انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

اوقات نماز

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال٢۴٣ -وقت ما بين غروب آفتاب و اذان مغرب حدود ٢٠ دقيقه است آيا مى‌شود در اين وقت نماز ظهر و عصر را خواند؟ توضيح دهيد.

جواب: بسمه تعالى -فاصله بين غروب آفتاب و اذان مغرب حدود ٩ تا ١٢ دقيقه است و چنانچه شخص تا آن وقت نماز ظهر و عصر را نخوانده، در آن وقت بايد به قصد ما فى الذّمة بخواند، و اللّه العالم.

 

سؤال244 -با عنايت به اينكه در بعضى ممالك دو فصل شش‌ماهه وجود دارد يعنى شش ماه شب و شش ماه روز، شخص مكلّف چگونه اداء تكليف نمايد از حيث نماز و روزه؟

جواب: بسمه تعالى -در صورت تمكن بايد از آنجا مهاجرت نموده و به منطقه‌اى كه شب و روز دارد بروند تا نمازهاى يوميه را در اوقات مقرر آن بجا آورند و در صورت عدم تمكن و حرجى بودن مهاجرت تا وقتى كه در آنجا هستند بايد اوقات منطقه‌اى كه نزديك به آنجا است و شب و روز متعارف دارند را ملاحظه نموده و نمازهاى يوميه‌شان را در آن اوقات بخوانند، و اللّه العالم.

 

سؤال٢۴۵ -با توجه به مطالب مطروحه در مسألۀ قبل اگر كسى در فضا مدتى را به سر برد حال به هر عنوانى (فضانوردى يا زندگى)با عنايت به اينكه تغييرات روز و شب و سال و ماه با آنچه در روى زمين است متفاوت مى‌باشد بيان فرماييد وظيفه چنين شخصى نسبت به تكاليف شرعى از جمله نماز و روزه چيست؟

جواب:بسمه تعالى-چنانچه در بيست و چهار ساعت طلوع و غروب خورشيد را درك مى‌كنند نمازها را در اوقات مقرر مى‌خوانند و اگر طلوع و غروب خورشيد را در بيست و چهار ساعت درك نمى‌كنند حكم آنها حكم كسانى است كه در قطبين زندگى مى‌كنند و در جواب سابق بيان شد، و اللّه العالم.

 

سؤال٢۴۶ -آيا دعا يا راه حلى براى كسى كه خوابش بسيار سنگين است و با صداى زنگ ساعت و. . . براى نماز صبح بيدار نمى‌شود وجود دارد كه نمازش قضا نشود؟

جواب: بسمه تعالى -مجرّب است اگر كسى حقيقتا قصد داشته باشد، آيۀ آخر سورۀ كهف را براى بيدار شدن در وقت معيّنى بخواند بيدار مى‌شود، و اللّه العالم.

 
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -