انهار
انهار
مطالب خواندنی

نماز خواندن با غُسل مستحب مرجع تقلید: آیةالله العظمی سیستانی

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال با سلام خدا قوت آیا با غسل های مستحب می توان نماز خواند یا حتماً باید وضو گرفت لطفاً در صورت امکان فتوای مراجع دیگر را بیان کنید. با تشکر.
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی سیستانی(مدظله)
جواب: بسم الله الرحمن الرحیم.
سلام علیکم و رحمة الله
وقت شما به خیر و برکت و نورانیت در سایه قرآن و ولایت معصومین (علیهم السلام).
تشکر از اعتمادتان به سایت انهار.
آیات عظام: امام خمینی، اراکی، گلپایگانی، بهجت، فاضل لنکرانی، امام خامنه ای، صافی گلپایگانی، سبحانی: كسي كه غسل جنابت كرده، نبايد براي نماز وضو بگيرد ولي با غسلهاي ديگرنمي شود نماز خواند و بايد وضو هم گرفت.
آیات عظام: خوئي، تبريزي، سيستاني، وحید خراسانی، نوري همدانی: کسی که غسل جنابت کرده، نباید برای نمازوضو بگیرد بلكه با غسلهاي ديگر واجب – غير از غسل استحاضه متوسطه – و با غسلهاي مستحب كه در مسأله [۶۴۴ (نوری: تا بند ۹)] مي آيد، نيز مي تواند بدون وضو نماز بخواند اگر چه احتياط مستحبّ آن است كه وضو هم بگيرد.
آیةالله العظمی شبیری زنجاني: کسی که غسل جنابت کرده، نباید برای نماز وضو بگیرد، البته در صورتي كه احتمال عدم صحت غسل انجام شده را بدهد ميتواند رجاء وضو بگيرد با غسلهاي واجب ديگر – غير از غسل استحاضه – يا غسلهاي مستحب كه استحباب آن ثابت است و تفصيل آن در مسأله [۶۴۴] مي آيد و نيز مي تواند بدون وضو نماز بخواند اگر چه احتياط مستحب آن است كه وضو هم بگيرد، و برای نماز به غسلهايي كه بايد رجاء انجام داد نمی توان اکتفا کرد بلکه بايد وضو نیز گرفت.
آیةالله العظمی مكارم شیرازی: با هر غسلي مي توان نماز خواند و وضو واجب نيست، خواه جنابت باشد يا غيرآن، واجب باشد يا مستحبّ معتبر، ولي احتياط مستحبّ آن است كه درغیر غسل جنابت وضو بگيرد.
آیةالله العظمی مظاهری: کسی که غسل جنابت به جا آورده لازم نیست وضو بگیرد. بلکه کسی که هر غسلی چه واجب و چه مستحبّ – غیر از غسل استحاضه- انجام داده لازم نیست وضو بگیرد ومی تواند نماز بخواند. یاحقّ.
(۱) توضیح المسائل مراجع مسأله ۳۹۱.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -