انهار
انهار
مطالب خواندنی

کافر

بزرگ نمایی کوچک نمایی

نجاسات(آیت الله العظمی بهجت)

کافر

حکم تماس با کافر اهل کتاب

سوال362. کافر چه کسى است؟ حکم تماس با اهل کتاب چیست؟

پاسخ: تعریف کافر در مسأله ى 110 رساله آمده است و اهل کتاب هم، کافر و نجس اند.

سوال363. مراد از اهل کتاب چه کسانى هستند؟

پاسخ: منظور یهود و نصارى و مجوس هستند.

نظر اسلام در مورد اهل کتاب

سوال364. نظر اسلام را درباره ارمنى، مسیحى، کلیمى، یهودى و زرتشتى بفرمایید.

پاسخ: همه کافر بوده و نجس هستند.

سوال365. ارامنه اى که در ایران زندگى مى کنند، چه حکمى دارند؟

پاسخ: در حکم با سایر کافران یکسان مى باشند.

ارتباط با مسیحیان

سوال366. حکم دست دادن با مسیحیان چیست؟

پاسخ: مثل سایر کفّار هستند.

معاشرت با اهل کتاب

سوال367. آیا مى توان با اهل کتاب معاشرت داشت و از طعام آن ها استفاده کرد؟

پاسخ: آن ها کافر و نجس هستند.

فرقه ى بهاییت

سوال368. معاشرت، غذا خوردن و رفت و آمد با فرقه بهاییّت چه حکمى دارد؟

پاسخ: آن ها کافر و نجس هستند.

نجاست ذاتى و ظاهرى

سوال369. چرا کسانى که از دین اسلام خارج اند، نجس هستند؛ با این که مى بینیم بهداشت و نظافت را رعایت مى کنند؟

پاسخ: نجاست کفّار ذاتى است و با رعایت بهداشت و نظافت ظاهرى متفاوت است.

اهل حق

سوال370. اهل حقّ یا على اللهى  ها پاک اند یا نجس؟

پاسخ: نجس اند.

عدم جواز ورود افراد غیر مسلمان به حرم ها

سوال371. از آیا ورود افراد غیر مسلمان در اماکن مقدسه مانند حرم امامان و حرم حضرت معصومه ـ علیهاالسّلام ـ جایز است؟

پاسخ: چون آن ها نجس اند، نباید به آن اماکن وارد شوند.

فرقه هاى صوفیّه و دراویش

سوال372. فرقه هایى از قبیل صوفیه و دراویش حتى شیخیه با وجود افکار خاص و اعمال خاص، نجس اند یا پاک؟

پاسخ: انواع مختلف دارند و در حکم مختلفند، تا وقتى که مسلمان بر آن ها اطلاق شود پاک اند.

مسلمانان غیر شیعه

سوال373. کسانى که شش امامى یا هفت امامى اند، یا فرقه هاى صوفیه و... آیا پاک هستند؟

پاسخ: از آن جا که فرقه هاى مختلفى وجود دارد، هر یک ممکن است حکم مستقلى داشته باشد؛ ولى به صورت کلّى هر کسى که بر وى مسلمان اطلاق شود، پاک است.

توهین به مقدسات

سوال374. آیا توهین و فحاشى به مقدسات مانند قرآن و معصومین «العیاذ باللّه » باعث ارتداد مى شود؟ تکلیف کسانى که مى بینند مکرّر شخصى توهین مى کند چیست؟

پاسخ: اگر کسى اعم از مسلمان یا غیر مسلمان به یکى از دوازده امام ـ علیهم السّلام ـ دشنام دهد یا با آن ها دشمنى نماید نجس است. (به مسأله ى 114 رساله رجوع شود.)

سوال375. ممکن است برخى افراد هنگام عصبانیت و یا در فشار مشکلات زبان به کفرگویى باز کنند، آیا این افراد حکم مرتدّ را دارند و آیا سلب اختیار نسبت به این افراد صادق است یا نه؟ و چنان چه بعد از رفع عصبانیت توبه کند مقبول است یا نه؟

پاسخ: واجب است توبه کند و از این کلمات به زبان نیاورد و اگر از حال اختیار خارج شده و چنین کلامى گفته باشد، مرتدّ نیست و بین فرگویى و سبّ تفاوت است.

پیوند زدن بدن کافر به مسلمان

سوال376. اگر جزیى از بدن کافر را به بدن مسلمانى پیوند بزنند چه حکمى دارد؟ پاک است یا نجس؟

پاسخ: بعد از آن که جزو بدن مسلمان شد، پاک است

مخفى نمودن کفر و نجس شدن اشیاى خانه

سوال377. شخصى قبلاً کافر بوده و این کفر خویش را از خانواده اش که مسلمان هستند مخفى نگه مى داشته، و بدین ترتیب باعث نجاست بسیارى از اشیا و اماکن مورد ابتلا شده حالا که به اسلام برگشته تکلیف چیست؟ با توجّه به این که تطهیر آن همه ى اشیا عسر و حرج دارد و دلیل آن را براى اطرافیان نمى شود توضیح داد.

پاسخ: تطهیر موارد مشکوکه لازم نیست و تطهیر موارد معلومه تا به حدّ عسر و حرج نرسید، براى استفاده ى مشروط به طهارت، لازم است.

مرتدّ کیست؟

سوال378. مرتد به چه کسى مى گویند و آیا اگر فرد مسلمانى بخواهد به یکى از ادیان پیامبران اولوالعزم بپیوندد، مرتد محسوب مى شود؟

پاسخ: بله مرتد مى شود، در این رابطه به مسأله 1946 رساله رجوع شود.

انتخاب دینى دیگر

سوال379. مسلمانى که به دین دیگر بپیوندد، حکم دین در مورد او چیست و از لحاظ اخروى چه سرنوشتى دارد؟

پاسخ: حکم او مرتد فطرى است که وجوب قتل و جدا شدن زوجه اش و تقسیم مالش بین ورثه از جمله احکام مرتد فطرى است و در آخرت نیز اهل عذاب است


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -