انهار
انهار
مطالب خواندنی

وفات آیةالله سیدمهدی یثربی (1427 ق)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّه
زندگی نامه مرحوم آیةالله سیدمهدی یثربی
   
آیةالله سیدمهدی یثربی در سنّ سه سال و نیم که بود پدرش را از دست داد و در حمايت برادر والامقام خود مرحوم آيةالله‌العظمي آقا «ميرسيد علي يثربي» به سن رشد رسيد.
تحصيلات
وي مقارن پايان دوران طغيان رضاخاني،به فراگيري مقدمات و ادبيات در حوزه پرداخت و پس از مهاجرتي کوتاه به قم، مجددا در کاشان در حوزه‌اي که به امر برادر عاليقدر خود تاسيس شده بود، به ادامه تحصيل پرداخت.
اساتيد
آن عالم رباني در اين دوره از محضر مدرساني همچون مرحوم آيةالله «حاج شيخ محمود نجفي» درسطوح متوسطه و مرحوم آيةالله‌العظمي ميرسيد علي يثربي در قسمتي از سطوح عاليه بهره جست.
او در سال ۱۳۶۸قمري به قم رفت و پس از تحصيل سطوح عاليه نزد استاداني نظير حضرات آيات سلطاني، طباطبايي و مرعشي نجفي، به درس خارج مرحوم آيةالله‌العظمي بروجردي حاضر شد.
مرحوم آيةالله يثربي همچنين از محضر استادان بزرگ حوزه در فقه و اصول ، آيات عظام مرحوم امام خميني رهبر کبير انقلاب اسلامي و آقايان سيد محمد باقر محقق داماد، گلپايگاني و اراکي (رضوان‌الله عليهم) کسب فيض کرد.
او در مباحث تفسير قرآن و فلسفه استاد بزرگ مرحوم علامه طباطبايي نيز شرکت کرد و تاسال ۱۳۷۹ ‪ قمري  به تحصيل و تدريس در حوزه قم اشتغال داشت
فعاليتها
مرحوم آيةالله يثربي پس از فوت ناگهاني برادر بزرگوار خود، به امر مرحوم آيةالله بروجردي و اشاره ساير استادان از جمله امام راحل به کاشان مراجعت کرد و در اولين روزهاي استقرار، از سوي امام خميني به وکالت ايشان در امور شرعي و تصدي امور مذهبي شهر منصوب شد.
در آن اثنا، مردم منطقه که تنها يادگار اين بيت رفيع (با سابقه ۷۰۰ ‪ ساله) را بعد از رحلت برادر در بين خود ديدند،  گرد وي جمع شدند و او نيز بدون هيچ قيدي، به اصلاح امور مردم به خصوص طبقه محروم پرداخت
آن عالم بزرگوار در کنار تدريس و تعليم و تربيت، با دعوت از علما و تربيت شدگان حوزه‌هاي علميه همچون علامه شهيد آيةالله مطهري، شهيد هاشمي‌نژاد و حضرات آقايان خزعلي، مکارم شيرازي، نوري، محقق داماد، راه بينش مذهبي خالص و دور از التقاط را براي جوانان و تحصصيل کردگان منطقه گشود و همزمان با تحول مذهبي در دانشگاه‌ها، دست مرموز منافقان فرهنگي و فکري را از اين شهر قطع کرد.
آن عالم جليل القدر پس از انتقال به کاشان در حساسترين شرايط و بعد از رحلت آيةالله العظمي بروجردي (قدس سره) که قدرت ديکتاتوري پهلوي مصمم به جلوگيري از گسترش قدرت روحانيت بود، رابطه خود را با مرحوم امام خمينی تقويت کرد و در اعتصاب مساجد و مجامع، نقش اساسي بر عهده داشت.
موضع‌گيري آشکار در حادثه فيضيه و تشکيل مجالس سوگواري به همين مناسبت، اعتراض به برگزاري جشن‌هاي‪ ۲۵۰۰ساله و تغيير تاريخ هجري و برگزاري انتخابات فرمايشي مجلس طاغوت و فعاليتهاي فرهنگي و مردمي گسترده، او را سخت مورد تهاجم و استيضاح ساواک قرار داد تا آنجايي که شبانه به مدرسه علميه او حمله کردند تا به خيال خود زهر چشمي از آن عالم شجاع بگيرند
حمله صريح و بي‌پرده و شجاعانه او به رسوخ فرهنگ غرب در مملکت از طريق سينماها و مراکز فساد، بعد ديگر شخصيت اين عالم ديني است.
مرحوم آيةالله يثربي که وارث شجاعت و شهامت اجداد طاهرين خود بود، در جريان‌تظاهرات مردمي عليه رژيم طاغوت، همه‌روزه پيشاپيش انبوه تظاهرکنندگان حرکت مي‌کرد و سيماي هميشه نوراني و قاطع او موجب دلگرمي مردم مبارز منطقه بود.
آن مرحوم در عرصه‌سياسي، به دليل وسع اطلاعات، تصميمات سنجيده و به موقع مي‌گرفت، مثلا از آغاز با حاکميت ليبرال‌ها و التقاطيون و الحاديون در ستيز بود، به همين دليل در اولين انتخابات رياست جمهوري، راي منفي به بني‌صدر را صريحا اعلام داشت و مکرراً وي را استيضاح کرد.
حضور مستمرّ در جبهه‌هاي دفاع مقدس و تشويق و تقويت مادي و معنوي رزمندگان اسلام، حضور در بيوت شهدا و ايثارگران منطقه، حضور در مراسم مختلف مربوط به شهدا و تفقد از خاندان شاهد و ايثارگر از نکات مورد توجه مرحوم آيت‌الله يثربي بود.
انتصاب او به نمايندگي حضرت امام راحل درمنطقه درسال ۱۳۶۲حاکي از توان و خصوصيات علمي و اخلاقي و سياسي ايشان بود، همانطور که انتخاب او به عنوان نماينده‌مجلس خبرگان رهبري توسط مردم استان‌اصفهان و حضور دريکي از اصلي‌ترين و مهم‌ترين کميسيون‌هاي خبرگان، بيانگر نفوذ معنوي و جامعيت و عمق حضور موثر ايشان در صحنه‌هاي ديني و سياسي کشور است.
وفات
سرانجام اين عالم جليل‌القدر ششمين روز ماه مبارک رمضان برابر با هشتم مهرماه سال ۲۳۸۵ ‪ پس از مدتي بستري شدن در بيمارستان پارس تهران در اثر بيماري ريوي ناشي از مصدوميت شيميايي دوران دفاع مقدس در سن حدود ۸۲ سالگی از دنیا رفت.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -