انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احكام مقاربت

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 1646 :آيا استحاضه نيز از نظر روابط زناشويى، حكم حيض را دارد؟

جواب: خير، حكم حيض را ـ كه حرمت نزديكى على الأطلاق باشد ـ ندارد، بلكه اگر مستحاضه، غسلهاى واجب خود را انجام دهد; نزديكى شوهر با او حلال است.

سؤال 1647 :آيا وطى در دبر زوجه از نظر شرع جايز است؟

جواب: اگر ضرر معتنى به نداشته باشد و زن راضى باشد، كراهت شديده دارد.

سؤال 1648 :حديث «من لايحضر» از قول پيامبر (صلى الله عليه وآله) كه وطى در دبر زنان امت من بر مردان امتم حرام است، آيا صحت دارد؟

جواب: در مسائل فقهى معمولا روايات مختلف وارد شده و تحقيق درباره آنها شأن فقيه است. و از نظر فقهى حكم همان است كه در مسأله قبل بيان شد.

سؤال 1649 :جماع كردن رو به قبله يا پشت به قبله و همينطور صحبت كردن در حال جماع چه حكمى دارد؟

جواب: كراهت دارد.

سؤال 1650 :وطى در دبر زن حائض، چه حكمى دارد؟ و آيا كفاره دارد؟

جواب: اگر ضرر معتنى به نداشته باشد و زن راضى باشد، كراهت شديده دارد. ولى كفاره ندارد.

سؤال 1651 :اگر پزشكان مردى را از عمل زناشويى منع كنند، آيا زن حق دارد مرد را وادار به اين كار كند؟

جواب: اگر از گفته پزشك اطمينان حاصل شد كه عمل زناشويى مستلزم ضرر معتد به براى مرد است; نبايد او را وادار به اين عمل كند و همچنين است عكس مسأله.

سؤال 1652 :اگر شوهرى زنش را در مدت حيض، مجبور به تمكين كرد، حكمش چيست؟

جواب: اگر اجبار به حدى برسد كه از زوجه سلب اختيار شود، تكليفى متوجه او نيست.

سؤال 1653 :اگر زنى در زمان حيض، شوهر خود را مجبور به انجام روابط زناشويى كند، حكمش چيست؟

جواب: البته مجبور كردن زن، شوهر خود را به طورى كه از وى سلب اختيار شود، عادتاً بعيد است. ولى بر فرض تحقق چنين امرى، مرد گناه ندارد. ولى كفاره آن را بنابر احتياط، طبق مسأله 453 توضيح المسائل بپردازد، و در هرحال كفاره به عهده زن نمى آيد.

سؤال 1654 :آيا زن و شوهر در زمان حرمت روابط زناشويى مى توانند ديگر استمتاعات را از يكديگر بگيرند؟ اگرچه انزال صورت بگيرد؟

جواب: بلى، اشكال ندارد.

سؤال 1655 :اگر مرد بخواهد به مسافرتى بيش از چهار ماه برود، آيا بايد از همسرش اجازه بگيرد؟ و اگر زن اجازه نداد مسافرت او حرام است؟

جواب: اجازه گرفتن از همسر فى نفسه، لازم نيست. اما چون زن هرچهار ماه يكبار حق مواقعه دارد، لذا در فرض سؤال لازم است اجازه بگيرد كه در حقيقت به معناى طلب اسقاط حقش است. و اگر بدون اجازه سفر كرد در صورتى كه سفر او به قصد ادا نكردن حق زوجه و ترك واجب باشد، سفر او معصيت و حرام است و بايد نماز را تمام بخواند. لكن اگر به اين قصد نباشد، حرام نيست. هرچند كه در اين صورت احوط جمع بين قصر و اتمام است. بلى در خصوص سفر واجب تكليف ساقط است و نيز در سفرهاى ضرورى عرفى مثل سفر تجارت يا زيارت يا تحصيل علم و نحو آنها تكليف ساقط است و سفر حرام نيست.

سؤال 1656 :آيا جايز است شوهر با آلت مصنوعى يا با چيز ديگرى غير از جسدش همسر خود را از لحاظ جنسى اشباع كند؟

جواب: با دست و هرجاى بدن، مانعى ندارد. ولى با غير جسد هرچه باشد، جايز نيست.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -