قال علی (علیه السلام): خُتِمَتِ التَّوْراتُ بِخَمْسِ كَلِماتٍ فَاَنَا اُحِبُّ اَنْ اُطالِعَها في صَبيحَةِ كُلِّ يَوْمٍ:
اَلْاَوَّلُ: الْعالِمُ الَّذي لايَعْمَلُ بِعِلْمِه فَهُوَ وَ اِبْليسَ سَواءٌ؛
وَ الثَّاني: سُلْطانٌ لايَعْدِلُ بِرَعِيَّتِه فَهُوَ وَ فِرْعَوْنُ سَواءٌ؛
وَ الثَّالِثُ: فَقيرٌ يَتَذَلَّلُ لِغَنِي طَمَعًا في مالِه فَهُوَ وَ الْكَلْبُ سَواءٌ؛
وَ الرَّابِعُ: غَنِي لايَنْتَفِعُ بِمالِه فَهُوَ وَ الْاَجيرُ سَواءٌ؛
وَ الْخامِسُ: اِمْرَئَةٌ تَخْرُجُ مِنْ بَيْتِها بِغَيْرِ ضَرُورَةٍ فَهِي وَ الْاَمَةُ سَواءٌ:[1]
تورات با پنج کلمه پایان میپذیرد که من دوست دارم هر روز صبحم را با آن آغاز کنم:
اول: عالمی که به علمش عمل نمیکند با ابلیس برابر است؛
و دوم: پادشاهی که که به عدالت با فرمانبرانش رفتار نکند با فرعون برابر است؛
و سوم: فقیری که در برابر ثروتمند به خاطر مالش ذلیل شود با سگ برابر است؛
و چهارم: ثروتمندی که با سرمایهاش نفعی نرساند با کسی که اجیر میشود برابر است؛
و پنجم: زنی که بدون ضرورت از خانه شوهر خارج شود با کنیز برابر است.
[1] مواعظ العددیه صفحه 263 و 264