انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احکام حدود

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 879: در شرع مقدس چه نوعى از تعزير (شلّاق، حبس و...) معمول، متعارف و غالب بوده است؟ به عبارت ديگر سوابق تاريخى پيغمبر اكرم صلى الله وعليه وآله وسلم و ائمه اطهار عليهم السلام غالباً چه نوع تعزيرى را اعمال مى كردند؟

جواب: در موارد مختلف، مختلف بوده است.

سؤال 880: همانطورى كه مستحضريد تعزيرات در دست حاكم است آيا حداقل تعزيرات مثلاً يك ضربه شلاق است يا اقل معتد به است چگونه بايد عمل نمود؟

جواب: تشخيص حاكم با رعايت تعهد و دقت، ميزان است.

سؤال 881: آيا در نگهدارى متهم در حبس تعزيرى (با قرار بازداشت) حداقل و اكثرى معيار هست يا مدت زمان بدست حاكم است؟

جواب: تعيين با نظر حاكم است.

سؤال 882: كسى كه قرار است اعدام شود حداً يا قصاصاً اگر حدود و تعزيرات ديگرى اقل از قتل براى او ثابت شود مى توان از آنها صرف نظر نمود و آيا در مورد حق الله و حق الناس تفاوتى در اين مسأله وجود دارد يا خير؟

جواب: در مواردى كه قابل جمع است بايد جمع كرد مگر اينكه حاكم شرع مصلحت را در صرف نظر كردن بداند.

سؤال 883: در صورتى كه بعد از اعدام و قبل از دفن در سردخانه يا پزشكى قانونى در مجرم علائم حياتى ديده شود و با مداوا سلامت خود را بازيابد اجراء مجدد حكم چه صورت دارد ايا بين حد و قصاص تفاوتى وجود دارد؟

جواب: حكم شرعى اعدام است و چون تحقيق نيافته است بايد عملى شود و بين حد و قصاص فرقى نيست مگر اينكه فقيه در مواردى نظر خاصى را مصلحت بداند.

سؤال 884: اگر شخصى مكرراً مرتكب جرائمى شود كه جنبه حقوق الناس دارد مانند فحاشى، ايراد ضرب عمومى، ترك انفاق و... و هر بار با گذشت مدعى، دعوا فيصله يافته باشد، در صورتى كه اقدامات وى مخل به نظم عمومى تشخيص داده شود، و يا اينكه مثلاً دو بار مرتكب جرم مشابهى بود و هر بار با گذشت شاكى بخشيده شود آيا حاكم مى تواند تعزيرى را در مورد وى در نظر بگيرد؟

جواب: فقيه در صورتى كه مصلحت اجتماعى اقتضا كند، مى تواند.

سؤال 885: آيا مجازات حبس ابد براى ممسك و اكراه كننده در قتل عمد جنبه تعزيرى دارد و يا اينكه غير تعزيرى است؟

جواب: غير تعزيرى است.

سؤال 886: آيا در حد قوادى و محاربه و افساد فى الارض اكراه محقق مى شود؟

جواب: محقق نمى شود.

سؤال 887: اگر مادر شخصى زنا نمايد، آيا شخص مى تواند او را بزند؟

جواب: اجراى حد با حاكم شرع است.

سؤال 888: اگر فردى از اهل تسنّن به ذات مقدّس ائمه اطهار عليهم السلام توهين كند آيا زدن او جايز است؟

جواب: بلى و مراتب با نظر حاكم شرع است.

سؤال 889: در گناهانى كه براى حاكم شرع حق و يا وظيفه تعزيرات است آيا تعزير آنها به وسيله شلاق خواهد بود و يا اين كه به وسيله حبس و يا جريمه نقدى هم جايز است؟

جواب: تعزير به حبس در بعض موارد در احاديث اهل بيت عليهم السلام آمده است و غير آن از همه جهت بستگى به نظر فقيه دارد.

سؤال 890: آگر شخصى در جلسه دادگاه، ضد و نقيض بگويد و دروغ بگويد، آيا اين كذب همانند كذب در غير جلسه دادگاه است و مى توان او را تعزير كرد يا خير؟

جواب: در صورتى كه حاكم، علم به كذب او پيدا كند مى تواند تعزير كند، بلى در صورتى كه احتمال توريه بدهد نسبت به يكى از طرفين قضيه، تعزير جايز است.

سؤال 891: هر گاه شخص مرتكب معصيتى كه موجب حد است بشود و توبه نمايد و بعد از گذشتن زمانى نزد حاكم شرع اقرار به گناه نمايد. آيا اقرار بعد از توبه مثل اقرار قبل از توبه است يا خير؟

جواب: اقرار به معصيت بعد از توبه از آن معصيت، موجب حد نمى شود.

سؤال 892: آيا زنانى كه بدون حجاب شرعى در خيابان ها و كوچه ها و محيطهاى خارج از خانه ظاهر مى شوند، مى توان آنها را به خاطر نداشتن حجات تعزير كرد يا خير؟

جواب: نهى از منكر مراتب دارد و اگر حاكم شرع در مواردى آن را لازم بداند مى تواند اجرا كند.

سؤال 893: اگر كسى مسلمان باشد و نماز نخواند و روزه نگيرد آيا مى توان او را به دليل نماز نخواندن و روزه نگرفتن تغزير كرد؟

جواب: نهى از منكر مراتب دارد و اين موضوع آخرين مرحله است و با نظر حاكم شرع است

سؤال  803 -آيا مى توان تسهيلات پزشكى (استرليته و بيحسى و...) براى اجراى حدود در قطع اعضاء ايجاد نمود؟

جواب: جايز نيست مگر اينكه حاكم شرع مصلحت بداند.

سؤال  804 -اگر به تشخيص پزشكى قانونى اجراى حدّ (جلد، قطع يد يا...) يا قصاص عضو بر فرد بيمار يا سالمى كه دچار ضعف شديد جسمانى است باعث مرگ يا ابتلاى وى به بيمارى يا تشديد آن مى گردد، تكليف چيست؟

جواب: در فرض سؤال صبر كنند تا فرد مذكور بهبودى حاصل نمايد و فرد ضعيف توانا شود و بعد از آن بر او اجراى حدّ نمايند.

سؤال  805 -در صورت مساوى بودن تقصير سبب و مباشر، تقسيم مسئوليت آن دو براى پرداخت خسارت چگونه خواهد بود؟

جواب: در فرض سؤال، مباشر مسئول است و فرض هم بسيار بعيد است
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -