انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

آیت الله العظمــی جوادی آملی (مدظله(

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال1.در جريان شركت در نماز جماعت مسجدالنبي و مسجدالحرام، بعضاً اتصال برقرار نيست، آيا بدون اتصال، نماز اقامه شده صحيح است؟ همچنين است پيشاني گذاشتن بر فرش به جاي مُهر.

 

جواب: با توجه به اوضاع مزبور صحيح است.

سؤال: آيا می‌شود در نماز جمعه و جماعت به جای اقتداء به امام حاضر به آقا اميرالمؤمنين علی (عليه‌السلام) ‏اقتداء نمود؟

جواب: بايد به امام جماعت حاضر اقتدا كرد.‏

سؤال: امام جماعت مشغول خواندن نماز مغرب بود و در ركعت سوم مأمومی به او اقتدا كرد. امام به اشتباه چهار ركعت خواند و پس از اتمام نماز، فهميد كه چهار ركعت خوانده است. حكم نماز امام و مأموم چيست؟

جواب الف) نماز امام در فرض مزبور، گرچه از اول صحيح بود، ولی در اثر اضافه ركن، باطل شد.

ب) نماز مأموم، چون به وظيفهي خود عمل نمود، صحيح است.

سؤال: اگر كسی نداند كه ارتباطش با امام جماعت قطع شده است، بعد بفهمد، آيا آن قسمت از نمازش صحيح ‏است؟

جواب: اگر وظيفه فرادی را انجام داده باشد اصل نماز صحيح است هر چند جماعت مختل شده باشد.‏

سؤال: واحد روابط عمومي بعضی از ادارات دولتی متولي برگزاري مراسمات (نماز جماعت، عيد غدير، محرم حسيني و...) مي‌باشد. با عنايت به تعظيم شعائر اسلامي و در عين حال رعايت نحوهٴ مطلوب خدمات‌رساني

به ارباب رجوع خواهشمند است به دو سؤال ذيل به صورت شفاف پاسخ فرماييد.

سؤال1: با عنايت به موارد مزبور، برگزاري نمازجماعت قريب به نيم ساعت از وقت اداري را مي‌گيرد، اقامه آن در اول وقت نماز و يا پايان وقت اداري (يعني حدود ساعت 30/13 الي 14) چه حكمي دارد؟

سؤال2: با عنايت به موارد فوق‌الذكر در طول سال به طور متوسط در هر فصل (3 ماه) يك مراسم در اول ساعت اداري از ساعت 8 الي 9:30 دقيقه برگزار مي‌شود كه در مجموع 4 مراسم به مدت 6 ساعت مي‌باشد با توجه به اثربخشي اين‌گونه مراسمات در تقويت بنيهٴ ديني و تجديد قواي معنوي همكاران و با در نظر گرفتن رعايت حال ارباب رجوع، برگزاري اين‌گونه مجالس مذهبي چه حكمي دارد؟

جواب1: در صورت توافق مسئولان اداري، برگزاري نماز جماعت در اول وقت بهتر است.

جواب2: برگزاري مراسم مزبور بدون منع مسئولان اداري، و بدون تضييع حق رجوع‌كنندگان جايز است.

سؤال: نظر حضرتعالي درباره نماز استداره [ در مسجد الحرام] كدام است؟ آيا در چنين شرايطي ما مجاز به خواندن نماز بر جماعت هستيم؟

جواب: نماز استداره در صورت عدم تقدم مأموم به امام صحيح است.

سؤال: هشت فرسخ شرعي كه نماز شكسته مي‌شود ابتدايش از محل سكونت و انتها محل استقرار در شهر ديگر است يا انتهاي شهر مبدأ و ابتداي شهر مقصد؟

جواب: مسافت شرعي از انتهاي شهر مبدأ و ابتداي شهر مقصد است.

سؤال: اگر مأموم در نماز جماعت تكبيره‌الاحرام را گفت و امام سر از ركوع برداشت, وظيفه مأموم چيست؟ آيا مي‌تواند نماز را بشكند يا صبر كند امام براي ركعت دوم برخيزد و به نماز خود به عنوان ركعت اول ادامه دهد؟ و اگر اين فاصله طولاني باشد مانند اينكه امام تشهد را مي‌خواند تكليف چيست؟

جواب: در صورتي كه فاصله زياد نباشد به طوري كه متابعت صدق كند مي‌تواند صبر كند و به ركعت بعدي امام متصل شود واگر فاصله زياد باشد قصد فرادا نمايد.

سؤال: اگر در صف اول نماز جماعت دو يا چند نوجوان مميّز غير بالغ فاصله شوند چه صورت دارد؟ معيار مميّز بودن چيست؟

جواب1.اگر نابالغ شرایط نمازگزار را داشته باشد عبادت او مشروع و فاصلة حاصل از نمازگزاري وي ضرر ندارد.

2. معيار مميّز بودن تشخيص خوب و بد در حدّ متعارف است.

 
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -