دروغ بستن به خدا و پيغمبر ـ صلّى اللّه عليه وآله وسلّم ـ

نسبت دروغ عمدى و كشف صدق آن

سؤال1390. اگر كسى سخن دروغى را عمدا از معصوم ـ عليه السّلام ـ نقل كرد؛ ولى بعدا معلوم شد كه سخنش راست بوده، آيا روزه اش باطل است.

جواب: روزه اش باطل است؛ ولى كفاره ندارد.

دروغ گفتن در مورد بزرگان

سؤال1391. آيا دروغ گفتن عمدى در مورد اولياءاللّه  و علما روزه راباطل مى كند؟

جواب: خير.

نقل از كتب غير معتبر

سؤال1392. شخصى سخنانى را در مورد معصومين ـ عليهم السّلام ـ از كتابى كه مى داند بعضى از مطالب آن غلط و دروغ است نقل مى كند؛ ولى نمى داند كدام يك از مطالب اين كتاب دروغ است، آيا روزه اش باطل است؟

جواب: خير.

سؤال1393. اگر شخصى مطلبى را به نقل از كتاب يا شخصى در حال روزه بيان كند و بعدا معلوم شود كه اين مطلب دروغ بوده، روزه اش باطل است؟

جواب: خير.

نسبت احاديث ائمه به يكديگر و به پيامبر ـ صلّى  اللّه  عليه  وآله  وسلّم ـ

سؤال1394. آيا روزه دار مى تواند عمدا يا سهوا روايتى را كه منسوب به يكى از اهل بيت است از قول امام ديگر يا از قول پيامبر گرامى اسلام ـ صلّى اللّه عليه وآله وسلّم ـ نقل كند؟

جواب: مانعى ندارد.

خواندن روضه از منابع غير معتبر

سؤال1395. خواندن روضه از منابع غير معتبر و يا بر اساس آن چه نزد عموم مشهور است، موجب بطلان روزه مى شود؟ در صورت كشف خلاف چه طور؟

جواب: اگر به حسب نقل بخواند يا معلوم باشد كه به نقل خوانده، روزه باطل نمى شود.

گفتن سخن دروغ با اعتقاد به صدق آن سخن

سؤال1396. اگر روزه دار سخنى را كه عقيده به صحّت آن دارد، بيان كند و بعد بفهمد كه كذب بوده، حكم آن چيست؟

جواب: روزه او صحيح است.

بيان سخن مشكوك در روزه

سؤال1397. اگر روزه دار سخنى را كه اطمينان قاطع به صحّت آن ندارد و به هر حال احتمال دارد كذب باشد بيان كند، حكم آن چيست؟

جواب: روزه او صحيح است.

غلط خواندن قرآن در حال روزه

سؤال1398. شخصى كه مى  داند قرآن را غلط مى  خواند، آيا جايز است در حال روزه قرآن بخواند؟ اگر بخواند موجب بطلان روزه مى  شود؟

جواب: اشكال ندارد.