|
آن که شغل او مسافرت نباشد
شرط هفتم: آن که شغل او مسافرت نباشد، بنابراین شتر دار و راننده و چوبدار و کشتیبان و مانند اینها اگر چه برای بردن اثاثیه منزل خود مسافرت کنند1، در غیر سفر اول باید نماز را تمام بخوانند2. ولی در سفر اول اگر چه طول بکشد، نمازشان شکسته است.
1- بهجت: نمازشان تمام است . [پایان مسأله]
2- گلپایگانی، صافی: و همچنین در سفر اول اگر طول بکشد یا از مکانی به مکان دیگر برود که عرفاً بگویند: عمل او سفر است باید نمازش را تمام بخواند ولی اگر سفر طولانی نباشد به طوری که عرفاً نگویند سفر عمل اوست، نمازشان شکسته است.
نوری: ولی در سفر اول نمازشان شکسته است مگر اینکه سفر اول نیز طولانی باشد که در این صورت پس از اینکه صدق کند که شغل او مسافرت شده نمازش تمام است.
*****
خوئی: شرط هفتم: آنکه شغل او مسافرت نباشد، بنابراین شتر دار و راننده و چوبدار و کشتیبان و مانند این ها، اگر چه برای بردن اثاثیه منزل خود مسافرت کنند باید نماز را تمام بخوانند. و ملحق می شود به کسی که کارش سفر است کسی که کارش در جای دیگری است که مقدار معتدّبهی از روزها را مثلاً ماهی ده روز یا بیشتر به آنجا سفر نموده و بر می گردد مانند کسی که اقامتش در جایی است و کارش در جای دیگر از قبیل تجارت و تدریس.
.تبریزی: و ملحق می شود به کسی که عملش سفراست، شخصی که کارش در جای معینی است و حداقل هفته ای یک بار به آنجا سفر نموده و بر می گردد مانند کسی که اقامتش در جایی و کارش در جای دیگر است مثل رفتن برای تجارت و تدریس.
اراکی: شرط هفتم: شغل او یا مقدمه شغلش مسافرت نباشد، بنابراین شتر دار و راننده و چوبدار و کشتیبان و مانند این ها اگر چه برای بردن اثاثیه منزل خود مسافرت کنند ، در سفر باید نماز را تمام بخوانند، ولی در سفر اول نمازشان شکسته است مگر به قدری طول بکشد که بگویند مسافرت را شغل خود قرار داده، که در این صورت نماز تمام است.
زنجانی: شرط هفتم: (کثیر السفر نباشد) از شرایط شکسته خواندن نماز آن است که بسیار مسافرت نکند بنابراین کسی که شغل او مسافرت است، مانند ساربان و راننده و چوبدار و کشتیبان و مانند اینها، باید نماز را تمام بخوانند.
کثیر السفر باید نمازش را تمام بخواند، خواه شغلش مسافرت باشد، یا بخاطر شغل و گذران زندگی بسیار مسافرت می کند، و خواه به جهت دیگر باشد، بنابراین کسی که در سفر تجارت، یا تدریس می کند، یا به جهت تفریح، - مثلاً – زیاد سفر می کند نمازش تمام است.
وحید: شرط هفتم: انکه شغل او مسافرت نباشد، بنابراین شتر دار و راننده و کشتیبان و مانند این ها اگر چه برای بردن اثاثیه منزل خود، مسافرت کنند باید نماز را تمام بخوانند و مدار بر این است که عرفا بگویند شغلش سفر است، مثلا بگویند کار او رانندگی یا ساربانی است و همچنین باید شغل او هم در سفر نباشد. مانند کسی که اقامتش در جایی است و کارش –از قبیل تجارت و تدریش و طبابت- در جای دیگری است به طوری که اکثر ایام را روز در میان – مثلا – برای انجام کار سفر می کند.
مکارم: شرط هفتم: شغل و کار او مسافرت نباشد، راننده ها و خلبانها، کشتیبانها و ساربانها و مانند آنها که سفر، شغل آنهاست باید نمازرا تمام بخوانند هرچند در سفر اول باشد.
سیستانی: شرط هفتم: آنکه «کثیر السفر» نباشد و اما کسی که کارش متوقف بر سفر است مانند راننده و کشتیبان و پستچی و چوپان یا کسی که زیاد سفر می کند هر چند کار او متوقف بر آن نباشد مانند کسی که سه روز در هفته در مسافرت باشد هر چند برای تفریح یا سیاحت باشد اینگونه افراد باید نماز را تمام بخوانند.
سبحانی: شرط هفتم: سفر برای شغل نباشد، [یعنی] شغل و کار او مسافرت نباشد. کسانی که دارای چنین شرطی نیستند به سه گروه تقسیم می شوند: 1- راننده ها و خلبان ها و کشتیبان ها و ساربان ها و مانند آنها سفر شغل آنهاست باید نماز را تمام بخوانند.
2- کسی که سفر شغل او نیست ولی سفر مقدمه شغل اوست یعنی برای انجام آن به طور مرتب سفر کند. مانند معلمی که باید هر روز یا غالبا به مقدار مسافت شرعی مسافرت کند و پس از تدریس به وطن باز می گردد و همچنین است محصل و بیله وری که برای خرید و یا فروش باید به مقدار مسافت شرعی سفر کند و سپس برگردد آن کروه نیز باید نماز خود را تمام بخوانند.
3- کسی که سفر شغل او نیست ولی برای زیارت هر هفته مرتب سفر می کند. این گروه نیز باید نماز تمام و روزه را بگیرند خلاصه کسانی که سفر برای انان به صورت یک امر عادی درآید نماز آنان تمام و روزه را باید بگیرند.
مظاهری: شرط سوم: کثیرالسفر نباشد: (کثیرالسفر به کسی گفته می شود که ده روز در یک محل نماند.) بنابراین کسانی که شغلشان مسافرت است مانند راننده ، یا شغلشان در مسافرت است مانند معلم که ساکن جایی است و هر روز برای انجام کار خود چهار فرسخ یا بیشتر می رود و بر می گردد یا کسی که به علت دیگری مسافرت های پی در پی می کند مثلا همه هفته به زیارت می رود یا در شهری جنسی دارد که برای حمل ان مسافرت های پی در پی می کند، باید نماز را تمام بخواند.
مسائل اختصاصی
اراکی: مسأله 1299- کسی که مسافرت مقدمه شغل او می باشد، حکم کسی را دارد که شغل او مسافرت است، بنابراین کسی که بین محل کار و سکونت او به اندازه مسافت شرعی یا بیشتر فاصله باشد و معمولاً بین آن دو محل رفت و آمد می کند، به طوری که ده روز در یک محلّ نمی ماند، نمازش تمام است.
بهجت: مسأله 1062- مسافرتهایی که همیشه لازمه شغل انسان است، مثل سفر برای پیدا کردن منزل قبل از حرکت کاروان، مانند همان شغل است، بخلاف مسافرتهای اتفاقی که نماز در آن شکسته است.
مکارم: مسأله 1146- کسی که شغلش مسافرت نیست ولی مسافرت مقدمه شغل اوست مانند معلم و کارگر و کارمندی که خودش ساکن شهری است و همه روزه برای انجام کار به نقطه دیگری می رود که رفت و امد او هشت فرسخ یا بیشتر است، باید نماز را تمام بخواند و روزه را بگیرد.
مسأله 1307- کسی که شغلش مسافرت است1 اگر برای کار دیگری مثلاً برای زیارت یا حجّ2 مسافرت کند ، باید نماز را شکسته بخواند3، ولی اگر مثلاً شوفر، اتومبیل خود را برای زیارت کرایه بدهد4 و در ضمن خودش هم زیارت کند، باید نماز را تمام بخواند5.
این مسأله در رساله آیت الله مظاهری نیست.
1- سیستانی: کسی که شغلش درمسافرت است...
2- مکارم: یا مقصد دیگری...
3- سیستانی: مگر آن که عرفاً او را کثیر السفر بگویند مانند کسی که دائماً سه روز در هفته مسافر است...
زنجانی: نمازش تمام است و بنابراحتیاط مستحب نماز را شکسته هم بخواند. [پایان مسأله]
فاضل: باید نماز را تمام بخواند...
4- بهجت: اگر مثلاً راننده عده ای را برای زیارت با اتومبیل خود ببرد...
5- سیستانی: در هر حال باید نماز را تمام بخواند.
*****
سبحانی: مسأله- اگر راننده برای کار دیگری مثلا برای زیارت یا حج هم مسافرت کند، باید نماز را تمام بخواند و همچنین است اگر اتومبیل خود را برای زیارت کرایه بدهد و در ضمن خودش هم زیارت کند باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1308- حمله دار یعنی: کسی که برای رساندن حاجیها به مکه مسافرت می کند1، چنانچه شغلش مسافرت باشد، باید نمازرا تمام بخواند و اگر شغلش مسافرت نباشد2، باید شکسته بخواند.
این مسأله در رساله آیات عظام: بهجت و مظاهری نیست
1- زنجانی: اگر بسیار مسافرت می کند باید نماز را تمام بخواند، ولی امروزه که معمولاً بسیار مسافرت نمی کنند نمازشان شکسته است.
2- خوئی: و فقط در ایام حج برای حمله داری سفر می کند، احتیاط واجب آن است که بین نماز تمام و شکسته جمع نماید، ولی چنانچه مدت سفر او کم باشد مثل این که زمان که سفر با هواپیما است بعید نیست حکم وظیفه او شکسته خواندن باشد.
سیستانی: و فقط در ایام حج برای حمله داری سفر می کند چنانچه مدت سفر او کم باشد مثلاً دو سه هفته، نماز او شکسته است و اگر زیاد باشد مانند سه ماه، نماز او تمام است و اگر شک داشته باشد که کثیر السفر بر او صدق می کند یا نه، احتیاطاً جمع کند بین قصر و تمام.
تبریزی: و فقط در ایام حج برای حمله داری سفر می کند اگر چه مدت سفرش کم باشد مانند این زمان که سفر با هواپیما است بنابراحتیاط تمام و شکسته بخواند.
وحید: و مدت سفر او هم کم باشد –مانند آن که سفرش مثلا با هواپیما باشد- باید شکسته بخواند، ولی اگر مدت سفر او زیاد باشد احتیاط واجب آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
*****
نوری، فاضل: مسأله- حمله دار یعنی کسی که فقط در ماههای حج به مسافرت اشتغال می ورزد، نماز را باید شکسته بخواند.
مکارم: مسأله- کسانی که راهنمای حج و مدیرکاروان حجّاج ومانند آن می باشند، در صورتی که مسافرت جزء یا مقدمه شغل آنها محسوب شود و این کار مدت قابل ملاحظه ای (حدود چند ماه ) به طول انجامد باید نماز را تمام بخوانند.
سبحانی: مسأله- کسانی که راهنمای حج و مدیر کاروان حجاج و مانند آنها می باشند ، چون سالی یک بار اتفاق می افتد و در مدت کمی انجام می گیرد نماز آنها شکسته است و حکم آنها با حمله داری که سال های گذشته که بخش عمده سال را در سفر بودند تفاوت دارد.
مسأله 1309- کسی که شغل او حمله داریی است و حاجیها را از راه دور به مکه می برد، چنانچه تمام سال یا بیشتر سال را در راه باشد1، باید نماز راتمام بخواند.
این مسأله در رساله آیات عظام: زنجانی، مکارم، سیستانی ،بهجت و مظاهری نیست.
1- خوئی: چنانچه مقدار معتنابهی از ایام سال را در راه باشد...
وحید: چنانچه تمام سال یا قسمت عمده سال را در راه باشد...
تبریزی: چنانچه چند ماه از سال را درراه باشد...
سبحانی: رجوع کنید به ذیل مسأله 1308.
مسأله 1310- کسی که در مقداری از سال شغلش مسافرت است، مثل شوفری که فقط در تابستان یا زمستان اتومبیل خود را کرایه می دهد، باید در سفری که مشغول به کارش هست نماز را تمام بخواند1، و احتیاط مستحبّ آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
1- مکارم: [پایان مسأله]
تبریزی: باید درآن سفر نماز را تمام بخواند. [پایان مسأله]
خوئی، سیستانی: باید در آن سفر نماز را تمام بخواند...
وحید: باید در آن سفری که کار اوست در آن قسمت از سال نماز را تمام بخواند...
گلپایگانی، صافی: باید در سفری که برای شغلش می رود نماز را تمام بخواند...
فاضل: باید در زمانی که اشتغال به سفر دارد نماز را تمام بخواند...
بهجت: اگر به او راننده گفته می شود باید نماز را تمام بخواند...
*****
زنجانی: مسأله- کسی که فقط در مقداری از سال شغلش مسافرت است، مانند راننده ای که فقط در تابستان یا زمستان مسافران را جابجا می کند، باید در آن سفر نماز را تمام بخواند و احتیاط مستحبّ آن است که شکسته نیز بخواند، ولی اگر مدت سفر او کم باشد به قدری که عرفاً به او کثیر السفر نگویند، مانند حمله داری که سالی یک بار حجاج را به مکه می برد، باید نماز را شکسته بخواند.
مظاهری: مسأله- کسی که در مقداری از سال کثیرالسفر است مثل راننده ای که فقط ددر تابستان یا زمستان رانندگی می کند باید در ایامی که مشغول به کارش است نمازش را تمام بخواند .
مسائل اختصاصی
بهجت: مسأله 1064- در کثیر السفر لازم نیست که انسان سفرهای متعدد داشته باشد بلکه یک سفر طولانی که بیشتر سال را فرا گیرد مثل سفرهای متعدد است، پس همین که بگویند فلانی راننده است و یا شغلش سفر است اگر چه در یک سفر طولانی و بدون تکرار و تعدد باشد کافی است.
سیستانی: مسأله 1296- در صدق عنوان راننده و مانند آن معتبر است که تصمیم بر ادامه رانندگی داشته باشد و زمان استراحتش بیش از مقدار معمول رانندگان طولانی نباشد پس کسی که مثلاً در هفته یک روز سفر می رود، راننده بر او صدق نمی کند و اما عنوان کثیر السفر صدق می کند بر کسی که حداقل ده روز در ماه حداقل یک بار مسافرت برود یا ده روز در سفر باشد هرچند در ضمن دو یا سه سفر ، بااین شرط که تصمیم بر ادامه داشته باشد بمدت شش ماه در یک سال یا سه ماه متوالی ولی در چند سال در این صورت نماز او در همه مسافرتها هر چند غیر سفرهای متکرر او باشد تمام است البته در ماه اول بین نماز شکسته و تمام جمع بنماید، و اگر روزهای مسافرت او در ماه هشت یا نه روز باشد به احتیاط واجب در همه سفرها باید هم شکسته بخواند و هم تمام و اگر کمتر از این باشد نمازشکسته است.
مظاهری: مسأله 1010- کسی که کثیرالسفر است گرچه برای کار دیگری مثلا برای زیارت یا حج زیارت کند باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1311- راننده و دوره گردی که در دو سه فرسخی شهر رفت و آمد می کند، چنانچه اتفاقاً سفر هشت فرسخی برود1، باید نماز را شکسته بخواند.
1- بهجت: ولی این سفر جزء شغل او باشد، باید نماز را تمام بخواند.
وحید: چنانچه اتفاقا سفر شرعی برود ...
*****
مکارم: مسأله- کسی که شغلش رانندگی داخل شهرهاست اگر اتفاقاً به سفر خارج از شهر برود و هشت فرسخ و بیشتر باشد نمازش شکسته است ، اما کسی که هم رانندگی داخل شهر می کند و هم راننده بیابانی است وقتی به خارج شهر می رود، نماز راباید تمام بخواند.
زنجانی: مسأله- کسی که در کمتر از چهار فرسخی شهر رفت و آمد می کند به صورتی که عرفاً او را کثیر السفر می گویند، چنانچه اتفاقاً سفری برود که مسافت شرعی است بنابراحتیاط نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند، و اگر رفت و آمد او به جایی نزدیک شهر است به حدی که رفتن به آنجا عرفاً مسافرت محسوب نشود، در مسافرتی که به قدر مسافت شرعی است باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1312- کسی که شغلش مسافرت است1 اگر ده روز یا بیشتر در وطن خود بماند، چه از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد، چه بدون قصد بماند، باید در سفر اولی که بعد از ده روز می رود، نماز را شکسته بخواند2.
1- اراکی: یا مسافرت مقدمه شغل اوست...
خوئی، تبریزی، وحید: چارواداری که شغلش مسافرت است...
زنجانی: کسی که زیاد مسافرت می کند...
2- خوئی، تبریزی: و همچنین است اگر در غیر وطن خود، ده روز با قصد بماند.
وحید: ولی کسان دیگری که شغلشان سفر است یا شغلشان در سفر است احتیاط واجب آن است که در آن سفر جمع کنند بین شکسته و تمام.
بهجت: رجوع کنید به ذیل مسأله 1313.
*****
سیستانی: مسأله- کسی که شغلش مسافرت است چه ده روز یا بیشتر در وطن خود بماند و از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد، یا بدون قصد بماند باید در همان سفر اولی که بعد از ده روز می رود، نماز را تمام بخواند و همچنین است اگر در غیر وطن خود ده روز با قصد یا بدون قصد بماند ولی در خصوص چاروادار یا راننده ای که اتومبیلش را کرایه می دهد اگر چنین باشد احتیاط مستحبّ آن است که در سفر اولی که بعد از ده روز می رود هم شکسته بخواند و هم تمام.
مکارم: مسأله- کسی که شغلش مسافرت است اگر ده روز یا بیشتر در محلی بماند، خواه وطن او باشد یا نه، و خواه از اول قصد ده روز داشته یا نه، باید در سفر اول نماز را شکسته بخواند و اگر شک کند که ده روز مانده یا نه، باید نمازش را تمام بخواند.
سبحانی: مسأله- کسی که به یکی از عناوین سه گانه [که در شرط هفتم گذشت] باید نماز را تمام بخواند اگر ده روز یا بیشتر در وطن خود بماند یا در نقطه ای ده روز اقامت کند باید در سفر اولی که بعد از ده روز می رود نماز را شکسته بخواند .[و] اگر چنین گروهی شک کنند که در وطن خود یا جای دیگر ده روز مانده اند یا نه، باید نماز را تمام بخوانند.
مظاهری: مسأله- کسی که کثیرالسفر است گرچه ده روز یا بیشتر در جایی بماند ، چه از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد و چه بدون قصد بماند باید در سفر اولی که بعد از ده روز می رود نماز را تمام بخواند.
[و] کسی که تصمیم گرفته است کثیرالسفر شود باید در همان سفر اول نمازش را تمام بخواند.
مسأله 1313- کسی که شغلش مسافرت است1، اگر در غیر وطن خود ده روز بماند2 در سفراولی که بعد از ده روز می رود باید نماز را شکسته بخواند3، چه از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد یا نداشته باشد.
این مسأله در رساله آیات عظام: مکارم و سبحانی نیست
1- اراکی: یا مسافرت مقدمه شغل اوست...
زنجانی: کسی که زیاد مسافرت می کند...
2- اراکی: اگر قصد ماندن داشته باشد...
گلپایگانی، صافی، زنجانی: چنانچه از اول قصد ماندن ده روز را داشته...
نوری: با قصد اقامه بماند...
فاضل: با قصد بماند...
3- نوری: [پایان مسأله]
اراکی، گلپایگانی، صافی: و اگر از اول، قصد ماندن ده روز را نداشته باشد احتیاط واجب (گلپایگانی، صافی: احتیاط لازم) آن است که نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند. (صافی: اگر چه اکتفا به تمام هم بدون توجیه نیست).
زنجانی: و اگر از اول قصد ماندن ده روز را نداشته باشد، بنابراحتیاط در سفر اوّل، هم شکسته و هم تمام بخواند.
فاضل: و اگر قصد ده روز ماندن را نداشته به احتیاط واجب جمع بخواند.
*****
خوئی، تبریزی: مسأله- کسی که شغلش مسافرت است، غیر از چاروادار اگر چه (تبریزی: اگر) در غیر وطن خود با قصد ده روز بماند، یا در وطن خود هر چند بدون قصد باشد ده روز بماند، در سفر اولی که بعد از ده روز می رودنیز حکمش تمام است ولی احتیاط مستحبّ آن است که بین نماز تمام و شکسته جمع نماید.
.تبریزی: در سفر اولی که بعد از ده روز می رود احتیاط واجب آن است که بین نماز تمام و شکسته جمع نماید
سیستانی: مسأله- کسی که شغلش مسافرت است شرط نیست که سه بار مسافرت کند تا نمازش تمام باشد بلکه همین که عنوان راننده و مانند آن بر او منطبق شود هر چند در اولین سفر باشد نمازش تمام است.
بهجت: مسأله- کسی که شغلش مسافرت است، اگر در وطن یا غیروطن خود ده روز بماند، در سفر اولی که بعد از ده روز می رود مانند سفر اولی است که این شغل را در ابتداء شروع کرده بود و بنابراین تا زمانی که این سفر، عرفاً شغل او حساب نمی شود باید نماز را شکسته بخواند، بلی ماندن ده روز متصل در غیروطن، باید با قصد اقامه باشد، ولی در وطن اگر چه بدون قصد هم باشد، همین حکم را دارد.
وحید: مسأله- چارواداری که شغلش مسافرت است، اگر در غیر وطن خودف ده روز یا بیشتر بماند چنانچه از اول قصد ماندن ده روز داشته باشد ، در سفر اولی که بعد از ده روز می رود باید نماز را شکسته بخواند ولی کسان دیگری که شغلشان سفر یا شغلشان در سفرا ست احتیاط واجب ان است که در آن سفر جمع کنند بین شکسته و تمام.
مسائل اختصاصی
سیستانی: مسأله 1301- کسانی که چون چاروادار و راننده که شغل آنها مسافرت است، در صورتی که مسافرت بیش از مقدار معمول بر آنها موجب مشقت و خستگی شود باید نماز را شکسته بجا آورد.
فاضل: مسأله 1325- الف- کسانی که به هر علتی معمولا در هر کمتر از ده روز حداقل یک سفر بیش از 45 کیلومتر دارند در تمام سفرها و تمام مکان ها نمازشان تمام است و روزه آنها صحیح می باشد .
ب- این افراد لازم نیست حداقل سه ماه یا چهار ماه مسافت کنند بلکه همین که در طول یک ماه حداقل چهار سفر پی در پی بدون فاصله ده ورز داشته باشند نمازشان تمام است.
ج- به طور کلی کسانی که نمازشان تمام است اگر ده روز در وطن یا در جایی با قصد اقامه بمانند در سفراول بعد از ده روز نمازشان شکسته و در سفر بعد نمازشان تمام است.
د- محل تحصیل و محل کار در حکم وطن نیست بلکه وطن جایی است که انسان به قصد سکونت همیشگی و مادام العمر در انجا ساکن شده باشد. پس کسانی که به صورت مأموریت در شهر دیگری برای مدتی معین ولو طولانی سکونت می کنند آنجا وطن آنها محسوب نمی شود.
و- این حکم مربوط به افردای است که حداقل در کمتر از ده روز یک سفر داشته باشند. اما دانشجویان و کارمندان و طلاب و کسانی که در محل تحصیل یا محل کار بیش از ده روز می مانند یا هنگام مرخصی در وطن بیشتر از ده روز می مانند شامل این حکم نمی شوند و نماز آنها در سفر شکسته است مگر اینکه قصد اقامت ده روز کنند.
مسأله 1314- کسی که شغلش مسافرت است 1، اگر شک کند که در وطن خود یا جای دیگر ده روز مانده یا نه، باید نماز را تمام بخواند.
این مسأله در رساله آیات عظام: بهجت ، فاضل ،سیستانی و مظاهری نیست.
1- خوئی: چارواداری که شغلش مسافرت است...
زنجانی: کسی که زیاد مسافرت می کند...
مکارم، سبحانی: رجوع کنید به ذیل مسأله 1312
مسأله 1315- کسی که در شهرها سیاحت می کند و برای خود وطنی اختیار نکرده، باید نماز را تمام بخواند.
این مسأله در رساله آیت الله مظاهری نیست.
مسأله 1316- کسی که شغلش مسافرت نیست، اگر مثلاً1 در شهری یا در دهی جنسی دارد که برای حمل آن 2مسافرتهای پی درپی می کند3، باید نماز را شکسته بخواند4.
این مسأله در رساله آیت الله مظاهری نیست.
1- زنجانی: کسی که زیاد مسافرت نمی کند، اگر اتفاقاً...
2-سبحانی: در یک زمان معین...
3- فاضل: اگر حداقل چهار سفر یا بیشتر داشته باشد، نمازش تمام است.
4- گلپایگانی، صافی: ولی کسی که کارش این است که هفته ای یکبار یا بیشتر برای انجام شغلی در محلی سفر می کند، مثلاً همه روزه از تهران به کرج برای تدریس یا درس خواندن می رود یا آنکه برای کاری مثل خرید و فروش از تهران به قم یا بالعکس سفر می نماید، همین که به مقداری سفر کند که عرفاً این کار را شغل او بگویند، باید نماز را تمام بخواند.
نوری: ولی کسی که کارش این است که هفته ای یکبار یا بیشتر برای انجام کاری به محلی مسافرت می کند، مثلاً همه روزه یا دو روز یک مرتبه، مثلاً از تهران به کرج برای تدریس یا انجام کار اداری یا برای کسب و تجارت می رود همین که مقداری سفر کند که عرفاً این کار یعنی کار توأم با سفر را شغل او بگویند نماز را تمام بخواند.
سیستانی: مگر آن که «کثیر السفر» باشد که در مسأله [اختصاصی 1296 بعد از مسأله 1308 متن اصلی ] معیار آن گذشت.
وحید: مگر در صورتی که سفر او بیشتر از بودن در وطنش باشد.
مسأله 1317- کسی که از وطنش صرف نظر کرده و می خواهد وطن دیگری برای خود اختیار کند1، اگر شغلش مسافرت نباشد2 باید در مسافرت نماز را شکسته بخواند.
این مسأله در رساله آیات عظام: بهجت و مظاهری نیست
1- مکارم: باید در مسافرت نماز را شکسته بخواند، مگر آن که سفرش طولانی شود و جزء افراد خانه به دوش حساب شود.
2- زنجانی: اگر کثیر السفر نباشد...
سیستانی: اگر عنوانی که موجب تمام شدن نماز است مانند کثیر السفر یا خانه بدوش بر او صدق نکند...
*****
سبحانی: مسأله- کسی که از وطنش صرفنظر کرده و می خواهد وطن دیگری برای خود اختیار کند اگر سفرش طولانی است باید نماز را تمام بخواند .
نماز کارمندان هواپیما و قطار تمام ، و روزه را باید بگیرند. و ا گر ده روز یا بیشتر در وطن خود یا جای دیگر بمانند در غیر سفر اول نمازشان تمام است.
کسی که در سال دو یا سه سفر می رود که هر کدام سه یا چهار ماه طول می کشد و بقیه سال را در وطن است نماز او تمام است .
چوبانی که در سال نه ماه همراه گوسفندان می رود بدون آنکه در جایی ده روز بماند و سه ماه زمستان را در وطن خود به سر می برد نماز او تمام و باید روزه را بگیرد.
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).gif)
(1)(3).jpg)
.jpg)
