انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

خسارت اضرار به دیگران

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 1235- اگر چند نفر بطرف ماشین شخصی سنگ پرتاب نمایند و شیشه ماشین بشکند یا خسارتی به ماشین وارد شود درحالی‌که معلوم نباشد سنگ کدامیک از این افراد به ماشین اصابت نموده جبران خسارت و یا ضمان قیمت شیشه ماشین بعهده کدامیک از این افراد خواهد بود لطفاً حکم مسأله را بیان فرمائید؟

جواب: تضمین افراد مذکور بطور توزیع یا یکی از آنها از طریق قرعه محلّ اشکال است هر چند طبق نظر حاکم شرعی مستوجب تعزیرند. و اللّه العالم.

سؤال 1236- آب از منزل شخصی به علّت بازگذاشتن شیر آب به منزل همسایه سرایت کرده و خسارت وارد شده آیا شخصی که از منزلش آب آمده ضامن پرداخت خسارت است یا خیر؟

جواب: در فرض سؤال، همسایه ضامن خسارت است.

سؤال 1237- در جویی که از آن جوی باغات مشروب می‌شده و بعد افرادی آمده، در کنار جوی زمین خریده و خانه ساخته‌اند و حال صاحب خانه‌ها جلو آب ریز جوی را می‌گیرند و نمی‌گذراند باغات پایین آب ببرند مگر اینکه این جوی با سیمان درست شود و با گرفتن جلو جوی آب خساراتی به کشاورزان و باغداران وارد شده آیا آن خانه‌دارها حق جلوگیری و مطالبه پول را دارند و دیگر آیا ضامن ضرر و زیان می‌باشند؟

جواب: در فرض سؤال کسانی که در کنار جوی آب زمین خریده و خانه ساخته‌اند حق ندارند از بردن آب جهت مشروب ساختن باغ‌های مذکور ممانعت نمایند و چنانچه در اثر ممانعت خساراتی متوجه صاحبان باغ شود ضامن هستند و چنانچه رطوبت آب به ساختمان آنها ضرر بزند مالکین باغ ضمانی از این جهت ندارند. و الله العالم

سؤال 1238- قطعه زمین متعلق بشخص مقداری از آن مورد تجاوز واقع شده که این تجاوز موجب نقصان ساختمان در آن زمین از طرف مالک زمین شده است و نیز موجب نقصان قیمت کلّ آن بنا گردیده بنحوی که اگر بخواهند پس از رفع تجاوز رفع نقصان ساختمان کنند مبالغی طبق نظر کارشناس باید صرف شود شرعاً چه مقدار از نقصان ساختمان و نقصان قیمت کل بنا یا هزینه رفع نقصان را متجاوز ضامن است؟

جواب: در مورد سؤال متجاوز فقط نسبت بمقدار زمینی که تجاوز نموده ضامن است و نسبت به نقصان قیمت کلّ بناء ضمان ندارد و نسبت بنقصان ساختمان اگر مقصود این است که در اثر آن تجاوز، بساختمان ضرر وارد شده است متجاور مذکور ضامن آن نیز میباشد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  
 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -