انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

شکیات

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: آیا اطمینان مطلقاً حجت است یا نه؟

جواب: اگر اطمینان صدق کند، حجت است.

سؤال: مظنه در عدد رکعات حکم یقین دارد یا خیر و کذا مظنه در افعال؟

جواب: در رکعات حکم یقین دارد و در افعال اگر ظن بر خلاف وظیفه شک بود احتیاط کند.

سؤال: کسی که شک بین سه و چهار کرده و بنا را به چهار گذاشت و عمل به وظیفه کرد، بعد از راهی یقین پیدا کرد سه رکعت خوانده آیا احتیاط به اعاده دارد یا نه؟

جواب: اگر بعد از نماز احتیاط فهمیده اعاده ندارد.

سؤال: فردی در نماز مغرب بعد از سلام«السلام علینا...» و در حین گفتن«السلام علیکم» شک بین دو و سه کرده و بعد از تمام کردن«السلام علیکم» یک رکعت موصوله خوانده و بعد از تمام شدن موصوله یقین کرده که دو رکعت خوانده است و با این یک رکعت که خوانده سه رکعت می شود، آیا نماز او صحیح است؟

جواب: در فرض مسأله، نماز صحیح است.

سؤال: کسی که وظیفه اش خواندن نماز به طور خوابیده است اگر شک بین 3 بین 4 کند باید یک رکعت نماز احتیاط بخواند یا دو رکعت؟ یا بستگی به نیت دارد؟

جواب: مخیر است بین یک رکعت خوابیده به جای یک رکعت ایستاده یا دو رکعت خوابیده به جای دو رکعت نشسته.

سؤال: اگر انسان از باب احتیاط در موردی جمع بین قصر و اتمام  می کند و وقتی شروع به قصر نمود شک بین 2 و 3 نمود آیا می تواند بنا بر سه بگذارد نماز چهار رکعتی را تمام کند و بعد 2 رکعتی را بخواند با فرض کثرت شک؟

جواب: در فرض سؤال می تواند بناء بر دو بگذارد.

سؤال: شخصی که نمی داند کثیرالشک است یا وسواس چه کند؟ زیرا در هر چیز که شک کند که نمی شود و بعد نماز دیگر بخواند اگر چنان شد کثیرالشک است بلکه هر لحظه در چیزی شک می کند.

جواب: وسواس است و باید به وسوسه اعتنا نکند.

سؤال: نسبت به نمازهایی که می خوانم زیاد شک می کنم البته نه شک در رکعات و یا رکن های نماز بلکه شک در این که آیا تمام قسمت های نماز را صحیح ادا کرده ام یا نه؟ آیا باید به این شک ها اعتنا کنم؟

جواب: شک اگر ناشی از وسوسه باشد، نباید اعتنا کنند.

سؤال: آیا کسی که در یک نمازش شک های مختلف می کند، کثیرالشک است؟

جواب: اگر سه شک در آن بکند کثیرالشک است.

سؤال: اگر کسی احتمال دهد(یا برایش یقینی باشد) که در اثر توجه به شکیات در نماز، کثیرالشک می شود، آیا می تواند برای جلوگیری از آن، قبل از کثیرالشک شدن، به شکش اعتنا نکند؟

جواب: اگر کثیرالشک نشده باید به وظیفه شک عمل کند.

سؤال: در رساله های عملیه آمده است که کثیرالشک کسی است که در یک نماز سه مرتبه شک کند یا در سه نماز پشت سر هم شک کند، آیا این مسأله در مورد یک شک است(مثلا سه بار در یک نماز شک کند که سجده بجا آورده یا دو سجده) یا اینکه شامل هر شکی(که سه بار در یک نماز یا در سه نماز پشت سر هم باشد)، می شود؟

جواب: در صورت اختلاف متعلق شک نیز کثیرالشک صادق است.

سؤال: بر اثر کمی حافظه و ناراحتی های جسمی و روحی و خانوادگی، کثیرالشک شده ام و در نمازها زیاد حواسم پرت می شود، هر چه مسائل مربوط به شکیات را می خوانم زود فراموشم می شود، به همین جهت تا کنون به شکیات کمتر اعتنا کرده ام یا به «سجده سهو» اکتفا می کنم، در حالی که بارها نماز را تکراری خوانده ام اما باز هم حواسم پرت می شود، تکلیف چیست؟

جواب: شک کثیرالشک اعتنا ندارد و نماز صحیح است.

سؤال: کسی که در مورد رکعت اول و دوم و همچنین سجده اول و دوم؛ کثیرالشک است؛ وقتی که شک می کند بنا را بر کدامیک بگذارد؟

جواب: بنا بر رکعت دوم و سجده دوم بگذارد.

سؤال: اگر انسان(کثیرالشک) شک کند بین4 و 5 قبل از سجدتین مثلا شک کند در عین حال که آیا رکوع را انجام داده یا نه آیا باید بنا بر 4 بگذارد و سجدتین را بجا آورد و تشهد و سلام دهد یا آن که چون شک در رکوع هم دارد باید بنا را بر 5 بگذارد و تشهد بگوید و سلام دهد و سجدتین را هم بجا نیاورد؟

جواب: در فرض سؤال که کثیرالشک است باید بنا بر چهار بگذارد و طبق وظیفه نماز را تمام کند.

سؤال: آیا نمازی را که انسان به قصد احتیاط خوانده می تواند دوباره بخواند؟

جواب: اشکال ندارد ولی اگر از روی وسوسه باشد اعتنا نکند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -