نيت

سؤال  142 - مصلى، نماز معينى را مىخواند، در بين نماز شك مىكند كه آيا در حال نيت نيز، همين نماز معين را قصد كرده يا غير اين نماز را، تكليفش چيست؟.

جواب: اگر در حال شك، خود را در نماز معين مىبيند بنا بگذارد كه همان نماز را نيت كرده است.

سؤال  143 - در صورت شك در اين كه آفتاب، طلوع كرده يا نه وضو و نماز، هر دو را به قصد قربت مطلقه بجاى آورد چطور است؟.

جواب: وضو به قصد ما في الذمه از براى نماز اداء يا قضاء، و نماز به قصد ما فى الذمة از اداء و قضاء اشكال ندارد و اگر وضو را به قصد اين كه با طهارت از حدث باشد بگيرد در هر صورت، كافى و مجزى است.

سؤال  144 - شخص نمازگزار موقعى كه مشغول تسبيحات اربعه مىباشد شك مىكند كه اين ركعت آخر عصر است يا آخر ظهر و نيز در مغرب و عشاء شك مىكند كه اين سوم مغرب است يا چهارم عشاء، تكليف او را بيان فرمائيد.

جواب: نماز را به رجاء آخر ظهر تمام كند و عصر را بعد از آن بخواند و در مغرب و عشاء به رجاء سوم مغرب، نماز را تمام كند و بعد عشاء را بخواند.

سؤال  145 - شخصى در نماز صبح، نيت مغرب كرد و در ركعت دوم يادش آمد، آيا عدول به نماز صبح، جائز است يا نه؟.

جواب: اگر مقصود اين است كه شخص مذكور، در مقام اداء نماز صبح قصد نموده دو ركعت نمازى را كه واجب است بين الطلوعين بجا آورد، و اشتباها اسم آن را مغرب، تصور كرده و بعد اسم آن يادش آمده، نمازش، صحيح است و اگر جدا سه ركعت نماز مغرب را قصد نموده نمازش باطل و عدول، صحيح نيست و بايد نماز صبح را از اول، شروع نمايد.

سؤال  146 - آيا كسى كه نماز ظهر و عصر را نخوانده در وقت عصر از روى غفلت، قصد نماز ظهر را مىكند و در بين نماز مىفهمد كه وقت مختص به عصر است مىتواند نيت را به نماز عصر برگرداند؟.

جواب: نمىتواند. بلكه نماز را قطع كند و به نيت نماز عصر، وارد نماز شود.

سؤال  147 - در رابطه با مسأله استدامه نيت، اگر در بين نماز، حالت غفلتى براى مصلى پديد آيد و نداند در حال خواندن چه نمازى است، فريضه يا نافله، اداء يا قضاء، نماز خود يا نيابتى، و پس از لحظه‌اى يادش بيايد آيا به خاطر اين ذهول و غفلت نماز اشكال پيدا نمىكند؟.

جواب: نماز باطل نيست ولى در حال غفلت به قصد ما فى الذمه قرائت و ذكر را بگويد.