انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

مبطلات نماز

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 501. آيا نماز با ذکر شهادت به ولايت اميرالمؤمنين على(ع) در تشهد، باطل مى شود؟

  جواب: نماز و از جمله تشهد را همان طور که مراجع عظام شيعه (کثّرالله امثالهم) در رساله هاى عمليّه بيان نموده اند بخوانيد و چيزى بر آن اضافه نکنيد هرچند که کلام حق و صحيحى باشد.

 

سؤال 502. شخصى در عبادات خود مبتلا به ريا است و در حال حاضر با نفس خود مبارزه مى کند، آيا اين عمل وى نيز ريا محسوب مى شود؟ چگونه مى توان از ريا دورى کرد؟

  جواب: هر عملى که براى خدا انجام گيرد از جمله مبارزه با ريا، ريا محسوب نمى شود و براى رهايى از ريا بايد در عظمت خداوند متعال و ضعف و احتياج ديگران به خداوند تفکر نمايد و همچنين در بندگى خود و ديگر مردم براى خداوند تبارک و تعالى انديشه کند.

 

سؤال 503. هنگام شرکت در نماز جماعت برادران اهل سنت، بعد از قرائت سوره حمد توسط امام جماعت، کلمه «آمين» با صداى بلند و به صورت دسته جمعى گفته مى شود، اين کار چه حکمى دارد؟

  جواب: اگر مقتضاى تقيه، گفتن آمين باشد، اشکال ندارد و در غير اين صورت جايز نيست.

 

سؤال 504. گاهى هنگام خواندن نماز واجب متوجه کودکى مى شويم که در حال انجام کار خطرناکى است، آيا جايز است بعضى از کلمات سوره حمد يا سوره ديگر يا بعضى از ذکرها را بلند بخوانيم تا کودک يا کسانى که در خانه هستند، متوجه شوند و خطر رفع گردد؟ اگر هنگام قيام نماز دست يا ابرو را براى فهماندن چيزى به کسى و يا در جواب سؤال او تکان دهيم، آن نماز چه حکمى دارد؟

  جواب: اگر بلندکردن صدا هنگام قرائت آيات يا ذکرهاى نماز براى آگاه کردن ديگران، موجب خروج از هيأت نماز نشود، اشکال ندارد. مشروط به اين که قرائت و ذکر به نيت قرائت و ذکر باشد، و حرکت دادن دست يا چشم و ابرو اگر مختصر و به نحوى باشد که با استقرار و آرامش و يا هيأت نماز منافات نداشته باشد، موجب بطلان نماز نمى گردد.

 

سؤال 505. آيا اگر کسى هنگام نماز به خاطر يادآورىِ حرف خنده دار يا پيدايش حالت خنده آورى بخندد، نمازش باطل مى شود يا خير؟

  جواب: اگر خنده با صدا (يعنى قهقهه) و عمدى باشد، نماز باطل است.

 

سؤال 506. آيا ماليدن دست ها به صورت بعد از قنوت در حال نماز، موجب بطلان آن مى گردد، و در صورتى که نماز را باطل کند، آيا معصيت و گناه محسوب مى شود؟

  جواب: کراهت دارد ولى نماز را باطل نمى کند.

 

سؤال 507. آيا بستن چشم ها در نماز به اين دليل که باز بودن آن ها فکر انسان را از نماز باز مى دارد، جايز است؟

  جواب: بستن چشم ها در نماز مانع شرعى ندارد، گر چه در غیر رکوع مکروه مى باشد.

 

سؤال 508. من گاهى در هنگام نماز به ياد حالت هاى ايمانى و معنوى که در دوران جنگ با نظام کافر بعثى داشتم مى افتم که باعث افزايش حالت خشوع من مى شود، آيا اين کار نماز را باطل مى کند؟

  جواب: به صحّت  نماز ضرر نمى زند.

 

سؤال 509. آيا ادامه قهر و دشمنى بين دو نفر، تا مدت سه روز موجب بطلان نماز و روزه آن ها مى گردد؟

  جواب: وقوع دشمنى و قهر بين دو نفر، نماز و روزه را باطل نمى کند، گرچه اين عمل شرعاً مذموم است

استفتائات جدید

سؤال: مشغول نماز خواندن بودم مى‌خواستم به سجده بروم که پسر کوچکى از اقوام مهر مرا برداشت و من از روى مجبورى وقتى به سجده رفتم دو تا از انگشتان خود را زير سرم گذاشتم آيا نمازم درست است.

جواب: اگر در يادگيرى مسأله كوتاهى كرده و وقت تنگ نبوده، بايد نماز را اعاده نماييد.

سؤال: در چه شرايطى مى‌توان با کفش نماز خواند؟

جواب: اگر مانع رسيدن انگشت شست پا باشد، جايز نيست مگر در نماز خوف.

سؤال: در پايان سخنرانی‌ها خطيب يا سخنران می‌گويد: «والسلام عليكم ورحمة الله وبركاته» آيا جواب اين سلام همچون سلام تحيت واجب است يا خير؟

جواب: اگر خطيب يا سخنران در پايان صحبت به عنوان سلام بر حاضرين «السلام علكيم ورحمة الله» گفته باشد، جواب واجب است ولی جواب يك نفر از بقيه كفايت می‌كند. لكن در غالب موارد، چنين جمله‌ای دعا به حاضرين است نه سلام به آنان.

سؤال: اقامه نماز در محلی كه موسيقی حرام پخش می‌شود يا به گوش می‌رسد چه حكمی دارد؟

جواب: در فرض مرقوم نماز را در محل ديگری بخواند.

سؤال: سلام دادن به اهل بيت (عليهم السلام) در نماز چه حكمی دارد؟

جواب: سلام بر ائمه اطهار (عليهم السلام) در حال نماز، مبطل است.

سؤال: گريه با صدا برای مصائب اهل بيت (عليهم السلام) در نماز چه حكمی دارد؟

جواب: بنابر احتياط واجب ترك شود.

سؤال: در صورت پاسخ به گوشی همراه با اذكاری چون تكبير و... نماز نمازگزار چه حكمی دارد؟

جواب: به طور كلی اگر نمازگزار كلمه‌ای را به قصد ذكر بگويد و هنگام گفتن ذكر، صدا را به قصد فهماندن مطلبی به ديگری بلند كند، اشكال ندارد ولی اگر فقط به قصد فهماندن به ديگری بگويد، نماز باطل می‌شود.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -