انهار
انهار
مطالب خواندنی

حكم نظر و صحبت نمودن مرد و زن نامحرم با يكديگر و خنثى

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: 644 - اگر مرد سر برهنه باشد و زن نامحرم او را با اين وضع نگاه كند در اين صورت مرد هم كمك به گناه كرده و براى او سر برهنه بودن حرام است يا نه و هم چنين پيراهن آستين كوتاه كه كمى بالاتر از آرنج تا نوك انگشتان پيدا باشد در صورتى كه زن به مرد نگاه كند براى مرد حرام است يا نه.

جواب:  احتياط اين است كه مرد غير از مواضعى را كه پوشيدن آن در بين مردها متعارف و معمول نيست در صورتى كه بداند زن اجنبيه با التذاذ به آن نظر مىكند بپوشاند.

سؤال: 645 - زن نامحرمى نسبت فاميلى با مردى دارد آيا مىتوانند بدون قصد لذت با هم صحبت كنند در حالى كه همديگر را نگاه نكنند يا نه.

جواب:  بدون قصد التذاذ و با وجود حاجت عرفى مانعى ندارد.

سؤال: 646 - اگر كسى بميرد و مجلس عزاى مردانه و زنانه در يك حياط تشكيل شود چنانچه زنى با سواد در مجلس عزاى زنانه، قرآن و روضه و مصيبت و نوحه بخواند كه صداى او را بعضى مردها كه در آنجا هستند بشنوند چه صورت دارد.

جواب:  با اين كه خداوند متعال مىفرمايد فاسئلوهن من وراء حجاب خوب است كه مجلس زنانه طورى باشد كه كاملا مراعات عفت بشود.

سؤال: 647 - نگاه كردن به زن اجنبيه حرام است ولى در موقع ازدواج با زن چه دائم و چه انقطاعى مىشود او را نگاه كرد يا نه.

جواب:  زن مخصوصى را كه قصد دارد ازدواج كند جايز است نگاه كند به مقدارى كه زشتى و زيبائى او را تشخيص دهد و اما اگر بخواهد زنهاى متعدد را نگاه كند كه هر كدام را پسنديد انتخاب كند جايز نيست.

سؤال: 648 - براى كسى كه مىخواهد ازدواج كند جايز است نگاه كردن به زن و بالعكس يا نه.

جواب:  جهت ازدواج يك مرتبه به صورت نگاه كردن براى زن و مرد بدون قصد ريبه و التذاذ جايز است.

سؤال: 649 - در اجتماع آلوده ما معمولا از موى سر زنها كلاه گيسو درست مىكنند و خريد و فروش مىنمايند كسى كه عيال او از چنان گيسوانى استفاده مىكند

تكليفش چيست آيا مىتواند چنان موئى را كه مربوط به زن اجنبيه است لمس و يا نگاه كند يا نه و در صورت منع شرعى گناهكار زن اوليه است كه گيسوانش را به بازار عرضه كرده يا خريدار يا هر دو.

جواب:  پس از جدا شدن موازى سر زن، نگاه اجنبى به آن مانعى ندارد و هم چنين است دست كشيدن مرد اجنبى به آن و خريد و فروش و سر گذاشتن زن ديگر اشكال ندارد.

سؤال: 650 - اشخاصى كه در يك خانه و يك طبقه عمارت باشند از حيث محرم و نا محرم ولى اقوام هستند و هيچ گونه خطرى از جهت ريبه وغيرها در كار نيست و هميشه با هم نشست و برخواست دارند و از لحاظ خورد وخواب و خريد لوازم منزل مخلوط هستند دست و صورت باز و از حيث حجاب محجوب نيستند و چون از اين حيث برايشان دشوار است آيا ترخيصى هست و يا بايد مثل خارج منزل وظيفه نامحرم كه اجنبيه بايد از اجنبى مستور باشد در اينجا هم جارى شود.

جواب:  دليلى بر تفاوت حكم بين غير محارم به نظر نرسيده است.

سؤال: 651 - آيا زن اجنبيه مىتواند قرائت نماز و احكام دينى و مسائل واجبه‌اش را نزد مرد عالمى فرا گيرد و در اين قبيل موارد هم اذن شوهر شرط است يا خير

جواب:  ياد گرفتن مسائل مورد ابتلاء و حاجت بر زن و مرد هر دو واجب است واذن شوهر در صورتى لازم است كه ياد گرفتن مسائل متوقف بر خروج از خانه نباشد به اين كه در خانه نيز تعلم امكان داشته باشد و فرا گرفتن آن از مرد اجنبى در صورتى جايز است كه معرض فساد و گناه نباشد

سؤال: 652 - آيا مرد مىتواند در يك جلسه‌اى كه گروهى از بانوان و دختران مسلمان هستند قرآن را تعليم كند و هم چنين خود استاد كه با صوت قرآن را مىخواند در موقع پس گرفتن درس آيا بانوان و دختران مىتوانند با صوت قرآن را براى اين استاد بخوانند تا اين كه اشكالات آنها را از لحاظ اعراب و قواعد تجويد بر طرف كند و يا اين كه خواندن خانم ها و دختران با صوت اشكال شرعى دارد.

جواب:  چنانچه تعليم قرآن مجيد مستلزم ارتكاب محرم نباشد اشكال ندارد ولى بانوان و دختران نزد نامحرم قرآن را با صدا نخوانند و هم چنين با صدا خواندن مرد چنانچه موجب تلذذ بانوان باشد اشكال دارد خوب است معلم بانوان زن باشد تا موجب ارتكاب خلاف شرع نشود و ارتكاب خلاف شرع به عنوان تعليم قرآن خلاف شرع ديگر است.

سؤال: 653 - خنثى از نظر محرم و نامحرم بودنش با مردان و زنان چه حكمى دارد

جواب:  اگر خنثى مشكل باشد بايد احتياط كند يعنى نسبت به مردها خود را زن محسوب دارد و از نامحرم خود را بپوشاند و نسبت به زنها خود را مرد حساب كند و به زن نامحرم نگاه نكند


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -