انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

رکوع و سجود

بزرگ نمایی کوچک نمایی
س 266 ـفردى در شرایطى است که اگر بخواهد رکوع و سجود متعارف انجام دهد وضویش باطل مى شود آیامى تواند رکوع و سجود را در حال ایستاده ایماءاً انجام دهد یا حتماً باید رکوع وسجود را به صورت متعارف انجام دهد ولو وضوى او باطل شود.
پاسخ:اگر باطل شدن وضو به جهت خارج شدن باد باشد و نمى تواند از خارج شدن آن جلوگیرى کند، باید به وظیفه کسى که نمى تواند از بیرون آمدن غائط جلوگیرى کند عمل کند. (همانگونه که در مسأله 314 توضیح المسائل بیان شده است) و رکوع و سجود را بطورمعمول انجام دهد. ولى احتیاط مستحب این است که دو نمازبخواند، چون در دوران امر بیننماز اضطرارى با طهارت و اختیارى بدون طهارت، اولى جمع بین هر دواست.
س 267 ـاین جانب ناچار شده ام که بادستمال پیشانى و دو طرف آن را ببندم، وظیفه ام براى سجده چیست؟
پاسخ:اگر رفع آن به مقدار سجده واجب ممکن نیست یا ضرر و مشقت دارد،
با همان دستمال سجده راانجام دهید. (پیشانى را با همان دستمال بر چیزى که سجده بر آن صحیح استبگذارید)

س 268 ـآیا سجده بر دستمال کاغذى صحیح است؟
پاسخ:بلى صحیح است.
س 269 ـآیا سجده بر اسکناس صحیح است؟
پاسخ:اگر اسکناس و پولهاى دیگر از چیزى که سجده بر آن صحیح است مثلاً از کاه یا پنبه یاچوب ساخته شده باشد مى شود بر آنها سجده کرد و صحیح است والاّ خیر. و در هر صورت بهتر این است که در حال اختیار بر اسکناس و پولهاى کاغذى که مظهر مادیّات هستندسجده نکنند.
س 270 ـکسى که به علّت درد پا ازنشستن ممنوع باشد و نتواند بطور متعارف سجده کند آیا مى تواند براى سجده در حالى که ایستاده ایماء کند یا روى صندلى بنشیند و روى میز مثلاً سجده کند؟
پاسخ:در فرض مذکور اگر به هیچ وجه نمى تواند سجده کند نشستن روى صندلى وسجده کردن روى میز مقدم است.

س 271 ـمهرىساخته اند که جعبه آن از پلاستیک است و هر مرتبه که پیشانى را روى آن مى گذارند،شماره عوض مى شود و عدد رکعات نماز را نشان مى دهد، آیا سجده بر آن صحیح است؟ و آیامى شود به آن اعتماد کرد؟
پاسخ:اگر شرایط چیزى را که سجده بر آن صحیح است، دارا باشد و موجب اطمینان بشود، اشکال ندارد و مى توان به آن اعتماد کرد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -