آیا می شود نذرم را تغییر داد؟ مرجع تقلید آیةالله العظمی امام خامنه ای (مدظله)-متفرقه

آیا می شود نذرم را تغییر داد؟ مرجع تقلید آیةالله العظمی امام خامنه ای (مدظله)

سوال سلام. خدا قوت. نذر کرده بودم بعد از استخدام شدن با اولیت حقوقم برنج و مرغ بخرم و بین فقرا تقسیم کنم. الان کسی هست که خانه ندارد. آیا میشود پول نذرم را برای ساختن خانه به آن شخص بدهم؟
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(مدظله)

جواب:بسم الله الرحمن الرحیم.
و السلام علی عبادالله الصالحین و رحمةالله و برکاته.
با تشکر از اعتمادتان به «سایت انهار».
بزرگوار
دعا می کنم خداوند متعال شغل خوب و درآمد کافی نصیبتان کند که هم خودتان با عزت و آبرو زندگی کنید و هم بتوانید دستگیر فقرا باشید.
البته اگر صیغه نذر نخوانده باشید می توانید نظر خود را تغییر دهید اما اگر صیغه نذر خوانده باشید تغییر دادن جایز نیست و عمل به نذر واجب است.
اما دبزرگوار اصلاً و اساساً کمک به فقرا های گرسنه اولویت دارد زیرا اگر حقوق شما چقدر است و چه مشکلی را از کسی که خانه می سازد برطرف می کند اما عده زیادی از کسانی که گرسنه هستند با حقوق شما برای مدتی شکمشان سیر می شود.
به نظر حقیر سیر کردن گرسنگان و فقرا اولویت دارد.
اصلاً بحث اطعام به فقرا یکى از کارهاى برجسته ابرار و عباد اللّه شمرده میشود و در بسیارى از آیات قرآن روى این معنى تکیه و تأکید شده است، و نشان مى دهد این کار در پیشگاه خدا محبوبیت خاصى دارد.
و اگر به دنیاى امروز نگاه کنیم که طبق اخبار منتشره، هر سال میلیون ها نفر از گرسنگى مى میرند، در حالى که در مناطق دیگر دنیا آن قدر غذاى اضافى به زباله دان ها مى ریزند که حسابى براى آن نیست، اهمیت این دستور اسلامى از یکسو، و دورى دنیاى امروز از موازین اخلاقى از سوى دیگر، روشن مى گردد.
در روایات اسلامى نیز تأکید بسیار در این زمینه دیده مى شود که به عنوان نمونه چند حدیث را در اینجا مى آوریم:

آقا رسول اکرم(صلى الله علیه و آله و سلّم) می فرماید: مَنْ أَطْعَمَ ثَلاثَةَ نَفَر مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَطْعَمَهُ اللَّهُ مِنْ ثَلاثِ جِنَان فِی مَلَکُوتِ السَّماواتِ.

کسى که سه نفر از مسلمانان را اطعام کند، خداوند او را از سه باغ بهشتى در ملکوت آسمان ها اطعام خواهد کرد.(1)

آقا امام صادق (علیه السلام) مى فرماید: مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً حَتّى یُشْبِعَهُ لَمْ یَدْرِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِ اللّهِ ما لَهُ مِنَ الْأَجْرِ فِی الْآخِرَةِ لا مَلَکٌ مُقَرَّبٌ، وَ لا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ، إِلاَّ اللّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ:
کسى که مؤمنى را اطعام کند تا سیر شود، احدى از خلق خدا نمى داند چقدر در آخرت پاداش دارد، نه فرشتگان مقرب الهى، و نه پیامبران مرسل، جز خداوند که پروردگار عالمیان است.(2)
آقا امام صادق (علیه السلام) می فرماید: لاَ َنْ أُطْعِمَ مُؤْمِناً مُحْتاجاً أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَزُورَهُ، وَ لاَ َنْ أَزُورَهُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ عَشْرَ رِقَاب.
اگر مؤمن نیازمندى را اطعام کنم نزد من محبوبتر است از این که فقط به دیدار او بروم، و اگر بدیدار او بروم نزد من محبوبتر است از این که ده برده را آزاد کنم!.(3)

قابل توجه این که در روایات، تنها روى نیازمندان و گرسنگان تکیه نشده بلکه در بعضى صریحاً آمده است: «اطعام مؤمنان» هر چند بى نیاز باشند، همچون آزاد کردن برده است، و این نشان مى دهد: هدف از این کار، علاوه بر رفع نیازمندى ها جلب محبت و تحکیم پیوندهاى دوستى و صمیمیت است.
به عکس آنچه در دنیاى مادى امروز معمول است که گاه دو دوست نزدیک، یا دو خویشاوند به مهمانخانه اى مى روند هر کدام باید سهم خود را بپردازد، گوئى مسأله میهمانى کردن، مخصوصاً نفرات بسیار براى آنان بسیار شگفت آور است.

در بعضى از روایات نیز تصریح شده: اطعام گرسنگان به طور مطلق (هر چند مؤمن و مسلمان هم نباشند) از افضل اعمال است.

در روایتى از پیغمبر گرامى اسلام (صلى الله علیه وآله و سلّم) آمده است: مِنْ أَفْضَلِ الْأَعْمالِ عِنْدَ اللّهِ إِبْرادُ الْکِبادِالْحارَّةِ وَ إِشْباعُ الْکِبادِ الْجائِعَةِ وَ الَّذِی نَفْسُ مُحَمَّد(صلى الله علیه وآله) بِیَدِهِ لا یُؤْمِنُ بِی عَبْدٌ یَبِیتُ شَبْعانَ وَ أَخُوهُ ـ أَوْ قالَ جَارُهُ ـ الْمُسْلِمُ جائِعٌ.
یکى از برترین اعمال نزد خدا خنک کردن جگرهاى داغ است، و سیر کردن شکم هاى گرسنه، سوگند به کسى که جان محمّد در دست او است بنده اى که شب سیر بخوابد و برادر ـ یا فرمود همسایه ـ مسلمانش گرسنه باشد، به من ایمان نیاورده است!.(4)
ذیل حدیث فوق، گرچه درباره سیر کردن مسلمانان است، ولى آغاز آن هر تشنه و گرسنه اى را شامل مى شود، و بعید نیست گستردگى مفهوم آن حتى حیوانات را نیز شامل شود.
و در این زمینه روایات بسیار است.(5)
پاورقی ها
(1) اصول کافى، جلد 2، صفحه 200، باب اطعام المؤمن، حدیث 3 (چاپ دار الکتب الاسلامیه).
(2) اصول کافى، جلد 2، صفحه 201، باب اطعام المؤمن، حدیث 6 (چاپ دار الکتب الاسلامیه).
(3) اصول کافى، جلد 2، صفحه 203، باب اطعام المؤمن، حدیث 18 (چاپ دار الکتب الاسلامیه).
(4) بحار الانوار، جلد 74، صفحه 369
(5) قابل توجه این که مرحوم «علامه مجلسى» در این زمینه بابى عنوان کرده و 113 حدیث در آن آورده است که مربوط به «اطعام مؤمن و سیراب کردن و لباس پوشاندن و اداء دین» مى باشد، و بعضى از آنها عمومیت دارد.