انهار
انهار
مطالب خواندنی

27 رمضان المبارک: سالروز رحلت علامه مجلسی «قدس سرّه»

بزرگ نمایی کوچک نمایی

.

  مرحوم میرمحمّد صالح خاتون آبادی شاگرد و داماد علامه در کتاب «حدائق المقربین» ولادتش را در رمضان المبارک سال 1037 هجری قمری و ارتحال ملکوتی اش را نیز 27 رمضان المبارک سال 1110 هجری قمری آورده است .(یعنی در سن هفتاد و سه سالگی از دنیا رفته است).

در بسیاری از کتب سال وفات علامه را 1111 هجری قمری آورده اند ولی محقق نامی معاصر مرحوم دوانی «رحمة الله علیه» در کتاب : «علامه مجلسی، بزرگ مرد علم  ودین» ص 476و 477 تاریخ 1111 هجری قمری را معتبر نمی داند[1].

برخی از تألیفات ارزشمند مرحوم علامه مجلسی:

1-    بحار الانوار (دائرة المعارف بزرگ تشیع) 

2-     مرآة العقول فی شرح أخبار الرسول (شرح اصول کافی)

3-    حق الیقین

4-     عین الحیاة

5-    حلیة المتقین

6-    حیاة القلوب

7-    مشکوة الأنوار (آداب قرائت قرآن و دعا)

8-    جلاء العیون

9-   شرح دعای جوشن کبیر.

یک حکایت

علامه می نویسد شبی از شبهای جمعه در دعاهای خود مرور می کردم نظرم به دعاء قلیل اللفظ و کثیر المعنی افتاد، خاطرم بر آن قرار گرفت که در آن شب بخوانم، پس خواندم، بعد از هفته ای شب جمعه دیگر خواستم همان دعا را بخوانم ، ناگهان صدایی از سقف خانه شنیدم که: ایها الفاضل الکامل؛ هنوز کرام الکاتبین از نوشتن ثواب این دعاء که در شب جمعه قبل خوانده ای فارق نشده اند که تو دوباره می خواهی آن را بخوانی.

باید دانست که خواندن این دعاء در شب جمعه و در غیر شبهای جمعه، هر وقتی که باشد ثواب بسیار دارد، مرحوم والد ماجدم (پدرم) همیشه در شبهای جمعه برخواندن این دعا مواظبت داشت:

بِسٔمِ اللهِ الرّحٔمٰنِ الرّحیم

اَلٔحَمْدُ لِلِّهِ مِنْ‍ أَوَّلِ الدَُّنْیا إِلٰی فَنٰائِهٰا وَ مِنَ الآخِرَةِ إلٰی بَقٰائِهٰا

اَلْحَمْدُ لِلّهِ عَلیٰ کُلِّ نِعْمَةٍ وَ اسْتَغْفِرُ اللهَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ وَ أتوبُ إِلَیْهِ یا أَرْحَمَ الرّاحِمینِ[2].



[1] علامه مجلسی، بزرگمرد علم و دین.

[2] قصص العلماء به نقل از بحار الانوار ج 105 ص 35.


تاریخ تهیه مطلب: 1388/6/26

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -