انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

قتل در اثر تصادف با اتومبيل

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال  2016 :راننده اى مقصر با عابر پياده اى تصادف مى كند. و به بهانه انتقال به بيمارستان، بيمار را سوار مى كند. امّا از ترس و براى فرار از مجازات او را در بيابان و دور از دسترس مردم رها مى سازد. و مصدوم به علت خونريزى و عدم كمك و مراقبت در همان محل فوت مى كند. آيا اين قتل عمد است يا شبه عمد؟

جواب: قتل مزبور شبه عمد است.

سؤال  2017 :در حادثه تصادف در شب بين پيكان سوارى و موتور سيكلت راننده موتورسيكلت فوت مى كند كارشناس هر دو را به ميزان پنجاه درصد مقصر مى داند. زيرا راننده موتور چراغ نداشته و با بى احتياطى و عدم رعايت مقررات، رانندگى مى كرده و راننده پيكان نيز به علت عدم توجه به جلو و سرعت زياد، مقصر بوده است. در فرض مسأله، حكم آن چگونه است؟ در همين فرض اگر تقصير يكى از دو نفر بيشتر باشد، ولى نتوان علت و سبب اصلى تصادف را به طور كامل و تمام به يكى از آنها منتسب دانست، زيرا قسمتى از علت تصادف به طرف مقابل منتسب است، حكم مسأله چگونه است؟

جواب: در هردو فرض، نصف ديه به عهده پيكان و نصف به عهده موتورسوار است.

سؤال  2018 :در يك حادثه رانندگى پيكان سوارى با يك كاميون تصادف كرده و در وسط جاده متوقف شده است. بلافاصله يك اتوبوس از پشت سر با پيكان تصادف مى كند. در حادثه اول راننده پيكان مقصر شناخته شده، و در حادثه دوم راننده اتوبوس، در هر حال تمام سرنشينان پيكان فوت مى كنند. و به درستى معلوم نيست علت فوت تصادف اول بوده است يا دوم. حكم قضيه چگونه است؟

جواب: ظاهراً نصف ديه ها به عهده راننده اتوبوس است. و نصف آنها به عهده راننده پيكان.

سؤال  2019 :در اثر يك سانحه، سرنشينان يك اتومبيل كشته شده اند، آيا ديه مسافران به عهده راننده است؟ با توجه به اين كه راننده نيز كشته شده، آيا ورثه وى بايد ديه مسافران را بپردازند؟

جواب: در فرض سؤال ، اگر قتل سرنشينها مستند به راننده نباشد، كسى ضامن نيست. و اگر مستند به تقصير راننده باشد، (راننده مقصّر باشد) ديه بر راننده است، كه از اصل مال وى پرداخت مى شود. و اگر مستند به او باشد، ولى مقصر نباشد، ديه سرنشينها بر عاقله راننده است. و اگر معلوم نيست، مسأله را با مصالحه خاتمه دهند.

سؤال  2020 :شخصى با اصرار زياد از موتور سوارى خواهش مى كند كه مرا رديف خود سوار كن; او هم به رديف خودش سوار مى كند و مقدار زيادى او را مى برد; يك مرتبه موتور سوار متوجه مى شود كه رديف او افتاده و در اثر افتادن فوت كرده، آيا اين قتل مربوط به موتور سوار مى شود، كه ورثه مقتول، ديه او را از موتور سوار بگيرند يا نه؟

جواب: در صورت مفروضه كه آن شخص خواهش كرده، چنانچه موتورسوار در رفتن و حفظ بى احتياطى نكرده; ظاهراً ضمان ندارد و چيزى بر او نيست.

سؤال  2021 :در مواردى كه در اثر تصادف، شخصى كشته مى شود و كاردانهاى فنّى تقصير را صددرصد با مقتول مى دانند، و از گفته آنان نيز اطمينان حاصل مى شود. آيا ديه تعلق مى گيرد يا خير؟ و بر فرض تعلق بر قاتل است يا بر عاقله؟

جواب: در فرض سؤال ، اگر تصادف به نحوى باشد، كه راننده هيچ گونه تقصيرى نداشته و جلوگيرى از تصادف ممكن نبوده است، نه عاقله ضامن است و نه راننده. ولى اگر جلوگيرى از تصادف ممكن بوده و راننده جلوگيرى نكرده، راننده قاتل است. هرچند مقتول نيز تقصير كرده باشد. و ديه يا قصاص متوجه او است.

سؤال  2022 :شخصى كه با گارى دستى كار مى كرده است. در اثر تصادف با يك ماشين سوارى از دنيا مى رود، آيا ديه تعلق مى گيرد؟

جواب: اگر در تصادف راننده مقصر بوده، و با احتياط رانندگى نكرده; بايد ديه بدهد. و حكم قتل شبه عمد را دارد. اما اگر راننده مقصر نبوده، بلكه شخص متوفى مقصر بوده است، راننده ضامن نيست. و اگر هيچ يك مقصر نباشند، قتل خطايى است و ديه دارد. و ديه بر عهده عاقله راننده است. و در صورت جهل به خصوصيت مصالحه كنند.

سؤال  2023 :گاهى راننده بين دو محذور قرار مى گيرد كه يا با ماشين روبرو شود و تصادم كند، در نتيجه خودش كشته يا مجروح مى شود، يا به عابر در پياده رو تصادم كند. بناچار دومى را انتخاب مى كند، آيا قتل عمد محسوب مى شود يا شبه عمد؟

جواب: على الظاهر از مصاديق قتل شبه عمد مى باشد.

سؤال  2024 :در تصادفى كه فردى كشته شده است، و دادگاه ديه قانونى براى ورثه مقرر كرده است; لكن ورثه آن مرحوم ترديد دارند كه با گرفتن آن، روح مرحوم ناراحت و معذّب باشد. لطفاً وظيفه را بيان كنيد؟

جواب: اگر قاتل فرد متمكن و پولدارى است، ديه را از او گرفته و چنانچه بخواهند در خيرات براى آن مرحوم صرف كنند. و اگر فرد مستضعفى است، به نيت احسان به مقتول ديه را به او ببخشد.

سؤال  2025 :در تصادف كارشناس رانندگى هريك از طرفين را به ميزان خاصى مقصر مى داند; مثلا يكى 20% و ديگرى 80%، آيا اين موجب مى شود كه ديه، به نسبت به درصد تقصير، حساب شود يا تنصيف مى شود؟

جواب: هرگاه حادثه مستند به هردو طرف باشد، هريك ضامن نصف ديه مى باشند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -