انهار
انهار
مطالب خواندنی

نیت غسل(آیت الله بهجت قدس سره)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
نیت در غسل؛ آیت الله بهجت قدس سره
*نیّت جداگانه براى هر عضو
سؤال727. آیا در غسل جنابت براى هر قسمتى که مى شوییم، باید نیّت جداگانه داشته باشیم؟
پاسخ: خیر نیاز ندارد.
*انجام چند غسل با یک نیت
سؤال753. آیا کسى که چند غسل بر او واجب بوده و فراموش کرده، مى تواند به نیّت تمام غسل ها یک غسل انجام بدهد؟
پاسخ: بله، مى تواند.
*یک غسل براى چند غسل
سؤال754. آیا مى توان به نیّت غسل هاى متعدد، یک غسل به جا آورد؟
پاسخ: بله، مانعى ندارد.
*منظور از غسل ما فى الذمه
سؤال764. منظور از غسل ما فى الذمه چیست؟
پاسخ: مراد غسل هایى است که قبلاً بر عهده انسان بوده و او به واسطه ى فراموشى و یا علت هاى دیگر، آن ها را به جا نیاورده است.
*نیّت در غسل
سؤال765. آیا در هنگام غسل و وضو به جز گفتن نیّت چیز دیگرى هم باید گفت؟
پاسخ: لازم نیست نیّت غسل را به زبان آورد و همین مقدار که به نیّت غسل شروع به شستن سر و گردن و طرف راست و چپ بدن بنماید کافى است.
*غسل هاى مختلف با یک نیت
سؤال779. اگر غسل هاى دیگرى غیر از جنابت بر عهده ى کسى باشد، آیا مى تواند همه را با یک نیّت انجام دهد؟
پاسخ: بله، مى تواند
*نیّت جنابت
سؤال789. اگر شخصى با همسر خود ـ که در حال حیض است ـ جماع کند، آیا باید در موقع غسل، نیّت جنابت از حرام نماید؟
پاسخ: لازم نیست.
*نیّت غسل واجب قبل از وقت
سؤال790. اگر یقین کند وقت نماز شده و نیّت غسل واجب کند و بعد معلوم شود که پیش از وقت، غسل کرده، آیا غسل او صحیح است؟
پاسخ: اگر در واقع به قصد وظیفه اى که بر عهده اش بوده غسل نموده و اشتباه در تطبیق داشته، به گونه اى که اگر یقین به وقت نداشت، نیّت استحباب مى کرد، غسل صحیح است.
*انجام غسل هاى زنانه با نیّت غسل جنابت
سؤال804. آیا غسل هایى که مخصوص زن ها مى باشد، مى توانند با نیّت جنابت انجام شوند؟
پاسخ: اگر غسل جنابت هم بر عهده ى آن ها هست مى توانند.
*تکرار دو غسل در صورت بطلان یکى از آن دو
سؤال807. اگر بر کسى دو غسل واجب باشد (حیض و جنابت) سپس غسل کند و پس از آن بفهمد که از حیض پاک نشده است، آیا باید براى آن یکى هم غسل کند؟
پاسخ: احتیاطا مى تواند در هنگام غسل حیض پس از طهارت از حیض هر دو را نیّت کند.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -