انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

تبديل وتغيير موقوفه

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 748 - احداث ساختمان شخصى، ساختمان عام المنفعه از قبيل بهدارى و مدرسه و غيره در قبرستان جايز است يا خير؟

جواب: در صورتيكه زمين وقف براى دفن اموات مى‏باشد جايز نيست.

سؤال 749 - در شهر همدان قبرستان متروكه‏اى است كه حدود شصت سال قبل، زمين آن براى قبرستان خريدارى شده است و قسمتى از اين قبرستان را شهردارى همدان جهت احداث مسجد به اهالى محل واگذار نموده است كه ساخت مسجد نيز - به علّت اينكه فاصله زمين مورد نظر با مسجد جامع محلّ حدود يك كيلومتر مى‏باشد - ضرورت دارد، لكن هنوز صورت قبرها باقى است، نظر حضرتعالى در باره ساخت مسجد در اين محل مذكور چيست؟

جواب: اگر زمين وقف قبرستان نباشد و نيز خراب كردن قبرها توهين به مدفونين نباشد و زمين هم صاحب معيّن نداشته باشد با اذن حاكم شرع جايز است كه در آنجا مسجد درست شود.

سؤال 750 - در صورت نياز شديد ورثه به اموال مورّث و دچار شدن آنان به حرج و عسر شديد، در صورت وقف قطعه زمينى از مايملك وى، آيا چنان وقفى وجهه شرعى دارد يا خير؟

جواب: در صورتى كه وقف محقّق شده باشد صحيح است و ملك مذكور به ورثه بعنوان ارث نمى‏رسد ولى اگر ورثه يا بعضى از آنها مشمول مورد وقف باشند مى‏توانند از وقف در حدّ خودشان استفاده كنند.

سؤال 751 - آيا تبديل كردن حسينيّه به مسجد توسّط عدّه‏ اى از نمازگزاران جايز است؟

جواب: جايز نيست.

سؤال 752 - يكى از مساجد قديمى شهر شاهرود كه قدمت تاريخ احداث و دستور ساخت آن به امام يازدهم حضرت امام حسن عسگرى عليه‏السلام منصوب مى‏شود با توجه به قدمت تاريخ خود ضمن برگزارى نماز جماعت در شبانه روز، در تمام ايام سال كماكان برنامه‏هائى از قبيل جشنهاى مذهبى ايام سوگوارى و مواليد ائمه معصومين‏عليهم‏السلام برگزار و هزينه‏هاى مربوطه اين مجالس صرفاً از محل نذوراتى كه مردم اين شهر از طيب خاطر و ارادت به آن امام همام بصندوق نذورات مسجد واريز مى‏نمايند، برداشت و تأمين مى شود. اين مسجد داراى تعداد زيادى خدمه است كه بعضى از آنان سابقه خدمتشان به بيش از نيم قرن مى‏رسد كه اين خدمت امورات مسجد را با پنج نفر امناء منتصبه انجام مى‏دهند. چند سالى است هيئت امناء مذكور كه چهار نفر آنان از افراد خارج از خدمه اصلى مسجد هستند، ساختمان ادارى و چند واحد مسكونى در زمين موقوفه‏اى مربوط به همين مسجد احداث و اكثر هزينه‏هاى ساختمان مذكور را از محل نذورات صندوق مورد اشاره برداشت و پرداخت نموده و سپس با تنظيم وقف نامه‏اى اعيانى احداثى را به نام خودشان بعنوان واقف به مسجد مذكور وقف نموده و توليت آنرا براى يكى پس از ديگرى از افراد پنج گانه خود به ثبت رسانيده‏اند. اكنون با توضيحاتى كه فوقاً به استحضار رسيد از محضر آن زعيم عاليقدر سؤال مى‏شود كه امناء مذكور شرعاً مى‏توانند خود بنام واقف بوده و توليت آنرا صرفاً بنام فرد فرد قرار دهند؟

جواب: نمى‏توانند و صحيح نيست.

سؤال 753 - وقف منزل به عنوان حسينه در مدت 10 روز معين و توليت براى اولاد واقف يا برادر ارشد پس از پايان روضه خوانى و عزادارى، ملكيّت منزل - حسينيه - از وفقيت خارج و به ورثه بر مى‏گردد يا خير؟

جواب: در صورتى كه وقف محقّق شده باشد، از ملكيت واقف و وارث خارج شده و مجدداً به ملكيّت آنان بر نمى‏گردد.

سؤال 754 - آيا اداره اوقاف مى‏تواند بر خلاف نظر واقف در دهه عاشورا اطعام نمايد و حتى منزل واقف كه بعنوان حسينيّه استفاده مى‏گرديده بصورت مسجد درآورد يا خير؟ با توجّه به اينكه پس از دهه محرّم هيچ گونه استفاده عام المنفعه‏اى ندارد.

جواب: بايد به همان صورت كه وقف شده، مورد استفاده قرار گيرد و تغيير آن جايز نيست.

سؤال 755 - زمينهايى كه در روستاهاى كشور جمهورى اسلامى ايران و يا در اطراف شهرها به منظور كشت و توليد محصولات كشاورزى و باغبانى و مانند آن، از طرف واقف، شرعاً وقف شده است، آيا از طرف افراد حقيقى و يا حقوقى مى‏توان اين زمينها به قطعات كوچكترى تبديل شود؟ و نيز آيا مى‏شود كاربرى اين زمينها را كه براى زراعت و باغبانى وقف شده است، تغيير داد؟

جواب: در صورتى كه به مصلحت وقف باشد، مى‏توان آنها را به قطعات كوچكتر تبديل نمود.

ولى تغيير آنها از حالت زراعى و باغى به چيز ديگر جايز نيست، مگر اينكه انتفاع از آن بصورت اوليه از بين برود يا به حداقل برسد كه در اين دو صورت مى‏توان آنها را به چيز ديگر كه حتى الامكان مشابه حالت اوّل و قابل انتفاع باشد، تبديل كرد.

سؤال 756 - مسجدى داراى موقوفه است آيا مى‏توان وقفيات آن مسجد را در امورى غير از مورد وقف در همان مسجد خرج نمود؟

جواب: خير
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -