انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

مسـائـل متفـرقه روز عید قربان

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: كساني كه جهت ذبح قرباني، به مذبح مي‎روند، و قهراً لباس احرام و بدنشان آلوده به خون مي‎شود، و غالباً تطهير برايشان ميسور نيست تا به مكّه برگردند، آيا گناهي بر آنان هست يا نه؟

پاسخ: رفتن به مذبح براي قرباني نمودن حرام نيست، ولكن اگر لباس يا بدن محرم نجس شود احوط تطهير آن است با امكان، اگر چه مستلزم رفتن به مكّه باشد.

سؤال: در قربانگاه ده نفر حاجي با صاحب گوسفند قرار مي‎گذارند كه ده گوسفند را جدا مي‎كنيم و قرباني مي‎نماييم، از قرار يكي دويست ريال سعودي مثلاً، در اين بين چند نفر ديگر از رفقاي آنان مي‎آيند، و بدون قرار جديد با صاحب گوسفند، به تعدادشان گوسفند قرباني مي‎كنند، و بنا دارند كه بعد از قرباني، طبق قرار داد ساير افراد، به صاحب گوسفند پول بدهند، آيا قرباني‎هاي آنان درست است يا خير؟

پاسخ: بدون استيذان از مالك كافي نيست، اگر چه بعداً راضي شود.

سؤال: در قربانگاه، حاج و صاحب گوسفند يك قراري با هم مي‎گذارند كه هر چند رأس گوسفندي كه مي‎خواهند هر يكي به فلان مبلغ معين، حاجي هم قبول مي‎كند، و يكي يكي را به نيّت افرادي كه وكالت دارد مي‎كشد، بعد مي‎رود با صاحب گوسفند حساب مي‎كند، آيا در قرباني اشكال نيست؟

پاسخ: اشكال ندارد.

سؤال: جمعي از حجاج پول روي هم مي‎گذارند، و كسي با پول مشترك براي همه آنان تعدادي گوسفند مي‎خرد، و در وقت ذبح هر گوسفند را براي يك نفر قصد مي‎كند، و قرباني مي كند، آيا اين ترتيب ذبح اشكال دارد يا خير، و آيا در صورت تفاوت گوسفندان در قيمت، با اينكه همه به يك اندازه پول داده‎اند چه وضعي پيدا مي‎شود؟

پاسخ: در فرض سوال، اگر صاحبان پول راضي باشند و ذابح وكالت مطلق در افراز داشته باشد، اشكال ندارد.

سؤال: اگر قرباني از وجه غير مخمّس باشد چه صورت دارد؟

پاسخ: اگر معامله عين به عين باشد، كفايت نمي‎كند.

سؤال: در مكّه جيب كسي را زدند، و پولش را بردند، شكايت كرد، بعد طي مراحل قانوني حاكم آنجا حكم كرد پولش را از دزد بگيرند، و به او بدهند، آيا جايز است پول را بگيرد و گوسفند قرباني را با آن بخرد يا نه؟

پاسخ: اگر مي‎داند كه عين پول را از ديگران دزديده، نمي‎تواند بگيرد، و الاّ گرفتن وجه و صرف در قرباني مانعي ندارد.

سؤال: اگر كسي ذبح و يا حلق را نتوانست در روز عيد انجام دهد، آيا در روز يازدهم بايد ابتدا ذبح و حلق را كه از وظايف روز قبل است انجام دهد، و بعد به رمي جمرات برود، و يا آنكه مي‎توان اول رمي جمرات را در روز يازدهم انجام دهد، و سپس به قربانگاه برود؟

پاسخ: احوط و اولي انجام ذبح يا حلق، و سپس رمي است.

سؤال: افرادي كه مي‎گويند ما نمي‎توانيم بياييم رمي جمرات آيا نياز است كه روحاني كاروان اصرار نمايد عذر شما چيست؟

پاسخ: چون غالباً اشخاص عذرهاي غير موجه براي نرفتن به جمرات ذكر مي‎كنند و جاهل به مسئله هستند تذكر و پرسش بهتر است مخصوصاً كه گاهي بعد از تمامي اعمال به مناسبتهايي معلوم مي‎شود عملشان صحيح نبوده و اين كار گاهي تبعاتي دارد.

حلق يا تقصير قبل از قرباني

سؤال: شخصي قرباني نمي‎كند به اعتقاد اينكه گوشت گوسفند تلف مي‎شود، و از آنها استفاده‎اي نمي‎شود، و با همين كيفيت تقصير كرده اعمال حج را انجام مي‎دهد، وظيفه او چيست؟

پاسخ: در فرض سوال، از احرام خارج شده، ولي قرباني بر ذمه او است.

ذبح قبل از رمي

سؤال: شخصي به اعتماد نايب خود در رمي، ذبح كرده و حلق نموده است، بعد معلوم شده كه نايب از جانب او رمي ننموده است، آيا ذبح و حلق او صحيح است؟

پاسخ: كفايت مي‎كند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -