انهار
انهار
مطالب خواندنی

حكم مخارج زراعت و تقسيط مخارج بر جنس زكوى و غير آن

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 13 - شخصى ملكى را به ده هزار تومان اجاره مىكند و تخم و سائر مخارج را خودش مىپردازد آيا موقع پرداخت زكات وجه اجاره را كسر نمايد و زكات مابقى را بدهد و يا كسر نكرده زكات آن را بپردازد؟.

جواب: بلى مال الاجاره را كسر كند و زكات مابقى را بدهد لكن اگر مزروعات مختلفه‌اى در اين ملك داشته باشد مال الاجاره بايد بر مزروعات مختلفه، حتى نسبت به كاه تقسيط شود.

سؤال 14 - گندم يا جو، يا پولى كه به ميراب داده مىشود تا آب به زراعت برساند مىتوان از حاصل، كسر نمود و سپس ملاحظه نصاب كرد، يا نه؟.

جواب: اگر متعارف باشد كه اجرت ميراب را از خود گندم بدهند بعد از كسر آن اگر به حد نصاب رسيد زكات، تعلق مىگيرد و اگر به حد نصاب نرسد زكات ندارد و اگر متعارف، اين باشد كه اجرت ميراب را پول بدهند بنا بر احتياط لازم نصاب را بدون كسر اين اجرت ملاحظه نمايند و بعد از كسر اجرت ميراب، زكات باقى مانده را بدهند.

سؤال 15 - شخصى 25 من به وزن محلى (كه هر من هفتاد كيلو است) گندم داشته 20 من آن را به كارگر مىدهد كه آن را درو و پاك كند آيا به آن پنج من كه براى خودش باقى مىماند زكات تعلق مىگيرد يا نه؟ و آيا آن بيست من كه عايد كارگر شده زكات دارد يا نه؟.

جواب: در فرض سؤال اگر متعارف باشد كه اجرت درو كردن و پاك نمودن را از عين غله بدهند بر پنج من باقى مانده زكات تعلق نمىگيرد و اگر متعارف نيست كه از عين غله بدهند احتياط لازم آنست كه زكات پنج من را بدهد و اما كارگر اگر فقط اجير براى درو نمودن و پاك كردن بوده و قبل از تعلق زكات، مالك سهمى از زراعت نبوده زكات بر او واجب نيست.

سؤال 16 - شخصى مىخواهد زكات گندم و جو بدهد مبلغ ده هزار تومان خرج جوى تلمبه يا قنات كرده است آيا اين ده هزار تومان، همان سال اول از مخارج حساب مىشود يا خير؟ چون نمىداند اين جوى چند سال دوام دارد و نيز مقنى براى تلمبه يا قنات پشته زده و مثلا پنج هزار تومان شده آيا اين پنج هزار تومان را از سال جارى كسر كند بعد زكات دهد يا خير؟.

جواب: خرج ايجاد نهر يا استخر يا كندن چاه يا نصب تلمبه از مؤنه زراعت نيست.

سؤال 17 - گندم را چيده و در خرمن دج نموده‌ايم آيا مىشود مخارج كارگرانى كه مزد گرفته‌اند از گندم كسر نمائيم و بعد زكات بدهيم يا خير؟.

جواب: اجرت كارگر از كاه و گندم بالنسبه اخراج مىشود و پس از اخراج آن زكات مابقى داده مىشود


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -