انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

تعداد روزهاي اعتکاف

بزرگ نمایی کوچک نمایی

تعداد روزهاي اعتکاف 

سؤال: آيا اعتکاف بيش از سه روز هم صحيح است يا حتماً بايد سه روز باشد؟

جواب:  کمتر از سه روز نبايد باشد، ولي هرچه بيشتر شود بهتر است. ولي روزه روز سوم واجب است.

 

 تعداد روزهاي اعتکاف 

سؤال: اگر کسي پس از اتمام سه روز اعتکاف، به نيت اعتکاف يک روز يا نصف روز اضافه‌تر در مسجد بماند، اشکالي دارد؟

جواب: اشکال ندارد.

 

تعداد روزهاي اعتکاف 

سؤال: كسى كه دو روز يا پنج روز در اعتكاف بوده است، آيا اعتكاف روز سوم يا ششم هم بر او واجب است؟ 

جواب: فقط روز سوم واجب است.

 

تعداد روزهاي اعتکاف 

سؤال: کسي که مي‌خواهد سه روز اعتکاف کند، آيا مي‌تواند مثلاً از ساعت 7 صبح پس از طلوع خورشيد شروع کند و تا 7 صبح سه روز بعد معتکف باشد؟

 

جواب: بايد قبل اذان صبح روز اول تا مغرب بعد از روز سوم در مسجد باشد.

 

تعداد روزهاي اعتکاف 

سؤال: اگر معتکف نيت چهار روز اعتکاف کند، آيا لازم است آن را به شش روز برساند تا چهار روز صدق کند يا همان يک روز اضافه‌تر کافي است؟

جواب: بعد از سه روز مي‌تواند هر چه مي‌خواهد بر آن بيفزايد.

 

تعداد روزهاي اعتکاف 

سؤال: کسي که قصد دارد در ماه رجب معتکف شود، ولي عمداً يا اضطراراً يک ساعت بعد از اذان صبح به مسجد مورد نظر براي اعتکاف مي‌رسد، آيا اعتکاف او صحيح است؟ 

جواب: نمي‌تواند معتکف شود.

 

تعداد روزهاي اعتکاف 

سؤال: آيا بيشتر از سه روز مي‌توان اعتکاف کرد، به طوري که آن زياده بخشي از يک روز يا قسمتي از يک شب باشد؟ 

جواب:  بيش از سه روز اعتکاف جايز است و کمتر از سه روز نبايد باشد.

 

 اعتکاف تلفيقي 

سؤال: آيا اعتکاف تلفيقي به اين صورت که مثلاً طي ده روز، مجموعاً سه روز را معتکف شود که اين سه روز به صورت متوالي نباشد، صحيح است؟

جواب: صحيح نيست.

 

 تعداد روزهاي اعتکاف 

سؤال: در صورتي که ضرورتي پيش آيد و معتکف در روز سوم اعتکاف خود را به هم زند، قضاي روزه روز سوم واجب است يا خير؟

جواب: واجب نيست، حتي اگر عمداً و بدون عذر روز سوم را معتکف نشد، حرام به جا آورده، ولي چيزي بر او نيست
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -