انهار
انهار
مطالب خواندنی

نماز جمعه

بزرگ نمایی کوچک نمایی

شرايط نماز جمعه

1 - داخل شدن وقت و آن زوال شمس است.

2 - جمع شدن هفت نفر يكي از آنها امام است.

3 - وجود امام جامع الشرائط از عدالت غير آن.

سؤال 176- حكم نماز جمعه چيست؟

جواب:  اگر نماز جمعه اقامه شد به صورت صحيح پس احوط وجوبي حضور در آن است و مجزي است اداء آن، از نماز ظهر. واللََّه العالم.

سؤال 177- آيا جايز است اقامه نماز جمعه در شهر مانند فطر با وجود داعيه براي آن يا خير؟

جواب:  بله جايز است به نحو وجوب تخييري در اصل اقامهء نماز جمعه و مختص نيست به شهر مانند فطر يا غير آن و نه به وجود داعي يا داعي‌هايي پس اگر اقامه شد با شرايطي كه در رساله ذكر شده مجزي است از نماز ظهر.

سؤال 178- اگر نماز جمعه اقامه شد آيا واجب است بر ديگران حضور نماز با تمكن از آن؟

جواب:  بله واجب است حضور اگر اقامه شد با شرايط آن غير از كساني كه درباره آنها استثنا شده بنابر احوط لزومي.

سؤال 179- در مسائل نماز جمعه مسأله (174) آمده كه مكلف مخير است روز جمعه، پس مراد از مكلف امام است يا مأموم؟

جواب:  هر يك از اينها اگر حاضر نشوند براي اقامه آن، پس اگر حاضر شود پنج نفر مانند ديگرانند (به معني اين كه غير اينها مخيرند) و اگر حاضر شود هفت نفر، پس احوط لزومي براي ديگران اين است كه حاضر شوند با آنها، پس اگر هفت نفر جمع شوند براي اقامه نماز جمعه بر ديگران واجب است حضور علي الاحوط.

سؤال 180- بعضي جوانان اقامهء دليل مي‌كنند بر عدم وجوب نماز جمعه به اين كه سيد خويي اقامه نمي‌كند نماز جمعه را و آنها تقليد از شما مي‌كنند پس چه جواب آنها را مي‌دهيد؟

جواب:  نماز جمعه هر آينه واجب است روز جمعه به نحو وجوب تخييري پس مكلفي كه اقامه مي‌كند نماز جمعه را (امام جماعت) مخير است بين آوردن نماز جمعه و ترك نماز ظهر و بالعكس، پس ملزم نيست به آوردن نماز جمعه (به معني اين كه سيد مخيرند بين اقامه نماز جمعه و عدم آن).

سؤال 181- يك دسته ديگر مي‌گويند به اين كه سيد نماز جمعه نمي‌خواند پس ما هم نمي‌خوانيم پس اگر غير از شما بر پا دارد نماز جمعه را و شما هم قادر باشيد بر حضور آيا حاضر مي‌شويد؟

جواب:  منافاتي در آن نيست و افرادي هستند كه مخيرند به ترك نماز جمعه و اداء ظهر از آنها پيرمردها و مسافرها و كساني كه قدرت بر حضور ندارند و ما از دسته آخري‌ها هستيم.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -