انهار
انهار
مطالب خواندنی

مسائل إحصان

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 1 - هر گاه زوجه همراه زوج و در يك منزل است لكن براى زوج تمكين نمىكند و زوج هم قدرت بر اجبار وى را ندارد اگر زوج در چنين موقعيتى زنا كند محصن است يا خير؟ و چنانچه زوجه مذكوره زنا دهد چطور؟.

جواب: مرد مذكور محصن نيست ولى زوجه مذكوره محصنه است.

سؤال 2 - چنانچه زن، ناشزه باشد و بى اذن شوهر از خانه رفته و قهر كرده و بر نمىگردد اگر شوهر زنا كند محصن است يا خير؟ و نيز اگر چنين زنى زنا دهد محصنه است يا خير؟.

جواب: در مورد سؤال مرد محصن نيست لكن زن مذكوره محصنه است.

سؤال 3 - هر گاه پسر غير مكلف ازدواج كند و قبل از بلوغ با زوجه‌اش نزديكى نمايد و پس از بلوغ قبل از نزديكى با زوجه زنا كند احصان نسبت به زوج محقق شده است يا خير؟ و همينطور نسبت به زوجه هر گاه پس از نزديكى با شوهر غير بالغ و قبل از اين كه شوهر به حد بلوغ برسد زنا دهد احصان تحقق يافته يا خير؟.

جواب: در فرض سؤال زوج مذكور محصن نيست و زوجه مذكوره هم محصنه نيست و همچنين اگر شوهر بالغ شده باشد و پس از بلوغ، با زوجه نزديكى نكرده و زن زنا داده باشد محصنه نيست.

سؤال 4 - هر گاه زوج در اثر تصادف، به حالت اغماء افتاده و مدتها است در همين حالت به سر مىبرد اگر در اين حال زوجه زنا دهد محصنه است يا خير؟.

جواب: در فرض سؤال چنانچه مدت بيهوشى طولانى باشد بعيد نيست كه زن محصنه نباشد.

سؤال 5 - زنى كه شوهرش مفقود الاثر است و مدتها است كه از وى خبرى در دست نيست اگر زنا دهد محصنه است يا خير؟.

جواب: در فرض سؤال، محصنه نيست.

سؤال 6 - هر گاه زن عيبى دارد كه مانع از وطى نيست ولى شوهر حق فسخ عقد دارد مثل برص اگر مرد فسخ نكند و در چنين وضعى زنا كند محصن است يا خير؟.

جواب: در فرض سؤال، مرد محصن است.

سؤال 7 - هر گاه مردى كه زوجه دائمه دارد و تمكن از جماع هم دارد با ميته زنا كند محصن است يا خير؟.

جواب: بلى مرد مذكور محصن است.

سؤال 8 - هر گاه شوهر زندانى باشد و در آن حال زنا كند آيا محصن است يا خير و اگر زوجه‌اش كه آزاد است در موقعى كه شوهر زندانى است زنا دهد محصنه است يا خير؟

جواب: در فرض سؤال كه تمكن از جماع براى شوهر نيست هيچ يك از زوج و زوجه محصن نيستند.

سؤال 9 - هر گاه زوجه زندانى باشد و در آن حال زنا كند محصنه است يا خير و اگر شوهرش كه آزاد است در موقعى كه زوجه زندانى است زنا كند محصن است يا خير؟.

جواب: در مورد سؤال كه شوهر متمكن از جماع نيست هيچ يك از زوجين محصن نيستند.

سؤال 10 - هر گاه زوجه مريضه باشد و به اين جهت شوهر نتواند وطى كند و در اين حال زوج زنا كند آيا محصن است يا خير؟.

جواب: در فرض مذكور شوهر محصن نيست.

سؤال 11 - هر گاه زوج مريض و در منزل بسترى باشد و به همين جهت نتواند با زوجه نزديكى كند و در چنين حالى، زوجه زنا دهد آيا محصنه است يا خير؟.

جواب: در فرض مذكور زوجه محصنه نيست.

سؤال 12 - هر گاه شوهر عنين باشد و زوجه‌اش زنا دهد آيا محصنه است يا خير؟.

جواب: زوجه در اين فرض محصنه نيست.

سؤال 13 - هر گاه زوجه عيبى دارد كه آن عيب مانع از وطى است و زوج مىتواند عقد را فسخ كند لكن نمىخواهد فسخ كند اگر در چنين موقعى زوج زنا كند محصن است يا خير؟.

جواب: مرد مورد سؤال محصن نيست.

سؤال 14 - هر گاه زوج عيبى دارد كه زن با وجود آن عيب مىتواند عقد را فسخ كند مثل اين كه مرد مقطوع الآلة يا خصى باشد لكن نمىخواهد فسخ كند اگر در چنين موردى زوجه زنا كند محصنه است يا خير؟.

جواب: در فرض مذكور زن محصنه نيست.

سؤال 15 - هر گاه زوج به منظور ايذاء زوجه، يا به خاطر اين كه زوجه ديگرى دارد و يا به جهت بىعلاقگى يا كثرت اشتغالات از نزديكى با وى خوددارى مىكند اگر در اين گونه موارد زوجه زنا دهد محصنه است يا خير؟.

جواب: در فرض سؤال اگر چهار ماه بگذرد و مرد با وى نزديكى نكند و پس از آن زنا داده باشد معلوم نيست محصنه باشد ولى قبل از گذشتن چهار ماه چنانچه زنا دهد محصنه است.

سؤال 16 - هر گاه زنى كه مطلقه رجعيه است و هنوز عده‌اش تمام نشده زنا كند آيا محصنه است يا خير و همچنين شوهرى كه او را طلاق داده اگر زنا كند محصن است يا خير؟ مخصوصا اگر بناى رجوع به زوجه‌اش را نداشته باشد.

جواب: در فرض سؤال، زوج و زوجه هر دو محصن هستند.

سؤال 17 - زنى كه مطلقه به طلاق خلع است و هنوز عده‌اش تمام نشده چنانچه زنا كند محصنه است يا خير؟ مخصوصا اگر بناى رجوع به بذل نداشته باشد يا اگر هم رجوع كند شوهر رجوع نكند و نيز مردى كه زن خود را طلاق خلع داده باشد اگر زنا كند محصن است يا خير؟.

جواب: در فرض سؤال، هيچ يك از زوج و زوجه محصن نيستند اگر چه زوجه قبل از تمام شدن عده رجوع به بذل نموده باشد. بلى چنانچه زوج بعد از رجوع زوجه به بذل و رجوع او به زوجه دخول نمايد بعد از دخول و تمكن از دخول بعدى محصن است و در اين فرض زوجه نيز محصنه است.

سؤال 18 - هر گاه زن در عده وفات شوهر زنا دهد آيا محصنه است يا خير؟.

جواب: محصنه نيست.

سؤال 19 - مردى كه زنى را به عقد انقطاعى خود در آورده هر گاه مرتكب زنا شود آيا محصن است يا خير؟ و همچنين زنى كه به عقد انقطاعى مردى در آمده اگر زنا كند محصنه است يا خير؟.

جواب: مرد مذكور محصن نيست و زن هم معلوم نيست محصنه باشد.

سؤال 20 - هر گاه زوج در مدت چهار ماه، زوجه دائمى خود را وطى نكند اگر پس از چهار ماه، زوجه زنا دهد محصنه است يا خير؟.

جواب: در فرض سؤال محصنه نيست.

سؤال 21 - هر گاه زوج به سفر رود و در سفر زنا كند در حالى كه زوجه در وطن است آيا محصن است يا خير، مخصوصا اگر براى همين منظور به سفر رفته باشد و آيا سفر به قدر مسافت شرعى با كمتر از آن فرق دارد يا خير؟.

جواب: در فرض سؤال محصن نيست مگر اين كه براى انجام زنا مسافرت نموده باشد كه در اين صورت محصن است و در سفر، مسافت شرعى شرط نيست و صدق سفر عرفى كفايت مىكند.

سؤال 22 - هر گاه زنى كه شوهرش به سفر رفته زنا دهد آيا محصنه است يا خير؟.

جواب: محصنه نيست.

سؤال 23 - مردى كه زنش مجنونه شده اگر زنا كند محصن است يا خير؟ و نيز زنى كه شوهرش مجنون شده اگر زنا دهد محصنه است يا خير؟.

جواب: در مورد سؤال چنانچه مجنون و مجنونه در امر زناشوئى متعارف هستند يعنى تمكن از مقاربت غدوا و رواحا حاصل است حكم إحصان مترتب است و الا نه.

سؤال 24 - هر گاه زوجه مريضه است و مرضش مسرى است و بدين جهت شوهر نمىخواهد با او نزديكى كند اگر در چنين حالى شوهر زنا كند محصن است يا خير؟.

جواب: در فرض سؤال، شوهر محصن نيست.

سؤال 25 - وطى زوجه دائمه كه شرط تحقق إحصان است اگر در حال جنون زوج يا زوجه باشد آيا موجب إحصان مىشود يا خير؟.

جواب: در فرض سؤال، هيچ يك محصن نيستند على الاحوط


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -