انهار
انهار
مطالب خواندنی

فتاوای آیت الله العظمی خوئی (قدس سره)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 1253- نظر مبارك را راجع به مالكيت و عدم مالكيت دولت مرقوم فرمائيد؟

جواب:  معامله مجهول المالك مى‏شود مگر چيزى كه مالك آن معلوم باشد.

سؤال 1254- حقوق كارمندهاى دولت را با فرض مجهول المالك بودن به چه نحوه اجازه تصرف مى‏دهيد، بخصوص با توجه به اين كه پولهاى كارمندها گاهى از راه‏هاى غير مشروع است؟

جواب:  در مفروض سؤال مذكور باعث تفاوت حكم نيست و لذا مجاز هستند در تصرف به شرط آنكه در نامشروع صرف نكنند و زيادى آن را آخر سال تخميس نمايند.

سؤال 1255- دولت را مالك مى‏دانيد و يا اين كه در تمام امور مربوط به دولت حتى شغل‏هاى مباح منوط به اجازه حاكم است.

جواب:  هر گاه شغل مباح باشد مجاز است از طرف ما حقوق خودش را بگيرد و صرف محاويج مشروعه خود نمايد و زيادى آن را آخر سال خمس بدهد.

سؤال 1256- دخول در مناصب و مشاغل دولتى چه صورت دارد و مزدى را كه اين اشخاص مى‏گيرند چگونه است؟

جواب:  حكم دخول در آن تابع حرمت و حليت شغل است، و در صورت جواز مجاز است از طرف ما مزدش را بگيرد و صرف كند به شرطى كه صرف نامشروع نشود و زيادى را آخر سال تخميس كند.

سؤال 1257- مراجعه به دواير دولتى در صورتى كه احقاق حق منوط به آن باشد جايز يا نه، و نيز گرفتن حقوق دولت با اين كه گيرنده حقوق نمى‏داند از چه بودجه مى‏دهند جايز است يا نه؟
جواب:  مراجعه به دواير دولتى در صورت مفروضه مانعى ندارد و اما حقوق دولتى مجهول المالك است در صورتى كه گيرنده آن را صرف در حرام ننمايد و مازاد از مؤونه را مخمس نمايد اخذ آن نيابتاً از اين جانب مانعى ندارد.

سؤال 1258- شرايطى كه براى حليت حقوق مستخدمين ادارات دولتى قرار داده‏ايد، از مصرف كردن در نفقات حلال، دادن خمس زايد بر مؤونه سال، و در فرض عدم استحقاق مستخدم حقوق را به اجازه شما بگيرد و مقدارى از آن را به مستحق بدهد، اگر از هزار تومان پنج تومان به مستحق بدهند كافى است يا نه؟ اگر اين مستخدم مثل مأمور وصول ماليات باشد در صورت احتياج معاشش به اين حقوق، آيا براى گرفتن حقوقش اجازه مى‏فرمائيد؟ و الّا در صورت اضطرار تكليفش چيست؟ و همچنين مستخدمينى كه مأمور وصول ماليات نيستند اما در همان اداره مثلاً در امورات دفترى يا غير ذلك كار مى‏كنند؟

جواب:  از هزار تومان پنج تومان به فقير دادن كافى است و اجازه اين جانب مختص به اشخاصى است كه شغل آنها حرام نباشد. واللََّه العالم.

سؤال 1259- چه مى‏فرمائيد در باب حقوق كارمندان دولت، آنهايى كه شغل‏هاى حرام دارند كه معلوم است، امّا آنهايى كه شغل‏هاى مباح يا مشكوك به حرام دارند چگونه است؟

جواب:  مراد از مشكوك به حرام معلوم نشد، اگر شبهه موضوعيه است جايز است و اگر شبهه حكميه است جايز نيست.

سؤال 1260- نانى كه نانواهاى فعلى مى‏فروشند نوعاً از گندم تثبيت دولتى است اجراى حكم مجهول المالك براى هر فردى در هر روز مشكل است متمنى است تكليف آن را معلوم بفرمائيد، و اگر اجازه عمومى در آن و امثال آن يا محول به اجازه مجاز در امور حسبيه فرموده‏ايد متمنى است موارد مبتلا به اگر ممكن است تذكر داده شود كه باز در مورد ديگر احتياج به استفتاء ديگرى نباشيم.

جواب:  عموم مؤمنين مجازند از قبل ما از آن مصرف نمايند و حاجتى به اجراى حكم مجهول المالك نيست.

سؤال 1261- اگر صاحب كنتور به وسيله شلنگ، آب به همسايه بدهد، يا برق به همسايه بدهد چگونه است

جواب:  در صورتى كه خلاف مقررات نباشد مانعى ندارد.

سؤال 1262- موقعى كه وارد اتوبوس شهرى مى‏شويم بايد بليط بدهيم اگر ندهيم مديون هستيم؟

جواب:  عمل مزبور صحيح نيست.

سؤال 1263- شخصى كه از كارمندان دولت وقت، بيمهء طبيب و دارو مى‏باشد زنى از فاميل خود را به عوض زن خود به طبيب مى‏برد، و از دارو استفاده مى‏كند، آيا اين عمل اشكالى براى طرفين دارد يا نه؟ اگر دارد راه اصلاح او كه قبلاً رفته چيست؟

جواب:  اگر ممكن است مقدار پول دارو را به عنوان صدقه به فقير بدهد و ديگرچنين عملى انجام ندهد. واللََّه العالم.

سؤال 1264- فروشگاه لشكر به افرادى كه كارمند دولت هستند دفترچه مى‏دهد كه جنس را از اين فروشگاه ارزان‏تر مى‏خرند و ديگران كه كارمند دولت نيستند اگر اين دفترچه را بگيرند و به نام آن كارمند، از فروشگاه جنس بخرند چگونه است؟

جواب:  مانعى ندارد اگر براى اخلال به نظام يا ضرر يا مفسده نباشد. واللََّه العالم.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -