انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

نیت روزه

بزرگ نمایی کوچک نمایی

عدول از روزه  ى مستحبّى به واجب

سؤال:  آيا مى  توان از روزه  ى مستحبّى به روزه  ى واجب عدول كرد؟

 پاسخ: كسى كه روزه ى قضا دارد، از او روزه ى مستحبى صحيح نيست؛ پس اگر قبل از زوال متوجه شد، مى  تواند نيّت روزه  ى واجب كند. بله، اگر در آخر شعبان به نيّت استحباب روزه گرفته، چنان چه در بين روز فهميد كه رمضان است، بايد به رمضان عدول كند و تجديد نيّت براى آن مى كند؛ هر چند بعد از زوال باشد، بنابر احوط.

نيّت روزه مردّد بين واجب و مستحبّ

سؤال: كسى كه نمى  داند روزه  ى قضا دارد يا نه اگر روزه بگيرد، به نيّت اين كه اگر قضا دارد قضاى واجب و گرنه مستحبّ باشد، آيا اين گونه نيّت كردن صحيح است؟

پاسخ: بله، صحيح است.

سؤال: آيا مى  شود روزه اى به نيّت روزه  ى قضاى احتياطى پدر و مادر گرفت كه اگر بر ذمّه  ى آن ها روزه ى قضا است ادا بشود و اگر نيست، روزه  ى مستحبّى خود انسان باشد؟

 پاسخ: بله، مى  شود.

 نيّت روزه  ى استيجارى قبل از ظهر

سؤال: آيا مى  توان قبل از ظهر، نيّت روزه استيجارى كرد؟

 پاسخ: اگر باطل  كنندهاى روزه به جا نياورده و يا با جنابت وارد صبح نشده باشد، مى  تواند تا قبل از ظهر نيّت روزه استيجارى نمايد.

 انصراف از روزه و تجديد نيت

سؤال:  كسى غير ماه رمضان قصد روزه كرده و بعد منصرف شده، ولى چيزى نخورده است. آيا مى  تواند دوباره قبل از ظهر نيّت روزه قضاى ماه رمضان يا استيجارى كند؟

پاسخ: مانعى ندارد.

نيّت روزه براى جُنُبى كه قبل از ظهر غسل كرده

سؤال:  شخصى قبل از طلوع فجر يا بعد از آن محتلم شده و قبل از ظهر غسل كرده و چيزى نخورده است، آيا مى  تواند نيّت روزه ى قضاى ماه رمضان يا استيجارى كند؟

پاسخ: اگر قبل از فجر محتلم شده است، نمى  تواند و اگر بعد از فجر محتلم شده است، مى تواند.

تعارض بين روزه  ى نذرى و قضا

سؤال: كسى كه، هم روزه ى قضا و هم روزه ى نذرى دارد، كدام را بايد اوّل به جا بياورد؟

پاسخ: اگر وقت يكى تنگ است، اوّل آن را به جا آورد و اگر وقت هر دو وسيع است، مخيّر است كه هر يك را خواست انجام دهد.

نذر به جا آوردن قضاى روزه  ى رمضان در سفر

سؤال:  آيا انسان مى  تواند نذر كند كه روزه  ى قضاى ماه رمضان خود را در سفر بگيرد؟

پاسخ: صحيح نيست.

عدول از روزه  ى مدت  دار به روزه مدت  دار ديگر

 سؤال: عدول از روزه  ى واجب مدت دار ـ مثل روزه قضا ـ به روزه  ى واجب مدت دار ديگر ـ مثل روزه نذرى ـ جايز است يا نه؟

 پاسخ: در قبل از ظهر اشكال ندارد.

جهل به زمان روزه  ى قضا

سؤال:  اگر شخصى نداند كه قضاى ماه رمضان را بايد تا رمضان بعد گرفت و گرنه كفّاره  ى تأخير دارد، در اين صورت (ندانستن حكم)، اگر شخصى تا رمضان بعد روزه  ى قضا را نگرفت، آيا كفاره  ى تأخير واجب مى شود؟

پاسخ: علم و جهل در اين مسأله فرقى ندارد.

باطل كردن سهوى روزه

سؤال:  اگر در روزه  ى واجب يا مستحبّ سهوا مُبطلى به جا آورده شود، روزه چه حكمى دارد و آيا فرقى بين روزه ماه رمضان و غير آن هست يا نه؟ و آيا فرقى در روزه اى كه وقتش وسيع است يا غير آن وجود دارد؟

پاسخ: در غير بقاى بر جنابت، فرقى در عدم ابطال نيست و در آن مورد به مسأله  ى 1317 رساله رجوع شود.

 قصد روزه نبودن

سؤال: اگر روزه  دارى قصد كند كه روزه نباشد ولى تا غروب افطار نكند و مبطلى انجام ندهد، آيا روزه اش باطل است و در صورت بطلان آيا كفاره دارد؟

 پاسخ: اگر روزه  ى واجب معين باشد، روزه اش باطل است و عدم وجوب كفّاره، محلّ تأمّل است. (مسأله  ى 1270 رساله).

 نيّت روزه يوم الشّك

سؤال:  تكليف روزه  دار در مورد نيّت روزه  ى يوم الشّك چيست؟

 پاسخ: روزى را كه انسان شك دارد آخر شعبان است يا اوّل رمضان، واجب نيست روزه بگيرد، و اگر بخواهد روزه بگيرد، نمى تواند نيّت روزه رمضان نمايد؛ بلكه بايد نيّت روزه قضا و مانند آن بنمايد و چنان چه بعدا معلوم شود رمضان بوده، از رمضان حساب مى شود و در صورتى كه قصد كند آن چه را كه فعلاً خدا از او خواسته است انجام دهد و بعد معلوم شود رمضان بوده نيز كافى است و چنان چه در چنين روزى به نيّت روزه قضا يا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد كه رمضان است، بايد نيّت روزه رمضان كند.

تبديل نيّت از مستحبى به قضا

 سؤال: شخصى نيّت روزه مستحبى كرده؛ ولى قبل از ظهر مى فهمد كه روزه ى قضا بر ذمّه اش مى باشد، آيا مى تواند نيّت روزه قضا بكند و اگر نيّت كند، آيا ثواب روزه ى مستحبى را هم مى برد؟

 پاسخ: بله، مى تواند نيّت روزه قضا كند و ثواب روزه ى مستحبى را هم مى برد.

 زمان نيّت روزه

سؤال: شخصى در روزه ماه رمضان تا طلوع آفتاب خوابيده و نيّت روزه آن روز را نكرده، آيا مى  تواند از آن هنگام نيّت روزه كند؟

 پاسخ: اگر از شب قبل از خوابيدن نيّت داشته، همان كافى است.

  ترديد در بطلان روزه

سؤال:  اگر به گمان شخصى در روزه اش خلل ايجاد شده و شك دارد كه روزه اش باطل شده يا نه و اين ترديد بين بطلان و عدم بطلان چند ساعت طول مى  كشد و بعد ترديدش برطرف شده و مى  فهمد كه مبطل روزه انجام نداده است، آيا روزه اش صحيح است، در اين مورد چه فرقى بين روزه  ى واجب و غير واجب وجود دارد؟

پاسخ: روزه اش صحيح است و فرقى بين اقسام آن نيست.

يوم الشّك

سؤال: مى  دانيم اگر در يوم الشّك ـ كه نمى  داند آخر شعبان است يا اوّل ماه رمضان ـ نيّت رمضان كند، روزه ى آن روز باطل است. آيا در مسأله ى فوق تفاوتى بين اين كه قبل از ظهر يا بعد از ظهر بفهمند وجود دارد به اين كه اگر ساعت 9 صبح فهميده باشد كه ماه رمضان است و تجديد نيّت كرد، آيا باز هم روزه  ى آن روز باطل است و اگر باطل است، آيا مى  تواند افطار كند؟

 پاسخ: اگر قصد قربت متمشّى شد ـ مثل اين كه جاهل به مسأله بوده ـ اشكال ندارد و در صورت بطلان، نمى  تواند افطار كند.

روزه در عيد فطر

سؤال: اگر كسى از روى بى  اطلاعى در روز عيد فطر روزه بگيرد، چه حكمى دارد؟

پاسخ: اشكالى ندارد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -