انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

فتاوای آیت الله العظمی خوئی (قدس سره)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 945- اگر كسي يك يا دو اسكناس صد توماني يا پانصد توماني در خيابان و يا ممرّ عام يافت و برداشت، آيا در حكم لقطه بي‌نشاني است كه تعريف ندارد، يا چون علامت صد و پانصد دارد در حكم لقطه‌اي است كه تعريف آن لازم است؟

جواب: بي‌علامت محسوب است.

سؤال 946- همين مبلغ اگر در كوچه بن‌بست پيدا شود وظيفه چيست؟

جواب: در صورتي كه قابل تعريف براي صاحبان خانه در آن كوچه نباشد، مانند فرض بالا است.

سؤال 947- در مسئله 18 لقطه منهاج فرموده‌ايد در مسكوكات مفرده تعريف ساقط است، لذا عرض مي‌شود اگر كسي يك صد توماني مثلاً پيدا كرد آيا تعريف بر او واجب نيست يا واجب است چون از نظر مسئله 28 لقطه مورد شبهه شده، بيان فرمائيد.

جواب: مقصود در فرع اوّل صورت مقرون نبودن به چيزي كه باعث اختصاص باشد مي‌باشد و با فرع ثاني منافات ندارد، و مفروض سؤال اگر از حيث مكان و زمان قابل شناختن باشد تعريف لازم است. واللََّه العالم.

سؤال 948- اگر لقطه را مدّتي تعريف كرد و يأس حاصل شد آيا وجوب تعريف ساقط است يا نه؟ اگر چه در توضيح احتياط فرموده‌ايد لكن نظر مبارك فعلي را خواستاريم.

جواب: بلي احتياطاً بايد تا آخر سال تعريف كند مگر آنكه يقين به عدم بكند، ولي در اين صورت تملك مشكل است بايد يا تصدق كند و يا نگهداري نمايد اگر احتمال بدهد بعد هم پيدا شود، و الّا معيّن است تصدق. واللََّه العالم.

سؤال 949- براي تعريف لقطه مي‌شود به نوشتن اطلاعيه و به درب و ديوار محل اجتماع چسباندن اكتفا كرد، يا نه؟ و معلوم است كه اين طور تعريف كتبي از نظر شنواندن به افراد، مثل تعريف لفظي نيست.

جواب: هر گاه عادت تعريف به آن كيفيت، مظنه اطلاع باشد ولو بالواسطه نظيرشهرها مجزي است. واللََّه العالم.

سؤال 950- معمولاً در مشهد افرادي هستند كه كبوتر هوا مي‌كنند زيدي مي‌گويد دو عدد از همين كبوترها را من گرفتم و به آنهايي كه گمان داشتم مال آنها است گفتم ولي صاحبش پيدا نشده و آنها را فروخته، پول آنها را چه كند؟

جواب: به عنوان صدقه از صاحب آنها به فقير بدهد. واللََّه العالم.

سؤال 951- اگر كبوتري در خانه كسي بيايد و احتمال دهيم مملوك ديگري باشد آيا واجب است تعريف نمودن آن؟

جواب: اگر مالك او را ندانيم واجب نيست تعريف نمودن. واللََّه العالم.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -