انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

فتاوای آیت الله العظمی سبحانی (مدظله)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

نگهدارى مال كسى كه امانت را پس نمى دهد

سؤال: شخصى مقدارى نرم افزار به صورت امانت گرفته است و اكنون از پس دادن آنها امتناع مى كند آيا مى توانم چيزى را از او نزد خود نگهدارم تا آنكه آنها را برگرداند؟

جواب: بسمه تعالى: با اجازه حاكم شرع مى توانيد حفظ كنيد تا امانت خود را پس بگيريد . والله العالم

 

اخذ اجرت براى حفظ وديعه

سؤال: آيا مى توان براى حفظ وديعه اجرتى را مطالبه كرد؟

جواب: بسمه تعالى: اخذ اجرت براى حفظ وديعه در صورت اشتراط اشكال ندارد . والله العالم

 

فروش امانت بدون اذن

سؤال: تعدادى سكه نقره و فرش نزد شخص امينى به امانت گذاشتم وى بدون اذن من آن اموال را به قيمت كم فروخته است اكنون وظيفه چيست؟

جواب: بسمه تعالى: معامله فضولى است و نياز به اجازه صاحب مال دارد و اگر اجازه نداد بايد عين و يا مثل و يا قيمت روز آن را پرداخت كند . والله العالم

 

پايان مدت امانت

سؤال: اينجانب دستگاههاى فنى و مهندسى خود را براى مدت معينى در يكى از انبارها با موافقت مسئول به امانت گذاردم، مسئول انبار پس از پايان مدت، تمامى دستگاهها را از انبار تخليه كرده است و به علت قرار گرفتن در زير باران و برف تبديل به آهن پاره شده است آيا مسئول انبار ضامن است؟

جواب: بسمه تعالى: در فرض سؤال هر گاه به صاحب مال اخطار كرده و مهلت به پايان رسيده است ولى وى به قول خود عمل نكرده طبعاً ضامن نخواهد بود . والله العالم

 

تصرف در امانت به نفع امانت گذار

سؤال: ماشينى را به امانت در منزل ديگرى گذاشته بوديم، صاحب منزل بدون اجازه، ماشين را رنگ كرده و قصد تبرّع و مجانى بودن را نداشته است آيا مستحق اجرت مى گردد؟

جواب: بسمه تعالى: هرگاه بدون اذن مالك ،ماشين را نقاشى كرده باشد صاحب ماشين ملزم به پرداخت نيست هرچند قيمت ماشين بالا برود ولى اخلاق را فراموش نفرماييد . والله العالم

 

تصرف امين در كالا

سؤال: اگر امين در كالايى كه نزد او گذاشته تصرفى كند كه قيمت آن بالا برود و امانت گذار عمل او را امضاء كند و هزينه اش را بپردازد سپس عدول كند آيا حق بازگشت دارد؟

جواب: بسمه تعالى: پس از قبول حق بازگشت ندارد . والله العالم
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -