انهار
انهار
مطالب خواندنی

احکام رانندگان و ملوانان

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 427- کسی که قصد دارد راننده بشود و به مسافرت می‌رود در رابطه با رانندگی و آنها که کمک راننده هستند در سفر اوّل حکم نماز و روزه آنها چیست؟

جواب:  در سفر اوّل که مدتش طولانی نیست نماز آنها قصر است و روزه آنها صحیح نیست.

سؤال 428- راننده‌ای که شغلش مسافربری است (البته رفت و برگشت همه روزه کمتر از حدّ مسافت شرعی است) با انجام چه مقدار سفر شغلی در مسیری که رفت و برگشت آن تا سرحدّ مسافت شرعی یا بیشتر از آن است، نمازهای وی تمام و روزه‌هایش صحیح می‌شود؟

جواب:  اگر راننده مذکور، در مدت کمتر از ده روز حدّ اقل یک مرتبه مسافرت به مقدار مسافت شرعی داشته باشد و مسافرت در حدّ مسافت شرعی به نحوی که گفته شد ادامه داشته باشد نمازش تمام است. و الله العالم

سؤال 429- مهاجر جنگ تحمیلی می‌باشم و در محلی نزدیک شهر که حدوداً 18 یا 19 کیلومتر فاصله دارد زندگی می‌کنم و شغلم همیشه در سفر می‌باشد و یا به عبارت دیگر برنامه کاری من ایجاب می‌کند که همیشه در سفر باشم که 2 روز بیشتر در 7 یا 8 روز در خانه نمی‌مانم بعضی وقتها مسافرت باربری بین ایران و امارات متحده و گاهی بین ایران و کویت و گاهی بین شهرهای ایران مسافرت می‌کنم. آیا دائم السفر بحساب می‌آیم یا خیر؟ و اگر همراه سفر کاری بزیارت قوم و خویشی که در آن شهر زندگی می‌کند و یا از تهران به قم بروم نماز و روزه‌ام چه حکمی دارد. و اگر سفری غیر محدوده‌ای که ذکر کردم برای من پیش آید در آن صورت نماز و روزه‌ام چه حکمی پیدا می‌کند مثلًا سفر برای تنظیم پرونده به آبادان و یا اروند کنار بروم که برای ساختن خانه در موطن اصلی باشد. در طی راه و مسافت نماز و روزه‌ام چه حکمی پیدا می‌کند؟

جواب:  در فرض مسأله تکلیف شما در سفر و محلّ سکونت و بین راه گرفتن روزه و تمام خواندن نماز است، بلی در هر مورد که برای غیر شغل خود مسافرت میکنید حکم مسافر را دارید. و الله العالم.

سؤال 430- اگر کسی کارش ملوانی است و لنج آنها در بندر عباس و خانه آنها در آبادان است، رفت آمد او بین آبادان و بندر عباس که جزء شغل او و از توابع شغل او می‌باشد آیا در رفت و برگشت بین بندر عباس و آبادان نماز او تمام است و روزه دارد یا نه؟

جواب:  بلی نماز او در بین راه وطن و محل کار تمام و روزه صحیح است.

س 431- شخصی کارش ملوانی است در لنجی که از بندر خرمشهر به کویت می‌رود، کار آنها بردن بار می‌باشد این شخص بعد از برگشت، به موتور لنج دیگری می‌رود و به ماهیگیری در مسافت شرعیّه مشغول می‌شود آیا این شغل دیگری است که باید در سفر اوّل نماز را شکسته بخواند یا اینکه ادامه همان سفر قبلی است؟

جواب:  شغل دیگری است پس اگر بنا دارد حد اقل تا چهار ماه بدون اینکه ده روز پی‌درپی در جائی توقف کند این کار را ادامه دهد در سفر اوّل نماز شکسته و در سفرهای بعد تمام است.

سؤال 432- اگر در فرض قبلی با همان موتور لنج باشد و لنج خود را عوض نکند ولی کار آنها از بارکشی به ماهیگیری عوض شد آیا این موجب تغییر شغل است که در سفر اول شروع به کار دوم، نماز شکسته و بعد تمام است یا اینکه ادامه سفر اولی است؟

جواب:  چنانچه در مسأله قبلی گفته شد این شغل دیگری است و در این جهت فرقی نمیکند که با موتور لنج خودش برود یا دیگری.

سؤال 433- شخصی در شرکت نفت کار می‌کند 15 روز در کار و 15 روز در خانه می‌باشد ضمناً کار او در 15 روز در کشتی یدک‌کشی در اسکله بندر بوشهر است و منزل او در آبادان آیا اگر 15 روز در خانه بود و بعد به سرکار رفت بمدت 15 روز نماز و روزه او چگونه است؟ (چون بعد از ده روز اگر در خانه ماند سفر اوّل شکسته است و حال آنکه این شخص 15 روز در کار است و کلًا یک سفر است چون نه به خانه می‌آید و نه از بندر بوشهر جای دیگری می‌رود).

سؤال 434- اگر در فرض بالا یک سفر تصنّعی در بین 15 روز به محلّ کار خود برود و برگردد کفایت می‌کند در عدم صدق بقاء ده روز در خانه یا خیر؟

سؤال 435- اگر در فرض بالا آن شخص با کشتی یدک کش به اسکله‌های دیگر می‌رود و به بوشهر بر می‌گردد آیا با این فرض تعدّد اسفار می‌شود یا خیر؟

س 436- در فرض قبل اگر از اوّل می‌دانست به اسکله‌های متعدد خواهند رفت با علم به این مطلب آیا همه یک سفر است یا تعدد اسفار صدق می‌کند.اگر نمی‌دانست مسأله چگونه است؟

جواب:  شخص مذکور نمازش در سفر شکسته است و دائم السفر محسوب نمیشود چون علی الفرض 15 روز در وطن میماند، بلی اگر در بین 15 روز استراحت یک مسافرت به مسافت شرعی و لو در غیر شغل بنماید نماز او تمام و روزه صحیح است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -