انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

متفرقه حج

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: کسی که در محلات جدید مکه قصد اقامه کرده است پس از بازگشت از منی چه وظیفه ای دارد؟

جواب: در صورتی که در بازگشت به مکه به جهت آنکه محل اقامه است بر می گردد و از آنجا قصد سفر می کند در بازگشت و خود مکه نمازش تمام است و اگر از منی قصد مسافرت می کند و از مکه عبور می کند نمکازش در مکه شکسته است.

سؤال: شکستن سنگ کوه جهت فراهم نمودن سنگریزه برای رمی جمرات چه حکمی دارد؟

جواب: کراهت دارد

سرال: اگر اول ماه ذی حجه نزد شیعیان ثابت نشد تکلیف نسبت به وقوف و اعمال منی چیست؟

جواب: ثبوت هلال نزد عامه کافی هست هر چند کسی یقین به خلاف یا شک در صحت حکم قاضی دارد جایز است تبعیت کند و مجزی است حتی برای قاطع خلاف.

سؤال: برگزار کردن نماز جماعت توسط شیعیان در هتل ها و مسافرخانه ها در مکه و مدینه چه حکمی دارد؟

جواب: اگر مفسده ای نداشته باشد مانعی ندارد.

سؤال: شرکت در نماز حماعت اهل سنت و خواندن نمازهای یومیه با آنها کفایت از نماز واجب می نماید یا نه؟

جواب: کفایت می کند.

سؤال: شرکت در نماز جماعت اهل سنت اختصاص به مسجد النبی دارد یا در مساجد دیگر هم کافی است؟

جواب: در مساجد دیگر هم کافی است.

سؤال:  گاهی مشاهده می شود هنگام برپایی نماز جماعت مسجد النبی د مسجد الحرام بعضی از حجاج از مسجد خارج می شوند یا کناری ایستاده و تماشا می کنند لطفا نظر مبارک را در این باره مرقوم فرمایید؟

جواب: احوط آن است که در نماز جماعت شرکت کنند و از آنچه موجب تفرقه می شود جدا  پرهیز کنند.

سؤال: هنگام شرکت در نماز جماعت در مسجد الحرام ومسجد النبی یا سایر مساجد مکه و مدینه می توان بر فرش سجده کرد یا نه؟ و در صورتی که بر فرش سجده نماید آیا اعاده لازم است یا نه؟

جواب: می توان سجده کرد و اعاده لازم نیست.

سؤال: در مسجد الحرام و مسجد النبی و سایر مساجد مکه و مدینه بعضی جاها مفروش است و بعضی غیر مفروش و با سنگ ساخته شده است آیا لازم است برای انجام نماز جماعت یا فرادی به جایی برود که بر سنگ سجده کند و یا می تواند بر فرش سجده نماید؟

جواب: سجده کردن بر سنگ مانعی ندارد هر چند بر فرش هم می تواند سجده کند.

سؤال: سجده کردن بر مهر یا حصیر و بابزن در مساجد مکه و مدینه چه حکمی دارد؟

جواب: سجده کردن بر حصیر و بادبزن مانعی ندارد و سجده کردن بر مهر اگر خلاف تقیه نباشد مانعی ندارد.

سؤال: شرکت در نماز جماعت  مغرب اهل سنت با توجه به اینکه وقت نماز مغرب نزد آنها زودتر از مغرب شرعی نزد شیعیان است آیا کفایت از نماز مغرب می نماید یا نه؟

جواب: وقت هم مثل سایر شرایط و اجزا است مه با تقیه ساقط می شود.

سؤال: هر گاه برای تحبیب قلوب و وحدت بین مسلمین در نماز جماعت برادران اهل سنت شرکت کنیم که قهرا نماز فاقد جزء یا شرط یا همراهبا مانع می باشد آیا این نماز در سعه وقت صحیح است و مجزی و اعاده و قضا ندارد با فرض اینکه اضطرار و ضرورت نیست و می تواند در مکان دیگر یا زمان دیگر بدون هیچ اشکالی نماز به طریق شیعه بخواند و همچنین در تقیه در موضوعات مثل وقوف در عرفات در روزی که قاضی عامه حکم کرده با اینکه شک دارد یا یقین به خلاف دارد آیا وقوف با براداران اهل تسنن مجزی است؟

جواب: ان شاءالله صحیح و مجزی است و اعاده و قضا ندارد و همچنین است حال در کلیه عباداتی که به جهت تقیه از مخالفین بجا اورده می شود و تقیه در اینجا اوسع از اضطرار است و سعه وقت هم محقق می شود و لازم نیست تفصی از آن و شرط نیست عدم مندوحه و همچنین تقیه در موضوعات هم مجزی است و می تواند به حکم حاکم عامه وقوفین را انجام دهد و قضا ندارد.

سؤال: فاصله بین مکه و عرفات که قبلا چهار فرسخ بوده امروزه با توجه به توسعه مکه و اتصال شهر به منی کمتر از مسافت شرعی است در این صورت کسی که قصد اقامه ده روز در مکه نموده و همچنین اهل مکه و سپس به عرفات و مشعر و منی می رود و چهار شب یا بیشتر در آنجا بیتوته می کند نماز او در عرفات و مشعر و منی و پس از مراجعت به مکه قصر است یا تمام؟

جواب: اگر پس از مراجعت به مکه قصد اقامه ده روز در مکه دارد یا مردد است در این صورت نماز او در منی و عرفات و پس از مراجعت تمام است و اگر قصد اقامه ده روز بعدا ندارد و از مکه انشاء سفر به ایران می کند اقوی تمام است در مواضع مذکوره ، چون اقامه به منزله وطن است و احوط جمع است بین قصر و اتمام و اما کسی که قصد اقامه از اول در مکه نداشته نماز او در تمام مواضع مذکوره قصر است.

سؤال: آیا کسی که از مجتهد تقلید می کرده پس از فوت او می تواند به فتوای او باقی باشد و حج را از روی مناسک او انجام دهد؟ هر چند سال اول حج باشد و قبلا به فتوای میت در حج عمل نکرده باشد؟

جواب: بله می تواند حج را از روی مناسک میتی که از او تقلیدمی کرده انجام دهد.

سؤال:بسیاری از افراد بعد از عمره نمی توانند به حج بروند مثلا مریض یا مصدوم می شوند مثل سال آخری (سال66) که در تظاهرات اینطور شد آیا محل هستند یا طواف نساء لازم است؟

جواب: در مفروش سوال که تبدیل نیت از عمره تمتع به عمره مفرده نکرده اند طواف النساء نیست و مُحلّ شده اند.

سؤال: آیا مابین عمره تمتع و حج تمتع می توان عمره مفرده انجام داد؟

جواب: جایز نیست.

سؤال: آیا پس از انجام حج تمتع در مدت کمتر از یک ماه می توان عمره مفرده انجام داد؟ و آیا قصد رجاء در صورت امکان لازم است؟

جواب: فاصله ده روز بین دو عمره مفرده معتبر است و مابین حج تمتع و عمره مفرده اعتبار ندارد.

سؤال: شخصی به عمره مفرده رفته و پس از مراجعت به وطن شک می کند طواف نساء را انجام داده یا نه؟ وظیفه او چیست؟

جواب: چون طواف نسا جز حج نیست و محتمل است جز عمره مفرده نباشد پس قاعده فراغ جاری نیست باید نایب بگیرد یا خودش برود.

سؤال: کسانی  که برای حج ثبت نام کرده اند و چند سال بعد موفق می شوند آیا به وجهی که برای ثبت نام حج داده اند خمس تعلق می گیرد یا نه؟

به وجهی که اول بابت حج داده اند خمس تعلق می گیرد.

سؤال: با این که از فتوای شریف در مورد حکم عامه به خوبی استفاده می شود که باید در وقوف تبعیت کرد چون قبلا صحبت هایی در اعمال روز عید هم بوده و لذا برای اطمینان بیشتر سوال میشود که آیا اعمال منی را هم باید همان روز عید آنها انجام داد چه در موارد علم به خلاف و چه در موارد عدم علم به آن (البته در این سالها بنابرمتابعت است حتی در اعمال)؟

جواب: تبعیت حکم حاکم عامه اختصاص به وقوف ندارد بلکه شامل اعمال منی هم می شود.

سؤال: شخصی شک در استطاعت دارد آیا می تواند به قصد مافی االذمه حج بجا آورد تا بعد تحقیق کند؟

جواب: می تواند به قصد ما فی الذمه بجا اورد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -