انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

موارد مصرف زكات فطره

بزرگ نمایی کوچک نمایی

دادن زكات فطره به فرزند

سؤال 1900. آيا مى  توانم از زكات فطره به فرزند فقيرم بدهم؟

جواب: در غير نفقه  ى واجب جايز است.

 

جواز پرداخت زكات فطره به غير اهل محلّ

سؤال 1901. شخص فقيرى كه اهل محل نيست، روز عيد فطر به روستا مى آيد، با وجود فقير در روستا، آيا اهالى مى  توانند زكات فطره را به اين فقير بدهند؟ آيا اين مصداق خارج محل است؟

جواب: مانعى ندارد به او بدهند. و اين عمل انتقال از شهر زكات نيست.

 

دريافت زكات سيّد از غير سيّد

سؤال 1902. سيّده اى داراى سه فرزند غير سيّد است ـ كه شوهر او فوت كرده و اكنون فقير هستند ـ حال كسانى كه سيّد نيستند مى  توانند زكات فطره را به زن سيّده بدهند تا آن زن خرج بچّه  ها كند؟

جواب: به حسب ظاهر دادن زكات به او جايز است به مقدارى كه او در مورد اين اطفال صرف كند.

دادن فطره به معتاد

سؤال 1903. دادن فطريّه به فقرايى كه معتادند و مى  دانيم كه مقدارى از آن را خرج اعتياد خود مى  كنند؛ چه صورت دارد؟

جواب: خلاف احتياط است.

 

صرف زكات فطره در مسجد

سؤال 1904. آيا زكات فطره را مى  توان صرف تعمير و توسعه  ى مسجد و يا ساختمان امامزاده نمود؟

جواب: جايز است با نبود محلّ ديگر على الاحوط؛ ولى احتياط در آن است كه فقط به فقراى شيعه بدهند.

 

خريد بلندگو از فطره

سؤال 1905. آيا از زكات فطره مى  توان بلندگو و مانند آن خريد يا اين كه بايد به مستحقّ برسانيم؟

جواب: اگر مصداق سهم سبيل  اللّه  باشد و بنابر احوط راه ديگرى براى خريد آن نباشد، جايز است.

 

اولويت در صرف زكات فطره بين طلاب فقير و فقراى عادى

سؤال 1906. در شهرى حوزه  ى علميه اى است كه طلاب فقيرى دارد و شهريه آن ها كفاف زندگى آن ها را نمى  دهد. از طرف ديگر، فقرايى از مردم عادى نيز وجود دارند. كدام يك براى كمك از زكات فطره و صدقات و... استحقاق بيشترى دارند؟

جواب: مستحب است در دادن زكات فطره، خويشان فقير را بر ديگران مقدم دارد و بعد همسايگان فقير را و بعد اهل علم فقير را؛ ولى اگر ديگران از جهتى برترى داشته باشند، مستحب است آن ها را مقدم بدارد.

دادن زكات فطره به فقير بى  نماز

سؤال 1907. آيا مى  شود زكات فطره را به فقيرى كه نماز نمى  خواند؛ امّا مريض و عليل است و قدرت بر كار ندارد، داد؟

جواب: به قدر ضروريات خود و خانواده  اش مى  شود داد.

 

پرداخت فطريه به زن بى نماز و بدحجاب نيازمند

سؤال 1908. زنى است مسكين و نيازمند؛ امّا نماز نمى خواند و حجاب را درست رعايت نمى كند. آيا مجاز مى دانيد زكات فطره به او پرداخت شود؟

جواب: به قدر ضروريات خود و خانواده  اش مى  شود داد.

 

فقيرى كه با نظام اسلامى مخالف است

سؤال 1909. آيا مى  توان زكات فطره را به فقيرى كه با نظام اسلامى مخالف است، پرداخت كرد يا نه؟

جواب: بله، مى توان به او داد.

 

مصرف زكات فطره در جايى كه فقير كم است

سؤال 1910. در محلى كه زكات فطره زياد پرداخت مى شود و فقير بسيار كم است، آن را در چه راهى مصرف نمايند؟

جواب: اگر زكات فطره را به يكى از هشت مصرفى كه براى زكات گفته شده است برسانند، بنابر اظهر كافى است.

 

مكان پرداخت فطريه كسى كه خانواده  اش در محل ديگر ساكن هستند

سؤال 1911. اگر شخصى در يك شهر و اهل و عيالش در شهر ديگر باشد، زكات فطره را در كدام شهر بايد پرداخت نمايد؟

جواب: در شهر خودش اولويت دارد.

فرستادن فطريه به خويشاوندانى كه در شهر ديگر زندگى مى  كنند

سؤال 1912. آيا كسى كه در تهران زندگى مى كند، مى  تواند زكات فطره خود را براى خويشاوندانى كه در ديگر شهرها زندگى مى  كنند، بفرستد؟

جواب: بله، مى  تواند.

 

هزينه كردن زكات فطره در كارهاى عمرانى عام ّ المنفعه

سؤال 1913. آيا زكات فطره را مى  توان در كارهاى عمرانى عامّ  المنفعه ـ مانند ساختن حمام يا خانه بهداشت يا ترميم جاده  هاى روستايى ـ هزينه كرد؟

جواب: اگر بنابر احوط راه ديگرى براى تأمين آن ها نيست، از باب فى سبيل اللّه  مى توان مصرف نمود.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -