انهار
انهار
مطالب خواندنی

خاتم بخشی علی(علیه السلام)ونزول آيه ولايت(10ق)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

حذيفة بن يمان از ياران معروف رسول خدا صلی الله علیه و آله روايت كرد: پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله، دامادش حضرت علي علیه‌السلام را به يمن اعزام نموده بود و چون خودش قصد حجة الوداع كرد به علي علیه‌السلام پيام داد كه او نيز براي انجام حج به مكه رود.

آن دو در مكه معظمه به يكديگر رسيدند و ما در آن هنگام همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله بوديم. روزي حضرت علي علیه‌السلام به جانب كعبه رفت و در آن جا به نماز مشغول بود و در آن هنگام مستمندي از راه رسيد و از مردم درخواست كمك مي‌كرد و چون به حضرت علي علیه‌السلام رسيد، آن حضرت در حال ركوع بود پس در همان حال انگشتر خود را از دستش بيرون آورد و آن را به مستمند بخشيد.

ما كه در حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله بوديم، مشاهده نموديم كه بر آن حضرت آيه‌اي نازل گرديد و آن حضرت آيه جديدالنزول را براي ما قرائت كردند و آن عبارت بود از: «اِنَّما وَليكُمُ اللهَ وَ رَسُولُهُ وَالَّذينَ يقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يؤتُونَ الزَّكاةَ وَ هُم راكِعُونَ».[۱]

پيامبر صلی الله علیه و آله براي نزول آيه، تكبير گفت و سپس به ما فرمود: برخيزيد برويم ببينيم اين صفاتي را كه خداوند متعال در اين آيه بيان كرده است، درباره چه كسي مي‌باشد؟ چون پيامبر صلی الله علیه و آله وارد مسجدالحرام گرديد، فرد مستمندي را ديد و از او پرسيد: از كجا مي‌آيي؟ گفت: از نزد آن مرد نمازگذار مي‌آيم كه حلقه انگشتري خود را در حال ركوع به من بخشيد. پيامبر صلی الله علیه و آله بار ديگر تكبير گفت و جلوتر رفت تا به علي علیه‌السلام رسيد كه در حال خواندن نماز بود. از او پرسيد: اي علي! امروز بر تو چه گذشت؟

حضرت علي علیه‌السلام داستان مرد نيازمند و انگشتربخشيدن خود به وي را براي رسول خدا صلی الله علیه و آله بازگو كرد و پيامبر صلی الله علیه و آله با شنيدن آن داستان براي بار سوم تكبير گفت.[۲]

اين فضيلت ديگري براي مولاي متقيان اميرمومنان علیه‌السلام است كه در قرآن مجيد بيان گرديد و خداوند متعال با نزول چنين آيه‌هايي، زمينه معرفي آن حضرت را براي جانشين رسول خدا صلی الله علیه و آله فراهم مي‌كرد تا پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله امت اسلام بدون رهبر و پيشوا نمانند.


1- سوره مائده، آيه 55.

2- مسارالشيعه شیخ مفید، ص 23؛ الاقبال بالاعمال الحسنة سيد بن طاووس، ج 2، ص 241 و ص 368 و ص 371.

منبع: پایگاه دانشنامه اسلامی


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -