انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

مسافرت حرام

بزرگ نمایی کوچک نمایی

مسافرت براى گرفتن ماليات

سؤال1609. شخصى كه مأمور گرفتن ماليات در كشورى مثل پاكستان است و براى گرفتن آن گاهى به مسافرت مى‌رود، آيا سفر او حرام و نماز تمام است؟

جواب:  در سفر حرام، نماز تمام است و در سؤال مفروض، حرام بودن سفر فى‌الجمله است.

 

روزه در سفر معصيت

سؤال1610. آيا در سفر معصيت كه نماز تمام است، روزه را هم بايد بگيرد؟ آيا روزه او صحيح است يا بايد دوباره قضا كند؟

جواب:  بله، بايد روزه واجب را بگيرد و روزه‌اش هم صحيح است.

 

مسافرت براى شركت در مجلس حرام

سؤال1611. اگر شخصى را به جايى ـ كه مسافت شرعى است ـ براى عروسى دعوت كنند و او مى‌داند كه در آنجا موسيقى مطرب پخش مى‌شود و با فرض حضور، نمى‌تواند خوددارى و جلوگيرى از شنيدن داشته باشد، وظيفه نماز و روزه او چگونه است؟

جواب:  اگر مقصود و هدف از سفر او شنيدن و گوش دادن موسيقى نيست، ولى در ضمن سفر مبتلا به آن مى‌شود، نمازش شكسته و روزه هم نمى‌گيرد. (جامع‌المسائل ص ۵٨٩ و وسيله مسئله ٩۵٨ و ٩۶٠)

 

سوار كردن همسر در ماشين دولتى

سؤال1612. كارمندى براى انجام كار دولتى به مسافت شرعى مى‌رود و برخلاف مقررات، همسر خود را هم سوار مى‌كند. وظيفه نماز و روزه خود و همسر وى چگونه است؟

جواب:  اگر سوار شدن همسر سبب زيادتى خرج وسيله نشود و هيچ تأثيرى در سفر شغلى كارمند نداشته باشد، اينجا كشف رضايت مالک مى‌شود كه بر فرضى كه بفهمند راضى هستند و در نتيجه نماز شكسته است.

 

استفاده از وسيله دولتى براى كارهاى شخصى

سؤال1613. كارمندى با استفاده از ماشين دولتى براى كارهاى شخصى به مسافت شرعى مى‌رود، حكم نماز او چيست؟

جواب:  اگر بر خلاف مقرّرات است، حكم ماشين و وسيله نقليه غصبى را دارد و نمازش تمام است.

 

قصد ورود به منزل غصبى

سؤال1614. مسافرت به محلّى كه بيشتر از مسافت شرعى است و در آنجا بنا دارد وارد منزل غصبى بشود، وظيفه او در اين سفر چيست؟

جواب:  اگر مقصود اصلى از سفر غير معصيت باشد و معصيت مقصود فرعى و تبعى است، نماز شكسته است.

 

سفر براى خوش‌گذرانى و صيد ماهى

سؤال1615. در رابطه با اين مسئله كه اگر براى لهو و خوش‌گذرانى به شكار رود نمازش تمام و اگر براى تهيه معاش باشد نمازش شكسته است آيا اين حكم شامل كسانى كه براى صيد ماهى مى‌روند نيز هست يا خير؟

جواب:  بله، شامل آنها هم مى‌شود.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -