انهار
انهار
مطالب خواندنی

(۲۳۰) احادیثی درباره قرآن

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بسم الله الرحمن الرحیم
چهل و یک حدیث از معصومین (علیهم السلام) درباره قرآن:
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اِذَا التَبَسَت عَلَیکُمُ الفِتَنُ، کَقِطَعِ الَّیلِ المُظلِمِ فَعَلَیکُم بِالقُرآنِ .
 
هنگامی که فتنه ها، هم چون پاره های شب تاریک، شما را در خود پیچید، برشماست که به قرآن تمسک جویید.
اصول کافی ج2ص459.
 
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): وَ اعلَموا اَنَّ هذَالقُرآنَ هُوَ النّاصِحُ الَّذی لا یَغُشُّ، وَالهادِی الَّذی لایُضِلُّ ، وَالمُحَدِّثُ اَّلذی لایَکذِبُ .
 
بدانید که این قرآن پندآموز است که خیانت نمی کند؛ وهدایت گری است که گمراه نمی سازد ؛ وسخن گویی است که دروغ نمی گوید.
نهج البلاغه خطبه 176.
 
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): ما جالَسَ هذَاالقُرآنَ اَحَدٌ الّا قامَ عَنهُ بِزِیادَةٍ اَو نُقصانِ؛ زِیادَةٍ فی هُدًی اَو نُفصانِ مِن عَمًی .
 
هیچ کس با این قرآن همنشین نشد ، مگر آن که چون از نزد آن برخاست با فزونی و کاستی همراه بود؛ فزونی در هدایت، و کاستی ازکوردلی.
نهج البلاغه خطبه 176.
 
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): مَنِ اتَّخَذَ قَولَ اللهَ دَلیلًا ، هُدِیَ اِلَی الَّتی هِیَ اَقوَم .
 
هر کس که سخن خدا را راهنمای خود بگیرد ، به استوارترین راه ها هدایت می شود.
نهج البلاغه خطبه 147.
 
قال الرضا (علیه السلام): لا تَطلُبُوا الهُدی فی غَیرِالقُرآنِ فَتَضِلّوا.
 
هدایت را جز از قرآن مجویید که گمراه خواهید شد.
امالی صدوق /438.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): یاعَلی ! سَیِّدُ الکَلامِ القُرآنُ.
 
ای علی ! برترین سخن، قرآن است.
تفسیرابی الفتوح 2/319.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اَلقُرآنُ غِنًی لاغِنی دونَهُ وَ لا فَقرَ بَعدَهُ .
 
قرآن، توانمندی است که هیچ توانی جایگزین آن نمی شود وپس از آن هیچ فقری باقی نمی ماند.
تفسیرابی الفتوح 1/10.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): فَضلُ القُرآنِ عَلی سائِرِالکَلامِ  کَفَضلِ اللهِ عَلی خَلقِهِ.
 
برتری قرآن بر سایر سخنان، همانند برتری خداوند است بر بندگانش.
جامع الاخبار، 47.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اَصدَقُ القَولِ وَ اَبلَغُ المَوعِظَةِ وَ اَحسَنُ القَصَصِ، کِتابُ اللهِ .
 
راست ترین گفتار و رساترین پندها و نیکوترین قصه ها کتاب خداست.
امالی صدوق /394.
 
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): اَفضَلُ الذِّکرِ القُرآنُ بِهِ تُشرَحُ الصُّدورِ وَ تَستَنیرُ السَّرائِرِ.
 
برترین ذکر، قرآن است، به وسیله آن سینه ها گشوده وپوشیده ها روشن شود.
شرح غررالحکم 2/45.
 
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): فیهِ رَبیعُ القُلوبِ وَیَنابیعُ العِلمِ وَ ما لِلقَلبِ جِلاءٌ غَیرُهُ .
 
قرآن بهار دل ها و چشمه های دانش است و دل را جز به وسیله آن جلایی نیست.
نهج البلاغه خطبه 176.
 
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): اِنَّ القُرآنَ ظاهِرُهُ اَنیقٌ وَ باطِنُهُ عَمیقٌ .
 
ظاهر قرآن شگفت انگیز و زیبا و باطنش ژرف و عمیق است.
اصول کافی 2/599.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): حَمَلةُ القُرآنِ عُرَفاءُ اَهلِ الجَنَّةِ .
حاملان قرآن معروف ترین اهالی بهشت هستند.
اصول کافی 2/606.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اَشرافُ اُمَّتی حَمَلةُ القُرآنِ .
 
شریفان امت من حاملان قرآنند.
خصال صدوق 1/7.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اَهلُ القُرآنِ اَهلُ اللهِ وَخاصَّتُهُ .
 
اهل قرآن اهل خدا و خاصان بارگاه اویند.
مجمع البیان 1/15.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اِنَّ هذَا القُرآنَ مَأدَبَةُ اللهِ فَتَعَلَّموا مَأدَبَتَهُ مَا استَطَعتُم .
 
این قرآن ادبستان خداوند است پس تا آنجا که می توانید از این ادبستان بیاموزید.
مجمع البیان 1/16.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اِنَّ هذَا القُرآنَ مَأدُبَةُ اللهِ فَتَعَلَّموا مَأدُبَتَهُ مَا استَطَعتُم .
 
این قرآن میهمانی ویژه خداوند است پس تا آنجا که توان دارید از این ضیافت بهره ببرید.
مجمع البیان 1/16.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): خَیرُکُم مَن تَعَلَّمَ القُرآنَ وَ عَلَّمَهُ .
 
بهترین شما کسی است که قرآن را فرا گیرد و به دیگران بیاموزد.
مستدرک الوسائل 4/235.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): مَن عَلَّمَ آیَةً فی کِتابِ اللهِ تَعالی، کانَ لَهُ اَجرُها ما تُلِیَت .
 
هر که آیه ای از کتاب خدا را به دیگری بیاموزد، پاداش آن آیه، تا زمانی که خوانده می شود به او نیز می رسد.
مستدرک الوسائل 4/235.
 
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): تَعَلَّمُوا القُرآنَ ؛ فَاِنَّهُ اَحسَنُ الحَدیثِ .
 
قرآن را فرا گیرید، زیرا که قرآن نیکوترین سخن هاست.
نهج البلاغه خطبه 110.
 
قال الصادق (علیه السلام): یَنبَغی لِلمُؤمِنِ اَن لا یَموتَ ، حَتّی یَتَعَلَّمَ القُرآنَ ، اَو یَکونَ فی تَعلیمِهِ .
 
شایسته است که مؤمن از دنیا نرود، مگر آن که قرآن را فرا گیرد ویا در حال آموختن آن باشد.
اصول کافی 2/607.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اَدِّبوا اَولادَکُم عَلی ثَلاثِ خِصالٍ : حُبِّ نَبِیِّکُم وَ حُبِِّ اَهلِ بَیتِهِ وَ قِراءَةِ القُرآنِ .
 
فرزندان خود را برسه خصلت تربیت کنید، دوستی پیامبرتان و دوستی اهل بیتش و قرائت قرآن.
ینابیع المودة /271.
 
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): حَقُّ الوَلَدِ عَلَی الوالِدِ اَن یُحَسِّنَ اسمَهُ وَ یُحَسِّنَ اَدَبَهُ وَ یُعَلِّمَهُ القُرآنَ .
 
حق فرزند برپدر این است که: او را نام نیکو نهد، به خوبی تربیت کند و به او قرآن بیاموزد.
نهج البلاغه حکمة 399.
 
قال الصادق (علیه السلام): مَن قَرَأَالقُرآنَ وَ هُوَ شابٌّ مُؤمِنٌ ، اِختَلَطَ القُرآنُ بِلَحمِهِ وَ دَمِهِ .
 
هر جوان مؤمنی که قرآن بخواند ، قرآن با گوشت وخونش آمیخته گردد.
اصول کافی 2/603.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): لا یُعَذِّبُ اللهُ قَلبًا وَعَی القُرآنَ .
 
خداوند قلبی را که قرآن را در خود جای داده باشد، عذاب نمی کند.
امالی طوسی 1/6.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اَلقَلبُ الَّذی لَیسَ فیهِ شَیءٌ مِنَ القُرآنِ کَالبَیتِ الخَرِبِ .
 
قلبی که در آن چیزی از قرآن نباشد، هم چون خانه ویران است.
کشف الاسرار میبدی 7/405.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اَفضَلُ العِبادَةِ قَراءَةُ القُرآنِ .
 
برترین عبادت، خواندن قرآن است.
مجمع البیان 1/15.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): نَوِّروا بُیوتَکُم بِتِلاوَةِ القُرآنِ .
 
خانه های خود را با تلاوت قرآن نورانی کنید.
اصول کافی 2/610.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم) فی وَصیَّةِ لِعَلٍّی (عَلَیهِما وَ آلِهِمَا السَّلام): وَ عَلَیکَ بِتِلاوَةِالقُرآنِ عَلی کُلِّ حالٍ .
 
از وصایای پیامبراکرم(ص) به حضرت علی (ع) این است که: یا علی! برتو باد که در همه حال قرآن تلاوت کنی.
اصول کافی 7/79.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): مَن کانَ القُرآنُ حَدیثَهُ وَ المَسجِدُ بَیتَهُ، بَنَی اللهُ لَهُ بَیتًا فِی الجَنَّةِ .
 
هر که قرآن سخنش باشد و مسجدخانه اش، خداوند برای او خانه ای در بهشت بنا کند.
امالی صدوق /405.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اِنَّ هذِهِ القُلوبَ لَتَصدَاُ کَما یَصدَاُ الحَدیدُ وَ اِنَّ جِلاءَها قِراءَةُ القُرآنِ .
 
براستی این قلبها زنگار می گیرد، همان طور که آهن زنگار می گیرد، جلای قلب ها قرائت قرآن است.
ارشاد القلوب / 78.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): اِذا اَحَبَّ اَحَدَکُم اَن یُحَدِّثَ رَبَّهُ فَلیَقرَءِ القُرآنَ
 
هرگاه یکی از شما دوست بدارد با پروردگارش سخن بگوید، قرآن بخواند.
کنزالعمال 1/510.
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): اَلبَیتُ الَّذی یُقرَآُ فیهِ القُرآنُ وَ یُذکَرُ اللهُ – عَزَّ وَ جَلَّ – فیهِ تَکثُرُ بَرَکَتُهُ وَ تَحضُرُهُ المَلائِکةُ وَ تَهجُرُهُ الشَّیاطینُ .
 
خانه ای که در آن قرآن خوانده شود و خدا را به یاد آرند، برکتش فزونی یابد و فرشتگان به آن خانه درآیند و شیاطین از آن دوری جویند.
اصول کافی 2/610.
 
قال الصادق (علیه السلام): اَلقُرآنُ عَهدُ اللهِ اِلی خَلقِهِ فَقَد یَنبَغی لِلمَرءِ المُسلِمِ اَن یَنظُرَ فی عَهدِه وَ اَن یَقرَأَ مِنهُ فی کُلِّ یَومٍ خَمسینَ آیَةً .
 
قرآن پیمان خداوند است با بندگانش، شایسته آن است که انسان مسلمان در پیمان خود نظر کند و هر روز پنجاه آیه از آن را بخواند.
اصول کافی 2/609.
 
قال الصادق (علیه السلام): ثَلاثَةٌ یَشکُونَ اِلَی اللهِ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ مَسجِدٌ خَرابٌ لا یُصَلّی فیهِ اَهلُهُ وَ عالِمٌ بَینَ جُهّالٍ وَ مُصحَفٌ مُعَلَّقٌ قَد وَقَعَ عَلَیهِ الغُبارُ لا یُقرَاُ فیهِ.
سه گروه نزد خدا شکایت می برند : مسجد ویرانی که مردم در آن نماز نخوانند، عالمی که بین جاهلان تنها بماند و قرآن رها شده و غبار گرفته ای که خوانده نمی شود.
اصول کافی 2/613.
 
قال الصادق (علیه السلام): قِراءَةُ القُرآنِ فِی المُصحَفِ تُخَفِّفُ العَذابَ عَنِ الوالِدَینِ وَ لَو کانا کافِرَینِ.
 
خواندن قرآن از روی آن، عذاب را از والدین سبک می سازد ؛ اگر چه آن دو کافر باشند.
اصول کافی 2/613.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): لِکُلِّ شَیءٍ حِلیَةٌ وَ حِلیَةُ القرآنِ الصَّوتُ الحَسنُ.
 
هرچیزی را زیوری باشد و زیور قرآن صدای خوش است.
اصول کافی 2/615.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): مَن اَرادَ عِلمَ الاَوَّلینَ وَالآخَرینَ، فَلیُثَوِّرِ القُرآنَ.
 
هر که علم اولین و آخرین را می خواهد، باید آن را در قرآن بجوید.
کنزل العمال ج1 ص548.
 
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلّم): قارِئُ القُرآنِ وَ المُستَمِعُ فِی الأَجرِ سَواءٌ.
 
قاری قرآن و گوش کننده آن درپاداش مساوی هستند.
مستدرک الوسائل 4/ 261.
 
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): اَلا لا خَیرَ فی قِراءَةٍ لَیسَ فیها تَدَبُّرٌ .
 
آگاه باشید در قرآن خواندنی که تدبر در آن نباشد، خیری نیست.
اصول کافی 1/36.
 
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه و آله و سلّم) يَا سَلْمَانُ عَلَيْكَ بِقِرَاءَةِ الْقُرْآنِ:
(1) فَإِنَّ قِرَاءَتَهُ كَفَّارَةُ الذُّنُوبِ
(2) وَ سُتْرَةٌ مِنَ النَّارِ
(3) وَ أَمَانٌ مِنَ الْعَذَابِ
(4) وَ يُكْتَبُ لَهُ بِقِرَاءَةِ كُلِّ آيَةٍ ثَوَابُ مِائَةِ شَهِيدٍ
(5) وَ يُعْطَى بِكُلِّ سُورَةٍ ثَوَابَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ
(6) وَ تَنْزِلُ عَلَى صَاحِبِهِ الرَّحْمَةُ
(7) وَ تَسْتَغْفِرُ لَهُ الْمَلَائِكَةُ
(8) وَ اشْتَاقَتْ إِلَيْهِ الْجَنَّةُ
(9) وَ رَضِيَ عَنْهُ الْمَوْلَى
وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا قَرَأَ الْقُرْآنَ
(10) نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ بِالرَّحْمَةِ
(11) وَ أَعْطَاهُ بِكُلِّ آيَةٍ أَلْفَ حُورٍ
(12) وَ أَعْطَاهُ بِكُلِّ حَرْفٍ نُوراً عَلَى الصِّرَاطِ
يَا سَلْمَانُ الْمُؤْمِنُ إِذَا قَرَأَ الْقُرْآنَ:
(13) فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِ بَابَ الرَّحْمَةِ
(14) وَ خَلَقَ اللَّهُ بِكُلِّ حَرْفٍ يَخْرُجُ مِنْ فَمِهِ مَلَكاً يُسَبِّحُ لَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ
فَإِنَّهُ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ بَعْدَ تَعَلُّمِ الْعِلْمِ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ
(15) وَ إِنَّ أَكْرَمَ الْعِبَادِ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى بَعْدَ الْأَنْبِيَاءِ الْعُلَمَاءُ ثُمَّ حَمَلَةُ الْقُرْآنِ
(16) يَخْرُجُونَ مِنَ الدُّنْيَا كَمَا يَخْرُجُ الْأَنْبِيَاءُ
(17) وَ يُحْشَرُونَ مِنَ الْقُبُورِ مَعَ الْأَنْبِيَاءِ
(18) وَ يَمُرُّونَ عَلَى الصِّرَاطِ مَعَ الْأَنْبِيَاءِ
(19) وَ يَأْخُذُونَ ثَوَابَ الْأَنْبِيَاءِ.
فَطُوبَى لِطَالِبِ الْعِلْمِ وَ حَامِلِ الْقُرْآنِ مَا لَهُمْ عِنْدَ اللَّهِ مِنَ الْكَرَامَةِ وَ الشَّرَف.
رسول اکرم (صلي الله عليه و آله و سلّم) فرمودند: اي سلمان ملازم باش بخواندن قرآن كه خواندن آن:
(1) كفاره گناهان است‏.
(2) و مانع از آتش جهنم مي شود.
(3) و امان از عذاب است.
(4) براي قرائت هر آيه ثواب صد شهيد نوشته مي شود.
(5) و براي تلاوت هر سوره ثواب پيغمبرى داده مى‏شود.
(6) و بر صاحب آن رحمت فرود مى‏آيد.
(7) و فرشتگان براى او استغفار مي كنند.
(8) و بهشت به وي مشتاق مي گردد.
(9) و خدا از وي راضى مى‏شود.
و به درستى كه مؤمن چون قرآن بخواند:
(10) خداوند به او نظر رحمت مي افكند.
(11) و خداوند براي هر آيه به او هزار حوري بهشتي عطا كند.
(12) براي هر حرفى نورى بر صراط مي دهد.
اي سلمان وقتي مؤمن قرآن بخواند:
(13) خداوند درهاي رحمت را به سوي او مي گشايد.
(14) و خدا به هر حرفى كه از دهان وى بيرون آيد فرشته اي را خلق كند كه تا روز قيامت از براي او تسبيح گويد.
همانا چيزى بعد از ياد گرفتن علم دوست‏ داشتني تر نزد خداي تعالى از خواندن قرآن وجود ندارد.
(15) و به درستى كه بزرگوارترين بندگان به خداي تعالى بعد از پيغمبران عالمان اند و بعد از عالمان حاملان قرآن.
(16) مرگ شان مانند مرگ پيامبران است.
(17) و برمى‏خيزند از قبرها با پيغمبران.
(18) و مي گذرند بر صراط با پيغمبران.
(19) و مي گيرند ثواب پيغمبران را.
پس خوشا به حال  طالب علم  و حامل قرآن به خاطر آنچه كه از بزرگواري و شرف  نزد خداى تعالى دارند.
جامع الأخبار، ص 113.
 

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -