انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

فتاوای آیت الله العظمی سیستانی (مدظله)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال:  آیا واقف می تواند متولی را عوض نماید؟

جواب: نمی تواند مگر اینکه تعیین متولی را در حین انشاء وقف برای خودش قید کرده باشد.

سؤال:  قرار است که فرش های مسجد را تعویض کنیم و فرش جدید برای مسجد بگیریم . آیا می‌توانیم فرش هایی که الآن در مسجد وجود دارند را فروخته و پول آن را صرف خرید فرش های جدید کنیم ؟ و یا می توانیم که فرش ها را به مسجدی دیگر فروخته و از پول آن برای خرید فرش های جدید استفاده کنیم ؟

جواب: اگر فرش کهنه با پول خود مسجد خریداری شده می توانید بفروشید ولی اگر وقف باشد فروش آن جایز نیست پس اگر در خود مسجد قابل هر نوع استفاده باشد باید در همان مسجد بماند در غیر این صورت باید به سایر مساجد داده شود .

سؤال:  در خرمشهر رسم است یک اتاق منزل را بعنوان حسینیه در نظر میگیرند آیابا اقامه عزای حسینی در آن وقف خواهد شد و از مالکیت آنها بیرون خواهد رفت یا مثل نمازخانه در منزل خواهد بود ؟

جواب: مانند نمازخانه است .

سؤال:  شخص نیکوکاری قصد دارد منزلش را حسینیه کند لکن طبقه فوقانیی آنرا برای خود و فرزندانش نگهدارد نحوه وقف او باید به چه نحوی باشد ؟

جواب: می تواند فقط طبقه پایین را وقف کند .

سؤال:  قرانی است گرانبها از لحاظ قدمت که در ۴۰۰ سال قبل واقف نوشته است فرزند ارشد انرا قرائت نماید اکنون بعلت فرسودگی امکان قرائت نبوده و نگهداری ان مشکل است تکلیف چیست؟ ایا میشود انرا فروخت ؟ در صورت فروش با بهای ان چه بایستی کرد؟

جواب: چنانچه استفاده از ان به هیچ وجه ممکن نیست میتواند انرا بفروشد ولکن باید با پول ان قران یا قران هایی خریداری کند و بنحو سابق وقف نماید.

سؤال:  استفاده از اب موقوفه مسجد جهت شرب در حد ۲ یا ۳ گالن اشکال دارد؟

جواب: با اجازه متولی اشکال ندارد.

سؤال:  آیا اصل مال را نیز میتوان وقف نمود که علاوه بر منفعت مال در بعضی شرایط قید شود که اصل مال نیز فروخته و صرف مورد وقف گردد؟

جواب: چنین وقفی صحیح نیست ولی می تواند واقف در ضمن صیغه وقف شرط کند که در شرایط خاصی عین موقوفه فروخته شود و ثمن در این فرض به موقوف علیه بر می گردد.

سؤال:  اگر مدرسه و امکاناتی را وقف برای تحصیل دروس حوزوی بشود آیا فرزندان مؤمنین می توانند از اینها استفاده کنند و حال آنکه برای تحصیل دروس حوزوی نباشد یا خیر ؟

جواب: اگر وقف تحصیل علوم دینی شده است استفاده در شوؤن دیگر جایز نیست .

سؤال:  اگر وقف نامه ضایع شد آیا متولی یا منتظمین این وقف می توانند بخواست خود و در این وقف تصرف کنند و مغازه بسازند و اجاره و سرقفلی بدهند ؟

جواب: اگر مباشر متولی شرعی باشد و تصرفات مذکور جزء موارد وقف باشد مانعی ندارد و الا منوط باجازه حاکم شرع است .

سؤال:  آیا متولی می تواند از تولیت اعراض کند با فوت واقف و قبول متولی در حیات واقف ؟

جواب: بعید نیست جائز باشد هر چند بنا بر احتیاط مستحب از عزل نمودن خود اجتناب نماید

سؤال:  آیا غیر متولی می تواند تولیت را باطل اعلان کند ؟

جواب: خیر مگر در یک مورد که در مسأله توضیح المسائل ذکر شده است .

سؤال:  تولیت یعنی چه ؟ و متولی چه وظایفی و چه اختیاراتی نسبت به موقوفه دارد ؟

جواب: تولیت یعنی تدبیر شوؤن وقف و اگر واقف در متن وقف وظیفه خاصی برای متولی تعیین ننمود پس وظیفه اش همان متعارف است در جهت حفظ موقوفه و رعایت جهت وقف است .

سؤال:  یک قطعه زمین متعلق به قبرستان قدیمی و متروکه میباشد که هیچ گونه اثاری از قبر در آن مشاهده نمی شود و به گفته اهالی محل حدود ۵۰ الی ۶۰ سال است که دیگر کسی یاد نمی دهد که میت در این محل دفن شده باشد .زمین فوق از طرف اهالی و معتمدین محل در اختیار یک مرکز خیریّه باشد . آیا از نظر شرعی جهت ساخت و ساز مشکلی ندارد ؟

جواب: اگر وقف نباشد اشکال ندارد .

سؤال:  اگر متولی خیانت کند که باعث از بین رفتن تمام املاک وقف شود و متولی را نمی شود برکنار کرد الا مرگ او را می تواند از این عهده برکنار کند چه باید کرد ؟

جواب: اگر خیانت متولی ثابت شود و حاکم شرع با ضم امین به او نتواند از خیانت او جلوگیری کند در صورتی که متولی دیگری پس از او تعیین نشده حاکم شرع نصب متولی می نماید .

سؤال:  درصورتی که مدرسه ای وقف تحصیل برای شیعه اِثنا عشری شده باشد آیا انجام کارهای مباح مثل صحبت و خواب و کارهایی که نمی توان آنرا تحصیل نامید خواه کم یا زیاد د رمدرسه حرام است ؟ و نیز موقعی که انسان حالش برای درس مساعد نیست آیا جایز است در مدرسه بماند؟ ویا منظور واقف این بوده که کارهایی که مخالف تحصیل است نباید انجام شود؟

جواب: اگر به نحو متعارف درس بخواند بقیه کارها جایز است.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -