انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

وقف معاطاتی

بزرگ نمایی کوچک نمایی

اصل بر وقف بودن در موارد اختلاف هدیه دهندگان در وجوه اهدایی

سؤال: وجوهى جهت خرید وسائل صوتى و مانند آن، براى مسجد جمع آورى شده است. بعد از خرید وسایل مذکور، عدّه اى مى گویند: «قصد ما این بوده که این وسایل منحصر به مسجد نباشد، بلکه از آن وسایل در اعیاد مذهبى و عزادارى در خارج مسجد نیز استفاده کنند.» و عدّه اى مى گویند: «ما پول را فقط جهت خرید وسائل صوتى به عنوان وقف براى مسجد داده ایم.» حال کدام جهت مقدّم است؟

جواب: با توجّه به این که گروهى نظرشان وقف خاصّ بوده، باید طبق وقف خاصّ با آن رفتار کرد.

حکم زمینی که اموات در آن دفن شده اند

سؤال: اموات مؤمنین طىّ سالیان متمادى در قطعه زمینى، بدون اعتراض از طرف کسى دفن شده اند. آیا این کار حکم وقف بر قبرستان را دارد؟

جواب: در صورتى که مالک آن زمین صریحاً اجازه دفن به عنوان وقف نداده، حکم وقف را ندارد.

معیار تشخیص وقف یا تملیک

سؤال: براى این که معلوم شود مالی وقف شده یا به تملیک درآمده، آیا باید در هر مورد کلمه یا جمله خاصّى را بر زبان بیاورند یا فقط صرف نیّت اهدا کننده کافى است؟

جواب: نیّت کافى است و با عمل جنبه معاطاتى پیدا مى کند.

شک در وقفی یا تملیکی بودن اموال مسجد

سؤال: چیزهایى که قبلا به مسجد هدیه شده، اگر ندانیم وقف مسجد شده یا تملیک، حکم کدام یک بر آن بار مى شود؟

جواب: چون ما وقف را مشروط به صیغه نمى‌دانیم و با صِرف عمل نیز وقف صورت مى‌گیرد این هم وقف محسوب مى‌شود و خارج کردن آن از محل وقف جایز نمى‌باشد.البتّه باید توجه داشت اگر وقف بودن ثابت نباشد، حداقل هدیه به محل وقف است که باز هم خروج مال هدیه از آن محل جایز نیست؛ مگر اینکه متعارف بین مردم در آن منطقه این باشد که اموال مربوط به حسینیه یا امثال آن، هم براى خود آن محل استفاده مى‌شود و هم براى مراسم‌هاى آن منطقه اگر چه خارج از مسجد یا حسینیه باشد؛ پس اگرچه وقف باشد ولى مى‌توان آن را موقتاً از محل وقف خارج کرد و در منطقه براى مراسم‌هایى که محتواى آن هم‌سو با برنامه‌هاى مسجد و یا حسینیه باشد استفاده کرد. اینها در صورتى است که واقف یا واهب شرط خاصّى نگذارد و الّا باید به شرط عمل کرد.

انعقاد وقف بدون اجرای صیغه

سؤال: آیا بدون گفتن لفظی که دلالت بر وقف کند می توان وقف کرد؟

جواب: آری صحیح است و این را وقف معاطاتى می گویند؛ یعنى همین که مثلًا مسجدى را به قصد وقف بر مسلمین بسازد و در اختیار آنها بگذارد کافى است هر چند صیغه لفظى نخواند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -