انهار
انهار
مطالب خواندنی

تبديل وقف به احسن

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال88:تبديل قرآن وكتب وقف شده در مساجد به احسن،چه صورت دارد؟

جواب:تا موقعي كه قابل استفاده است فروش وتبديل آن جايز نيست.

سؤال89:در حسينيه بنا به اظهار اهل محل تعداد 20 عددديگ سالم مسي به اضافه ظروف مسي قديمي موجود مي باشد و روي آنها نوشته شده وقف جناب سيد الشهداء وفعلاً اين حسينيه نياز به ژنج عدد ديگ بزرگ آلومينيومي دارد زيرا هيزم كم است آيا اجازه مي فرمائيد كه اين مسها را بفروش برسانيم و ديگ آلومينيومي بخريم يا خير؟

جواب:در صورت وقف بودن ديگها،فروش وتبديل آن جايز نيست.

سؤال90:غسّالخانه اي در روستائي وجود دارد كه هم كوچك است وهم در محل بسيار بدي قرار گرفته،آيا مي شود آنجا را فروخت ويك غسّالخانه بهتر وبزرگتر در جاي مناسبتر ساخت يا نه؟

جواب:غسّال خانه قابل فروش نيست.

سؤال91:در زميني كه قطعات مجزا و مالكين متعدد دارد و در بين آنها قطعات پراكنده ي وقفي وجود دارد ، آيا مي توان اين قطعات وقفي را با قعطات مالكين ديگر تعويض نمود وبه صورت نقطه ي واحدي در آورد؟

جواب: تبديل وقف،در صورت امكان بهره برداري از آن،جايز نيست.

سؤال92:دوبرادر،يك حياط را با ارث بردند،برادر ارشد عقيم بوده و يك اطاق مسكوني خود را وقف اثاثيه حسينيه ومسجد نمود، بع از فوت او وارث سببي يا نسبي،باثي ماده سهم مسكوني وي را فروخت و حالا در وسط حياط واقع شده،حياط مذكور مقابل شرق مي باشد و شمال وجنوب آن به دست خريدار مي باشد.آيا خريدار فعلي ، يعني مالك مي تواند اطاق تحتحاني وفوقاني خود را كه جنب حسينيه ومسجد مي باشد با  اطاق وسط حياط تبديل به احسن نمايد يا خير؟

جواب:تبديل وقف جايز نيست.

سؤال93:ما يك حسينيه داريم كه تقريباً خراب شده و مكانش هم جاي خوبي نيست مي شود آن را بفروشيم وكنار مسجد يك زميني است حسينيه اي از نو بسازيم؟ و اگر مي شود چون وصل مسجد است يك متر هم از حياط مسجد داخل حسينيه قرار بگيرد تا بتوانيم در عزاداري امام حسين (عليه السَّلام) حسينيه خوبي داشته باشيم؟

جواب:فروش حسينيه وهمچنين جزء حسينيه قرار دادن مسجد جايز نيست.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -