انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

خمس هبه

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 349 - شخصى زمين و مغازه‏اى خريده و به فرزندش كه دانشجو هست بخشيده آيا خمس تعلق مى‏گيرد يا نه؟

جواب:  در صورتى كه مدت يكسال بر زمين يا مغازه يا پول آن نگذشته باشد و بخشش از شأن و موقعيت پدر بيشتر نباشد خمس ندارد و اين بخشش فرار از خمس نباشد.

سؤال 350 - آيا جايزه بانكها و صندوقهاى قرض الحسنه جزء ارباح است و به آنها خمس تعلق مى‏گيرد؟

جواب:  اگر به عنوان هبه باشد خمس ندارد.

سؤال 351 - اين جانب در تابستان سال 76 ازدواج نموده‏ام و تا الان كه حدود دو سال از اين زندگى مشترك مى‏گذرد تا كنون هيچگونه حساب سالى نداشته‏ام و در رابطه با مواد غذايى از قبيل برنج و روغن و غيره خمس پرداخت نكرده‏ام، الان تكليف بنده را در رابطه با دو مورد زير مشخص نمائيد؟

الف: در رابطه با مواد غذايى كه طى اين دو سال مصرف شده است؟

ب: در رابطه با برنج و روغنى كه از طريق سازمان به عنوان بن دريافت كرده‏ايم؟

جواب:  لازم است افراد متدين براى خود سال خمسى قرار دهند تا در زندگى دچار مشكل شرعى نشوند و در فرض سؤال اگر مواد غذايى يا پول آنها مدّت يكسال نزد شما موجود بوده بايد يك پنجم قيمت آن را بابت خمس بدهيد و اگر شك داشته باشيد چيزى به شما تعلق نمى‏گيرد.در صورتى كه بن‏ها به عنوان هبه و بخشش باشد خمس به آنها تعلق نمى‏گيرد.

سؤال 352 - آيا جايز است انسان قبل از رسيدن سال خمسى براى فرار از خمس، اموال خود را به ديگرى ببخشد يا صرف خريد لوازم زندگى كند؟

جواب:  در صورتى كه هبه يا تهيّه لوازم منزل به اندازه شأن و موقعيت وى باشد و براى فرار از خمس نباشد اشكال ندارد.

سؤال 353 - حقوق يا ديه‏اى كه بعد از رحلت يا شهادت فرد، از سوى بنياد شهيد يا سازمان تأمين اجتماعى و يا اداره مربوطه و... به خانواده‏اش پرداخت مى‏شود، خمس دارد يا نه؟

جواب:  اگر هديه محسوب شود، خمس ندارد.

سؤال 354 - آيا به پولى كه پدر و مادر به فرزندانشان جهت هزينه تحصيل مى‏دهند خمس تعلّق مى‏گيرد يا نه؟

جواب:  اگر به عنوان هبه باشد خمس تعلّق نمى‏گيرد.

سؤال 355 - آيا به هدايا و جوايز مسابقات ورزشى و مسابقات قرآن نيز خمس تعلق مى‏گيرد؟

جواب:  خير.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -