انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

مراتب امر به معروف و نهى از منکر

بزرگ نمایی کوچک نمایی

١ – امر به معروف کسانی که زندگی اشرافی دارند

سؤال: آیا شما مى دانید روحانیت حاکم در کشور چه ظلم و ستمى بر مردم روا مى دارند؟؟ آیا شما از زندگى اشرافى آقایان هم کیش خود خبر دارید؟ آیا وظیفه شما همین سکوت کردن است؟ آیا فقط کار مهم شما گفتن احکام شرعى ظاهرى است؟ آیا پیامبر و امام هم نسبت به مردم این همه بى تفاوت بودند؟؟!!

جواب: سعى ما این است که خودمان زندگى متوسطى داشته باشیم و بحمدالله داریم، و به دیگران هم توصیه کرده و مى کنیم، ضمناً توجّه داشته باشید در تبلیغات رسانه هاى خارجى دروغ و بزرگ نمایى فراوان است.

٢ – نهی از منکر مراجع عظام در برابر بی عدالتی ها

سؤال: سکوت علما ( خصوصا مراجع عظا م ) در برابر بی عدالتیها و تضعیف حقوق مستضعفین به ویژه توسط افرادی که ظاهر مذهبی دارند چه حکمی دارد؟

جواب: ان شاء الله سکوت نمی کنند و به وظیفه خود عمل می کنند خواه مؤثر بیفتد یا نه.

٣ – امر به معروف همسر به مرتب خواندن نماز

سؤال: همسر من در خواندن نماز تنبلی و کاهلی می نماید و هر چه به او تذکر می دهم بعضا دوباره مشاهده می کنیم در نماز تنبلی می نماید و نمازهایش قضا می شود ... حال وظیفه من در قبال ایشان و دینم چیست؟

جواب: باز هم به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر ادامه دهید و مأیوس نباشید ان شاء الله مشکل حل خواهد شد.

٤ – قصد قربت در امر به معروف

سؤال: آیا در امر به معروف و نهى از منکر قصد قربت شرط است؟

جواب: قصد قربت شرط نیست ولى بدون آن ثواب به کسى نمى دهند.

٥ – مضر بودن امر به معروف و نهی از منکر

سؤال: اگر امر به معروف و نهى از منکر در اداره باعث شود که انسان از مزایایى همچون اضافه کار و یا پاداشهاى دیگر محروم شود، آیا باز هم واجب است؟

جواب: اگر موجب ضرر و زیان مهمّى نشود واجب است.

٦ – ملتزم نکردن همسر به امور شرعی

سؤال: اگر مردى همسرش را به امور شرعى و وظائف دینى ملتزم نکند، آیا فاسق محسوب مى شود؟

جواب: اگر مى تواند نهى از منکر کند و ترک نماید، فاسق است.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -