انهار
انهار
مطالب خواندنی

4- ماموم نیّت جماعت داشته باشد

بزرگ نمایی کوچک نمایی

چهارم: «ماموم نیت جماعت داشته باشد [1]»

مسأله 1422- اگر در بين نمازشك كند كه اقتدا كرده يا نه1، چنانچه در حالي باشد كه وظيفه مأموم است مثلاً به حمد و سوره امام گوش مي دهد بايد 2 نماز را به جماعت تمام كند و اگر مشغول كاري باشد كه هم وظيفه امام و هم وظيفه مأموم است3 مثلاً در ركوع يا سجده باشد، بايد نماز را به نيّت فرادي تمام نمايد.

اين مسأله در رساله آيت الله بهجت نيست.

1- خوئي، تبريزي: اگر بنايش بر جماعت خواندن بوده و احتمال دهد كه از روي فراموشي نيّت جماعت نكرده است...

سيستاني: چنانچه به نشانه هايي اطمينان پيدا كند كه اقتدا كرده بايد نماز را به جماعت تمام كند و در غير اينصورت بايد نماز را به نيّت فرادي تمام نمايد.

مكارم: چنانچه در حالي باشد كه اطمينان پيدا كند مشغول جماعت است، نماز را به جماعت تمام كند ولي اگر اطمينان پيدا نكند، بايد نماز را به نيّت فرادي انجام دهد.

وحید: باید  نماز را فرادی تمام کند مگر این که از جهت قرائنی اطمینان کند که نیت جماعت کرده است.

مظاهری: اگر بنایش بر جماعت خواندن بوده  و احتمال دهد که از روی فراموشی نیت  جماعت نکرده است نماز را به نیت جماعت تمام کند.

2- فاضل، تبريزي، نوري: مي تواند...

3- گلپايگاني، صافي: هم وظيفه منفرد و هم وظيفه مأموم است...

*****

زنجاني: مسأله- اگر در بين نماز جماعت قبل از ركوع، شك كند كه تكبيرة الاحرام را گفته يا نه، بنابراین مي گذارد كه نگفته و اگر اطمينان دارد كه تكبيرة الاحرام را گفته و شك كند كه نيّت جماعت كرده يا نه، بايد نمازرا به نيّت فرادي تمام كند، هر چند قبل از نماز، بناي بر جماعت خواندن داشته و الان هم مشغول كاري باشد كه مأمومين انجام مي دهند، مثلاً به حمد و سوره امام گوش مي دهد و اگر در ركوع يا بعد از آن شك كند كه تكبيرة الاحرام را گفته يا نه، يا نيّت جماعت كرده يا نه، نماز را به جماعت تمام كرده و صحيح مي باشد.

سبحانی: مسأله- اگر در بین نماز شک کند که اقتدا کرده یا نه چنانچه خود را در حالی دید و اطمینان پیدا کند که اقتدا کرده است نماز را به جماعت تمام کند و در غیر این صورت احتیاط  آن است که نماز [را] به جماعت تمام و دو مرتبه به طور فرادی بخواند.

مسأله 1423- انسان در بين نماز جماعت مي تواند نيّت فرادي كند1.

1- مظاهری: خواه از اول نیت داشته باشد یا نه و یا عذری برایش پیش بیاید یا نه.

*****

گلپايگاني، صافي: مسأله- احتياط واجب آن است كه در بين نماز جماعت تا ناچار نشود، نيّت فرادي نكند، بلي پيش از سلام امام بدون عذر مي تواند نيّت فرادي نمايد.

خوئي، تبريزي: مسأله- اگر مأموم در بين نماز بخواهد قصد انفراد نمايد در صورتي كه از اول نماز چنين قصدي نداشته، اشكال ندارد ولي اگر قبل از اول نماز قصد داشته است، مورد اشكال است.

سيستاني: مسأله- اگر مأموم در بين نماز بدون عذر قصد انفراد نمايد، صحّت جماعتش محل اشكال است ولي نمازش صحيح است مگرآن كه به وظيفه منفرد عمل نكرده باشد كه بنابراحتياط واجب بايد نماز را اعاده كند ولي اگر چيزي را كم يا زياد كرده باشد كه در صورت عذر نمازرا باطل نكند اعاده لازم نيست. مثلاً اگر از اول نماز قصد انفراد را نداشته و قرائت را نخوانده، ولي در حال ركوع چنين قصدي برايش پيدا شود، در اين صورت مي تواند نمازش را به قصد انفراد تمام كند و لازم نيست كه آن را اعاده نمايد و همچنين اگر يك سجده را براي متابعت زياد كرده باشد.

زنجاني: مسأله- احتياط مستحبّ آن است كه در بين نماز جماعت تا ناچار نشود نيّت فرادي نكند، ولي اگر نيّت فرادي كرد، اشكالي ندارد بلكه اگر از ابتداي نماز هم قصد داشته باشد كه در بين نماز نيّت فرادي كند، نماز جماعتش اشكالي ندارد.

وحید: مسأله- عدول از جماعت از به فرادی در حال تشهّد قبل از سلام امام در حالی که از اول قصد عدول نداشته باشد اشکال ندارد و همچنین است قبل از تشهّد در صورت معذور باشد و در غیر این دو صورت  محل اشکال است. چه از اول نیت عدول داشته باشد یا در اثناء قصد عدول کند. ولی اگر به وظیفه منفرد عمل کرده نمازش صحیح است و همچنین اگر بعد از گذشتن محل قرائت عدول کرده و از اول قصد انفراد نداشته نمازش از جهت ترک قرائت صحیح است.

مكارم: مسأله- بدون عذر نمي توان از جماعت جدا شد و نيّت فرادي كرد، خواه از اول تصميم بر اين كار داشته باشد يا در اثناء نماز.

سبحانی: مسأله- انسان در بین نماز جماعت بدون عذر نمی تواندنیت  فرادی کند خواه از اول قصد داشته باشد یا نه.

جوادی آملی: مسأله - مأموم در ميان نماز جماعتی که اقامه آن به جماعت واجب نيست، میتواند نيّت فرادا كند.

بهجت: مسأله- انسان در بين نماز جماعتي كه خواندن آن به جماعت، واجب نيست، بنابرأظهر مي تواند نيّت فرادي كند ، اگر چه از اول نماز، قصد فرادي داشته باشد، مثلاً نيّت كند كه دو نماز خود را با يك نماز امام بخواند، يعني قصد كند كه بين نماز، فرادي كند و زودتر تمام كند و دوباره نماز دوم را به او اقتدا كند، ولي ممكن است از جهت اخلال به نظم جماعت و اشتباه انداختن مأمومين ممنوع باشد.

مسأله 1424- اگر مأموم به واسطه عذري بعد از حمد و سوره امام1 نيّت فرادي كند لازم نيست حمد و سوره را بخواند2 ولي اگر پيش از تمام شدن حمد و سوره نيّت فرادي نمايد، بايد مقداري را كه امام نخوانده بخواند3.

1- صافي: اگر مأموم بعد از حمد و سوره امام...

2- صافي: بلكه بنابراحتياط، مقداري را كه امام خوانده نيز بخواند.

*****

خوئي: مسأله- اگر مأموم بعد از حمد و سوره امام نيّت فرادي كند بنابراحتياط واجب بايد تمام حمد و سوره را بخواند و اگر پيش از تمام شدن حمد و سوره نيّت فرادي نمايد، لازم است مقداري را كه امام خوانده نيز بخواند.

سیستانی: مسأله- اگر مأموم بعد از حمد و سوره امام، به واسطه عذری نیت فرادی کند، لازم نیست حمد و سوره را بخواند، ولی اگر بدون عذر باشد یا پیش از تمام شدن حمد و سوره نیت فرادی نماید ـ بنا بر احتیاط ـ لازم است همه حمد و سوره را بخواند..

فاضل، تبريزي: مسأله- اگر مأموم بعد از حمد وسوره امام نيّت فرادي كند، لازم نيست حمد و سوره را بخواند ولي اگر پيش از تمام شدن حمد و سوره نيّت فرادي نمايد. و يا بلافاصله پس از اقتدا قصد داشته كه بعد از حمد و سوره امام نيّت فرادي نمايد بنابراحتياط واجب حمد و سوره را از اول بخواند.

. تبريزي: بنابراحتياط مقداري را كه امام خوانده نيز بخواند.

وحید: مسأله- اگر ماموم پیش از تمام شدن  حمد و سوره امام نیت فرادی نماید واجب است حمد و سوره را بخواند هر چند مقداری از آن را امام خوانده باشد و همچنین –بنابراحتیاط واجب- اگر بعد از حمد و سوره امام پیش از رکوع نیت فردای کند.

زنجاني: مسأله- اگر مأموم بعد از حمد امام نيّت فرادي كند لازم نيست حمد را بخواند، ولي اگر پيش از تمام شدن حمد نيّت فرادي كند، بايد مقداري را كه امام نخوانده بخواند و احتياط مستحبّ آن است كه قبل از آن، قسمتي را كه امام خوانده به نيّت مردد بين قرائت واجب نماز يا قرائت قرآن بخواند.

مسأله 1425- اگر در بين نماز جماعت نيّت فرادي نمايد1، بنابراحتياط واجب نبايد دوباره نيّت جماعت كند2 ولي اگر3 مردد شود كه نيّت فرادي كند يا نه و بعد تصميم بگيرد نماز را با جماعت تمام كند، نمازش صحيح است4.

1-سبحانی: به خاطر عذر نیت فرادی نماید...

2-  گلپايگاني، اراكي، خوئي، تبريزي، صافي، زنجاني، وحید: نمي تواند دوباره نيّت جماعت كند...

فاضل: نبايد دوباره نيّت جماعت كند، حتي اگر بلافاصله بعد از نيّت انفراد باشد بنابراحتياط واجب...

3- خوئي، تبريزي: بلكه اگر...  صافي: و اگر...  سبحانی: و اگر در رکعت اول یا دوم...

4-  خوئي، تبريزي، صافي: صحّت جماعتش محل اشكال است.

وحید:  جماعت او محل اشکال است.

نوري: نمازش خالي از اشكال نيست.

سبحانی: نماز او اشکال دارد.

*****

مكارم: مسأله- اگر در اثناء نماز به خاطر عذري نيّت فرادي كند، نمي تواند دوباره به جماعت برگردد و نيز اگر مردد شود كه نيّت فرادي كند يا نكند و بعد تصميم بگيرد نماز را به جماعت تمام كند جماعت او اشكال دارد.

سيستاني: مسأله- اگر در بين جماعت نيّت فرادي نمايد، نمي تواند دوباره نيّت جماعت كند، و همچنين است بنابراحتياط واجب اگر مردد شود كه نيّت فرادي كند يا نه و بعد تصميم بگيرد كه نماز را با جماعت تمام كند.

مظاهری: مسأله- اگر در بین نماز جماعت نیت فرادی نماید نمی تواند نیت جماعت کند ولی اگر مردد شود که نیت فرادی کند یا نه، و بعد تصمیم بگیرد که نماز را با جماعت تمام کند اشکال ندارد.

مسأله 1426- اگر شك كند كه نيّت فرادي كرده يا نه1، بايد بنا بگذارد كه نيّت فرادي نكرده است.

اين مسأله در رساله آيات عظام بهجت و سبحانی نيست

1- وحید، سیستانی: اگر شک کند که در بین نماز نیت فرادی کرده یا نه...


1- این عنوان در رساله آیت الله زنجانی آمده است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -