمایی روز جهانی قدس متهم کرد و اعلام کرد که در بین شهدا یک زن نیز وجود دارد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -