انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

(۳۴۸) منظور از قصد ده روزه در سفر

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّه
منظور از قصد ده روزه در سفر
سؤال:
اگر مسافری بخاطر نماز کامل و روزه صحیح قصد کند ده روز در سفر باشد چگونه و از چه زمان باید شروع قصد ده روز را محاسبه کند؟
پاسخ:
مطابق با فتاوای آیات عظام:
امام خمینی، خوئی، گلپایگانی، اراکی، فاضل لنکرانی، بهجت، صافی گلپایگانی ، تبریزی، امام خامنه ای، سیستانی، شبیری زنجانی، وحید خراسانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، سبحانی، جوادی آملی، مظاهریِ؛
مسأله دو صورت دارد:
{۱} قصد کند از اذان صبح روز اول تا غروب روز دهم* در محل قصد بماند. {يعنى ده روز و نُه شب، لذا قصد شب اول و یازدهم لازم نیست}.
* آیات عظام: خوئی، تبریزی، امام خامنه ای: از طلوع آفتاب روز اول تا غروب روز دهم
* آیةالله العظمی سیستانی: از اذان طلوع فجر روز اول تا غروب روز دهم
* آیةالله العظمی وحیدخراسانی: از اول روز اول، که بنابراحتیاط واجب از طلوع فجر صادق است تا غروب روز دهم
{۲} قصد کند از ظهر روز اول تا ظهر روز دهم* بماند**.
*   آیات عظام: سیستانی، جوادی آملی: روز يازدهم
** آیات عظام: گلپايگاني، صافي گلپايگاني: و احتياط مستحبّ آن است كه در اين صورت، نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.
** آیةالله العظمی بهجت: و أحوط اين است كه جبران كمبود را از شب يازدهم حساب نكند.
آیةالله العظمی امام خامنه ای: مراد از «روز» در اقامت ده روز، معنای عرفی آن؛ یعنی از طلوع تا غروب خورشید است. بنابراین اگر فردی هنگام طلوع خورشید وارد مکانی شود و قصد کند تا غروب روز دهم آنجا بماند، نمازش تمام است و لازم نیست که شب اول و آخر نیز در آنجا باشد.
در قصد اقامت ده روز، شب های وسط هم حکم ده روز را دارد، بنابر این فردی که قصد اقامت کرده، نمی تواند شب ها به اندازه ی مسافت شرعی از آنجا خارج شود.
اگر مسافر بخواهد مقداری (هرچند به اندازه ی یک ساعت) کمتر از ده روز بماند، برای تحقق قصد اقامت کافی نبوده و نمازش قصر است.
آیةالله العظمی شبیری زنجاني: مسافري كه مي خواهد ده روز در محلّي بماند اگر ده شبانه روز كامل (یعنی۲۴۰ ساعت) در جايي بماند بي اشكال نمازش تمام است، و اگر قصدش اين باشد كه ده روز كامل و نه شب بين آن را در جايي بماند، در اين صورت نيزبايد نمازش را تمام بخواند، بلكه اگر قصدش اين باشد كه ده روز تلفيقي كامل در جايي بماند (مثلاً تصميم دارد از ساعت ده، روز اول ماه تا ساعت ده روز يازدهم ماه ، در محلّي اقامت كند) بايد نماز را تمام بخواند و در غير اين سه صورت نماز مسافر شكسته است.
آیةالله العظمی فاضل لنکرانی: هرگاه شخصي بخواهد ۲۴۰ ساعت يا بيشتر در محلّي بماند قصد اقامت محقق مي شود و بايد نماز را تمام بخواند، بنابراين اگر ساعت ۱۰ صبح وارد شهري شود در صورتي كه قصد اقامت محقق مي شود كه بخواهد بعد از ساعت ۱۰ صبح روز يازدهم آنجا را ترك كند و اگر اذان صبح در محلّي حضور پيدا كرد لازم نيست ۲۴۰ ساعت تمام شود بلكه اگر بخواهد تا غروب روز دهم بماند كفايت مي كند و بايد نماز را تمام بخواند.
    
پایگاه اینترنتی انهار
به نقل از
توضیح المسائل مراجع مسأله ۱۳۳۶.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -